تبیان، دستیار زندگی

رزمندگان در اوقات فراغت‌شان چه كارهایی انجام می‌دادند؟

اتلاف وقت در جبهه معنا نداشت

زندگی در جنگ همواره جریان داشت و رزمندگان در اوقات فراغت‌شان به فعالیت‌های مختلفی می‌پرداختند.بحث زمان در جبهه بسیار مهم بود و رزمندگان نمی‌گذاشتند این زمان‌ها به بطالت بگذرد و ...
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
رزمندگان در جبهه

زندگی در جنگ همواره جریان داشت و رزمندگان در اوقات فراغت‌شان به فعالیت‌های مختلفی می‌پرداختند.بحث زمان در جبهه بسیار مهم بود و رزمندگان نمی‌گذاشتند این زمان‌ها به بطالت بگذرد و برعكس استفاده‌ای بهینه از اوقات فراغت‌شان می‌كردند.

تحصیل
ادامه تحصیل و درس خواندن یكی از كارهای مهم رزمندگان در جبهه بود. بسیاری از رزمندگان در سنین نوجوانی و جوانی بودند و به خاطر شرایط حساس كشور درس‌شان را نیمه‌كاره رها می‌كردند و به جبهه می‌آمدند. درس خواندن دغدغه بسیاری از این نیروها بود و آنها با هماهنگی آموزش و پرورش در جبهه ادامه تحصیل می‌دادند.دانش‌آموزان زیادی در مناطق جنگی حضور داشتند و با تحمل سخت‌ترین شرایط و با عشقی وصف‌ناشدنی مشغول به ادامه تحصیل بودند. آنان به تحصیل و حضور در جبهه‌ به عنوان دو تكلیف مقدس مى‌نگریستند كه باید در كنار هم بدان عمل مى‌شد.یكی از رزمندگان با بیان خاطره‌ای می‌گوید:«در چهارراه امام رضا(ع) به چهره آشنایی برخوردم كه انگار داشت چیزی می‌خواند. در حالی كه هر چند دقیقه یك بار خمپاره‌ای در همان حوالی منفجر می‌شد، نزدیكش رفتم. بعد از سلام و احوالپرسی كتاب را از دستش گرفتم ببینم چه چیز مهمی را در این اوضاع و احوال مطالعه می‌كند. دیدم كتاب زبان انگلیسی دوم راهنمایی است. به شوخی گفتم: لابد فردا امتحان داری؟ گفت: نه، از گردان جا ماندم و اینجا منتظرم تا آشنایی پیدا كنم و مرا به مقر راهنمایی كند. پرسیدم: چطور شد در عملیات كتاب به همراه خودت آوردی؟ گفت:هر كجا جای خواندن باشد، می‌خوانم. گفتم: دیگر موقع عملیات، وقت خواندن نیست. گفت: من خیلی وقت‌ها را بیخودی از دست دادم. نمی‌خواهم بیش از این ضرر كنم. این دوستم كه نامش محمد تقوی بود در مرحله بعدی عملیات به شهادت رسید.
خواندن قرآن و احادیث
شهید محمد بروجردی همواره به نیروهایش توصیه می‌كرد جای غیبت و صحبت‌های بیهوده، حدیث بخوانند. زمانی كه عملیاتی در جریان نبود، نیروهای شهید اسماعیل دقایقی، فرمانده لشكر 9 بدر را در حال خواندن قرآن می‌دیدند. اگر كسی برای كاری نزد او می‌رفت، انگشتش را در لای قرآن می‌نهاد و بعد از لحظاتی دوباره آن را می‌گشود و شروع به تلاوت می‌كرد. همین قرآن خواندن فرمانده باعث می‌شد نیروها هم تشویق شوند و قرآن بخوانند. شب‌ها برای خواندن قرآن فرصت مغتنمی بود. بسیاری از نیروها در خلوت شبانه‌شان مشغول خواندن قرآن می‌شدند. یكی از رزمندگان تأثیر خواندن قرآن در جبهه را چنین بیان می‌كند: «قرآن به انسان نیرو و آرامش می‌دهد و من در این شرایط احتیاج به قدرت و آرامش دارم. وقتی توان و آرامش لازم را از قرآن گرفتم، به انجام وظیفه مشغول خواهم شد.»
قاری قرآن كریم «محمد بنیادی» با بیان اینكه فعالیت‌های قرآنی همواره در بین رزمندگان جاری بود، می‌گوید:« من در آن زمان فعالیت‌های قرآنی بسیاری داشتم به طوری كه حتی در جبهه هم اقدام به برگزاری كلاس‌های تفسیر و قرائت قرآن می‌كردم و گاهی نیز قصه‌های قرآنی تعریف می‌كردم كه این داستان‌های قرآنی باعث تقویت روحیه افراد می‌شد به طوری كه حتی برخی از آنها در لحظه اطلاعات عملیات بخشی از داستان را به هم متذكر می‌شدند تا مصمم‌تر برای تحقق وعده الهی گام بردارند.»
ورزش
داشتن آمادگی جسمانی رزمندگان در جبهه یكی از شرط‌های اساسی جهت مقابله با دشمن بود. ورزش‌های زورخانه به دلیل تقویت روحیه پهلوانی و ضرباهنگ تندش محبوبیت زیادی میان نیروها داشت.كشتی هم به دلیل بالا بردن توان بدن طرفداران زیادی داشت. حتی ورزش‌های گروهی مثل والیبال و فوتبال هم با وجود خطراتی كه ممكن بود به وجود بیاید انجام می‌شد. محمدمیرزاخانی كه مسابقات گل‌كوچك فوتبال را در جبهه برگزار می‌كرد، با بیان خاطرات آن روزها بیان می‌كند: «حدود هفت یا هشت تیم در مسابقات شركت كردند كه یك هفته به طول انجامید.بسیاری از بچه‌ها چون كتانی نداشتند پابرهنه در آن زمین خاكی بازی می‌كردند. واقعاً باور كردنی نبود. در روز می‌توانستیم نهایتاً دو یا سه بازی برگزار كنیم. اتفاقاً مسابقات خیلی داغ و هیجانی شده بود و حتی بچه‌هایی كه بازی نمی‌كردند دور زمین جمع می‌شدند و تشویق می‌كردند.»

منبع: روزنامه جوان