تنش بین آمریکا و کره شمالی
ادعای جنگ با پیونگ یانگ، که دارای ذخایر زیادی از سلاح های هسته ای است و دست کم شصت موشک دارد و می تواند موشک های بالستیک بین قاره ای جدید خود را مسلح کند تا حداقل یکی از آن‌ها به ایالات متحده برسد؛ یک لاف بی ارزش بیشتر نیست.
این آغاز دعوای جدی کره با آمریکاست که علیرغم تحولات بین المللی و انعقاد قراردادها و سپردن تضمین به آژانس بین المللی انرژی اتمی در دفعات مختلف برای انجام فعالیت های خود زیر نظر این سازمان، تمام نشد.
آمریکا در پیش‌نویس قطعنامه‌ای که بعد از آزمایش جدید هسته ای کره شمالی تقدیم شورای امنیت سازمان ملل کرد، خواستار مصادره دارایی‌های رهبر کره شمالی شده بود
با تمام شدن جنگ سرد و فرو پاشی شوروی، کره شمالی که نقطه اتکا خود را در قبال امریکا از دست داده بود، در خفا به تولید اورانیم غنی شده پرداخت و زمانی که در فوریه 1993 آژانس درخواست کرد تا از دو سایت مشکوک بازدید کند، کره با آن مخالفت کرد و این دو سایت را نظامی و غیرقابل بازرسی توصیف نمود. کره شمالی تا سال ۲۰۰۳ در پیمان‌نامه منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای عضو بود ولی در آن سال به علت آنچه که عدم اجرای کامل توافقات توسط ایالات متحده آمریکا خواند از آن خارج شد. این کشور در ۹ اکتبر سال ۲۰۰۶ و ۲۵ مه ۲۰۰۹ و 12 فوریه 2013 و6 ژوئن 2016 و 9 سپتامبر 2016 آزمایشات اتمی انجام داد.
در همه این سال ها روسای جمهور وقت آمریکا با اتخاذ سیاست هایی هماهنگ با مجامع بین المللی و هم پیمانانش، اهداف خود را مبنی بر مورد انزوا قراردادن کره و مهار آن، دنبال می کردند. اما با به روی کار آمدن ترامپ و سیاست آشکار تخاصم علیه سران پیونگ یانگ، کره بر مواضع خود مصرتر شد و ببا در دست داشتن هر دو سلاح هسته ای و شیمیایی، بی اعتنا به 9 قطعنامه تحریمی شورای امنیت، به راه خود ادامه میدهد.
اکنون چند روزی است که رییس جمهور آمریکا سفر 12 روزه خود را به پنج کشور آسیایی آغاز کرده که تا کشورهای موثر در انجام تحریم یا همکار جنگ را به نفع خود ترغیب کند. البته ناظران بین المللی نسبت به تبعات منفی آن بر ثبات منطقه نگران هستند. زیرا آنچه مسلم است این که بازیگران درگیر در بحران کره شمالی تنها محدود به شبه جزیره کره و کره جنوبی نیستند، ژاپن، چین، روسیه و آمریکا هرکدام با دلایلی خاص همچون دلایل جغرافیایی و یا امنیتی خود را درگیر بحران کره شمالی می‌دانند.
تحت فشار گذاشتن کره شمالی از طریق تصویب قطعنامه و وضع تحریم، زمانی موثر خواهد بود که ترامپ قادر شود تا موافقت و همکاری چین را جلب کند.
اکنون این پرسش مطرح می شود که آمریکا برای خروج از بن بست بحران شبه جزیره کره چه گزینه ای را انتخاب می کند؟
"جان بولتون نماینده سابق آمریکا در سازمان ملل وهم فکرانش بر این باورهستند که برای مهار پیونگ یانگ باید از طریق کره جنوبی به کره شمالی حمله کرد، اما گزینه نظامی آمریکا در شبه جزیره کره چقدر قابلیت اجرایی دارد؟ و آیا می تواند آمریکا را از بن بست موجود در شبه جزیره کره خارج سازد؟
به اعتقاد اغلب ناظران سیاسی، در حال حاضر ایالات متحده آمریکا در برابر کره شمالی 3 گزینه بیشتر در پیش رو ندارد:
1- جنگ با پیونگ یانگ که به یک قدرت هسته ای مجهز به موشک های بالستیک دوربرد تبدیل شده است.
2- پذیرش کره شمالی به عنوان یک قدرت هسته ای و آمادگی به سازش با پیونگ یانگ.
3- پیدا کردن راهی برای حذف کیم جونگ اون و رهبران ارشد نظامی و فروپاشی از درون حکومت کره شمالی ."(1)
واقعیت اینست که قدرت آمریکا مدت هاست که روبه افول گذاشته و با جار وجنجال های ترامپ هم چیزی به آن افزوده نمیشود. زیرا او با تشنج آفرینی های مکرر در داخل کشورش، هم مردمش را ناراضی کرده وهم با تدابیر عجولانه در سیاست خارجی و بر هم زدن کنوانسیون ها و تنها گذاشتن هم پیمانانش با خروج یکباره از برخی معاهدات بین المللی، آمریکا را در سراشیبی سقوط قرار داده است. پس ادعای جنگ با پیونگ یانگ، که دارای ذخایر زیادی از سلاح های هسته ای است و دست کم شصت موشک دارد و می تواند موشک های بالستیک بین قاره ای جدید خود را مسلح کند تا حداقل یکی از آن‌ها به ایالات متحده برسد؛ یک لاف بی ارزش بیشتر نیست. پس اجبارا خلع سلاح اتمی کره شمالی از طریق دیپلماسی یا زور امکان ندارد.
از سوی دیگر تحت فشار گذاشتن کره شمالی از طریق تصویب قطعنامه و وضع تحریم، زمانی موثر خواهد بود که ترامپ قادر شود تا موافقت و همکاری چین را جلب کند. تا قبل از سفر ترامپ به کشورهای پنجگانه، همکاری از سوی چین در این زمینه مشاهده نشده بود . زیرا در جریان جلسه اخیر شورای امنیت درخصوص کره شمالی، نمایندگان روسیه و چین با وجود محکومیت اقدامات کره شمالی، خواستار خویشتنداری و گفت‌وگو و همچنین نقش آفرینی بیشتر دبیرکل سازمان ملل در این بحران بودند تا راه حل دیپلماتیک را پیدا کنند.
از طرف دیگر، رهبر جوان کره شمالی، در مدت 6 سال که زمامداری کره را بر عهده دارد، امروز آماده است تا با قرار گرفتن در موضع برتر، به پشتوانه دستاوردهای هسته ای کشورش پشت میز مذاکره با ایالات متحده آمریکا و کشورهای متحد او در منطقه (ژاپن و کره جنوبی) بنشیند و امتیاز بگیرد. این در حالی بوقوع می پیوندد که آمریکا در پیش‌نویس قطعنامه‌ای که بعد از آزمایش جدید هسته ای کره شمالی تقدیم شورای امنیت سازمان ملل کرد، خواستار مصادره دارایی‌های رهبر کره شمالی شده بود. از سویی هم، همفکران واشنگتن علاوه بر تحریم ها، پیشنهاد یک سری اقدامات دیگر از قبیل عملیات سایبری و اطلاعاتی، جهت فشار بر کره شمالی وتکمیل پروژه سرنگونی رهبر آن را دارند.
با تمام شدن جنگ سرد و فرو پاشی شوروی، کره شمالی که نقطه اتکا خود را در قبال امریکا از دست داده بود، در خفا به تولید اورانیم غنی شده پرداخت و زمانی که در فوریه 1993 آژانس درخواست کرد تا از دو سایت مشکوک بازدید کند، کره با آن مخالفت کرد و این دو سایت را نظامی و غیرقابل بازرسی توصیف نمود.
حال گر سفر ترامپ بتواند همکاری چین وروسیه را برای تصویب قطعنامه تحریمی جدید علیه کره شمالی، جلب کند و چین به عنوان بزرگ ترین تامین کننده و فروشنده نفت موردنیاز کره شمالی، آن را بپذیرد، آنگاه این قطعنامه می تواند منجر به تحریم‌های نفتی علیه کره شمالی و ممنوع کردن صادرات منسوجات این کشور شود و شاید اثر باز دارندگی بر تهدیدات کره داشته باشد.
"بر همین اساس برگشت به میز مذاکرات تنها گزینه باقی مانده در پیش روی آمریکاست.گزینه ای که با آزمایش جدید موشکی قاره پیما و ششمین آزمایش هسته ای پیونگ یانگ، کفه ترازو به نفع کره شمالی سنگینی می‌کند."(2)
پی نوشت:
1- جان بولتون خواستار حمله پیشگیرانه به کره شمالی شد،خبرگزاری ایرنا اردیبهشت 96
2- بمب هیدروژنی کره شمالی برای آمریکا؛ تهدید یا فرصت،خبرگزاری تسنیم شهریور96
