ظرفیت کشورمان برای اعزام زائران اربعین ده برابر رقم کنونی است!

گاهی از اوقات، مسئولین اجرائی دربارۀ پیاده‌روی باعظمت اربعین، برخوردی دارند که شبیه برخورد با توریسم یا یک امر تفریحی و تفننی مانند تفریح‌کردن مردم در ایام تعطیلات نوروز است. وقتی به امام حسین(ع) می‌رسیم، چون حضور مردم در این فضا قوی است(به‌ویژه در اربعین) برخی از نهادهای دولتی طمع می‌کنند که یک پولی هم از مردم دربیاورند!
این پول بیمه‌ای که پارسال از زائرین اربعین گرفتند، چه‌مقدارش در همین راه خرج شد؟ آیا رواست که این پول برای اربعین صرف نشود؟ دوست داریم بدانیم که از این طریق، چقدر درآمد برای برخی از بیمه‌ها حاصل شد و چقدرش برای زائرین اربعین هزینه شد؟
شما بودجه‌های فرهنگی کشور را بررسی کنید که صرفِ چه اموری می‌شود؟ از موسیقی تا هر برنامۀ فرهنگیِ دیگر؛ حتی برنامه‌های معنوی مثل قرآن و نماز و... بعد ببینند که چند درصدِ بودجۀ فرهنگی کشور، صرفِ امام حسین(ع) می‌شود؟
نمی‌گوییم که هیچ بودجه‌ای در راه اربعین صرف نشده است، اما می‌خواهیم یک مقایسه‌ای صورت بدهیم بین بودجه‌هایی که صرفِ امورِ دیگر فرهنگی می‌شود با بودجه‌ای که صرفِ امام حسین(ع) می‌شود.
سؤال بعدی این است که اثر امام حسین(ع) در نفوس و جان‌ها و بهسازیِ فرهنگ و فکر انسان‌ها بالاتر است یا عمومِ فعالیت‌های فرهنگیِ دیگر؟ مگر امام حسین(ع) و کربلای او نیست که موجب تداوم اقامۀ نماز و حفظ قرآن شده است؟
مگر نمی‌بینید که اربعین و زیارت امام حسین(ع) چه اثری بر دل‌ها می‌گذارد؟ چه بی‌نمازهایی را نمازخوان کرده! چه غیرمحجّبه‌هایی را محجبه کرده! چه رفتارهایی را اصلاح کرده و چه مؤمنینی را ارتقاء بخشیده است!
هنوز نسبت به اربعین، غفلت وجود دارد. ظرفیت کشور ما برای اعزام‌کردن زائران اربعین ده برابر رقم کنونی است. هم امکان جاده‌سازی برای این مسیر وجود دارد و هم افراد بسیاری هستند که حاضرند به اربعینِ حسینی خدمت کنند؛ فقط این نیروها باید سازمان‌دهی بشوند. باید آن بصیرت لازم نسبت به عظمت امام حسین(ع) ایجاد شود.
دوستان، سعی کنید حتی یک‌سال هم زیارت اربعین از شما فوت نشود! امام صادق(ع) در کلامی، توبیخ می‌کنند کسانی را که دوسه سال بگذرد و به کربلا مشرف نشوند و می‌فرماید: کسی که سه سال پشت‌سرِ‌هم به زیارت امام حسین(ع) نرود، عاقِ رسولِ خدا(ص) می‌شود(کامل‌الزیارت/296 و 297) تازه این مربوط به آن زمانی است که شیعیان امنیت نداشتند و اگر دشمنان می‌فهمیدند کسی شیعۀ امام حسین(ع) است، او را می‌کشتند! 
همچنین در روایات آمده است: کسانی که دارا هستند، سالی دوبار به زیارت امام حسین(ع) بروند و فقرا هم سالی یک‌بار بروند (کامل‌الزیارات/293)
ما اگر دلسوز فرهنگِ این جامعه هستیم، باید کاری کنیم فقرا و کسانی که دارا نیستند هم راحت بتوانند به این زیارت بروند؛ و الان اربعین، این مسیر را باز کرده است. افراد ثروتمند هم می‌توانند از این فرصت استفاده کنند و مستقیماً به این روضۀ باعظمتِ امام حسین(ع) خدمت کنند.
آدم تعجب می‌کند؛ بعضی‌ها برای محرم و عاشورای هیئتِ خودشان خرج می‌کنند اما برای روضۀ مخصوصِ امام حسین(ع) که اربعین در حرمِ خودش برگزار کرده و این‌همه جمعیت می‌آیند، خرج نمی‌کنند! البته اخیراً کارهایی انجام شده؛ چه در لبِ مرزها و چه در مسیرهای داخل کشور، مؤمنین از زائرین اربعین پذیرایی می‌کنند، اما هنوز خیلی جای کار دارد. 
می‌دانید پذیرایی از زائر امام حسین(ع) چقدر ارزشمند است! شما بهتر از این، چگونه می‌خواستید با امام حسین(ع) ارتباط برقرار کنید؟ اگر کاروان اهل‌بیت(ع) از شهر شما عبور می‌کرد، شما برای آن کاروان چه‌کار می‌کردید؟ آیا هستیِ خودتان را در این راه نمی‌دادید؟ مگر خدمت‌کردن به زائران امام حسین(ع) کارِ کمی است؟!
اولین کسی که به گریه‌کن‌ها و عزاداران امام حسین(ع) غذا می‌داد، امام سجاد(ع) بود. ایشان در ایام عزاداری و روضۀ امام حسین(ع) دستور می‌دادند که برای عزاداران غذا طبخ شود. وقتی عزاداران و زائران امام حسین(ع) از شهر ما عبور می‌کنند، چقدر زیباست که مردم همین سنت و شیوۀ امام سجاد(ع) را پیگیری کنند.

---

 منبع : پایگاه اطلاع رسانی استاد پناهیان