امام حسن(علیه السلام) در کنار بدن زخم خورده پدر
امیر المؤمنین(ع)به مسجد کوفه آمد و بالاخره آن مصیبت عظمی-به دست شقی ترین مردم-انجام شد و مردم کوفه با اطلاع از آن فاجعه، خود را به مسجد رساندند، و فرزندان امیر المؤمنین(ع)نیز به مسجد آمدند.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
تاریخ : يکشنبه 1396/08/21 ساعت 08:59
حسن(ع)جلو رفت و چون نظر آن حضرت به فرزندش افتاد به وی دستور داد با مردم نماز بخواند، و خود امام نیز نشسته نماز خواند، و چون از نماز فراغت یافت پیش رفته و سر پدر را که خون از آن می ریخت به دامن گرفت و عرض کرد: چه کسی این ضربت را به شما زد؟
-عبد الرحمن بن ملجم!
-از چه سمتی فرار کرد؟
امام(ع)فرمود: کسی به دنبال او نرود، هم اکنون از این در او را می آورند و به «باب کنده »اشاره فرمود.
طولی نکشید که آن مرد پلید و ملعون را از همان جا که حضرت اشاره فرموده بود، وارد کردند و در برابر حسن بن علی(ع)نگه داشتند.
فرزند داغدار علی(ع)رو به آن جانور شقاوتمند کرده، فرمود: ای ملعون!امیر المؤمنین(ع)و امام مسلمانان را کشتی؟آیا این پاداش آن همه لطف و محبتی بود که به تو کرد و تو را پناه داد؟
در این وقت امام(ع)با آوایی کوتاه و آهسته به آن بخت برگشته پست فرمود: کار سخت و جنایت بزرگی کردی، آیا من تو را مورد ترحم خود قرار نداده و تو را در بخشش و عطا مقدم بر دیگران نداشتم!آیا این بود پاداش من؟سپس متوجه فرزندش حسن شده و بدو فرمود:
«یا بنی ارفق باسیرک و ارحمه و اشفق علیه »
(با اسیر خود مدارا کن و او را مورد ترحم و شفقت خویش قرار ده!)
حسن(ع)عرض کرد: پدر جان این لعین-دور از رحمت حق-تو را کشته و ما را به این فاجعه بزرگ مبتلا کرده و تو دستور ترحم و مدارا کردن با او را می دهی؟
فرمود:
«یا بنی نحن اهل بیت الرحمة و المغفرة اطعمه مما تاکل، واسقه مما تشرب فان انا مت فاقتص منه بان تقتله، و لا تمثل بالرجل، فانی سمعت جدک رسول الله-صلی الله علیه و آله-یقول: ایاکم و المثلة و لو بالکلب العقور، و ان انا عشت فانا اعلم ما افعل به، و انا اولی بالعفو، فنحن اهل بیت لا نزداد علی المذنب الینا الا عفوا و کرما».
(پسرکم، ما خاندان رحمت و آمرزش هستیم، بخوران به او از آن چه خود می خوری و بنوشان به او از آنچه خود می نوشی، پس اگر من مردم از وی به همین مقدار قصاص کن که او را بکشی، و مثله اش نکنی، که من شنیدم از جدت رسول خدا(ص)که می فرمود: بپرهیزید از مثله کردن، اگر چه سگ گزنده باشد، و اگر من زنده ماندم که خود دانم با او چه کنم.و من شایسته ترم که بگذرم، و ما خاندانی هستیم که نسبت به گناهکار و نافرمان خود جز گذشت و کرم کاری نخواهیم کرد.)
و در مورد کفن و دفن آن امام معصوم نیز همان گونه که در تاریخ زندگانی امیر المؤمنین(ع)نوشته ایم، امام حسن(ع)با کمک برادرش حسین(ع)طبق وصیت پدر عمل کرده و پس از غسل و کفن جنازه آن بزرگوار را در تاریکی شب مخفیانه در نجف اشرف-جایگاه کنونی-دفن کردند، به شرحی که در آنجا نگارش یافته و تکرار نمی کنیم.
منبع : پایگاه حوزه
