پیاده روی اربعین؛هزینه یا سرمایه گذاری؟!

یکی از این زمینه ها امر بهداشت است.
در مسائل بهداشتی،کم خرج کردن لزوما به معنی صرفه جویی نیست و اگر بیشتر خرج کردید به این معنی نیست که پول خود را از کف داده اید!
بلکه شما سرمایه گذاری کرده اید و دیر یا زود محصول آن را خواهید چید.

یکی دیگر از زمینه ها،مقوله آموزش است.
با خرج کردن در امر آموزش شما برای آینده خود و فرزندانتان سرمایه اندوخته اید.

در حیطه ورزش نیز دولت ها و ملت ها معمولا نگران مخارج خود نیستند؛ زیرا می دانند که صرفِ وقت و مال در راه ورزش،سرمایه گذاری در زمینه سلامت جسم و روان است.

بر این قیاس؛ جای بسی تعجب است که عده ای از افرادِ بی توجه،تحت تأثیرِ القائاتِ تعدادی اندک از عناصرِ مغرض،صرف وقت و هزینه در امر پیاده رویِ اربعین را نوعی اتلاف ِ وقت و هدر دادنِ سرمایه به حساب می آورند!

می پرسند:
جمع شدنِ اجتماعی عظیم در مقیاسِ ده ها میلیونی ,به مناسبتِ شهادتِ کسی که بیش از هزار و سیصد سال پیش می زیسته است،با صرفِ هزینه هایِ هنگفتِ دولتی یا مردمی ,چه توجیهی دارد؟! و
از مخارجِ مادی که بگذریم،در شرایطی که در دنیای سرعت به سر می بریم و مردمِ جهان در کارهایِ جاری خود, برای کاستن از ثانیه ها با یکدیگر در رقابت اند و در روزگاری که سریع ترین وسایل نقلیه به دستِ بشر ساخته و به کار گرفته شده است; پیاده راه افتادن و مسافت های طولانی را در طی چندین شبانه روز طی کردن,چه منطقی دارد؟!

‼️از آنجا که با چنین جماعتی با منطقِ معنویت و دیانت و عشق و عرفان سخن گفتن،بی فایده به نظر می رسد،می خواهیم با همان منطقِ مادی و از منظرِ عقلِ حسابگر و "چرتکه انداز "با ایشان حرف بزنیم .

می پرسیم:
چگونه است که صرفِ پول و وقت،در امر بهداشت و آموزش و ورزش،در مقیاس های کلان در شما حساسیتی بر نمی انگیزد؟!

به عنوان مثال: اگر دوچرخه سواری تصمیم بگیرد که دور دنیا را رکاب بزند,معمولا به هر شهری که وارد می شود,برایش مراسم استقبال ترتیب می دهند ؛حلقه های گل به گردنش می آویزند ؛رسانه ها حرکت او را انعکاس می دهند و به عنوان یک قهرمان از او تجلیل می کنند؟!

البته چنین تجلیلی رواست؛
زیرا شخصی، از راحتی های روز مره خود چشم پوشیده و برای امری پسندیده، در راهی دشوار قدم نهاده و به علاوه, در جهت امری مفید " فرهنگ سازی" کرده است.
مخارجی که او و دیگران در این راه متحمل می شوند و وقتی که صرف می کنند "هزینه"نیست،بلکه "سرمایه گذاری" است.

از نقدِ انواعِ مراسمِ بی خاصیت که در دنیای غرب رایج است؛ همچون: گوجه پرتاب کنی، پرتقال پرانی و گِل بازی،تا مراسمِ سخیف و ضد انسانی همچون "گاو بازی"(اسپانیا) و "نهنگ کشی"(دانمارک)که بعید است حساسیتِ شما را تحریک کند،می گذریم.

اما به راستی آیا مراسمِ پیاده_روی اربعین که زیباترین جلوه هایِ : معنویت،اخلاص،وحدت،اخوت،
صمیمیت،صلح،نفیِ خشونت،ایثار،تعاملِ بین الملل،حماسه،استقامت،تجربه زندگیِ جمعی، و از جمله ورزشِ همگانی را در خود دارد،نوعی سرمایه گذاریِ معنوی برای ساختنِ جهانی بهتر و زیباتر نیست؟!

آیا مخارجِ عمدتا مردمی و خالصانه این حرکتِ عظیم انسانی در برابرِ بهره ها و فوایدِ پایدار و ماندگار آن،به راستی ناچیز نیست؟!

خلاصه؛آیا تلاشِ عده ای اندک در جهتِ مخدوش ساختنِ این حرکت را ،نه بر اساس منطقِ دیانت،حتی بر مبنایِ منطقِ عقلِ حسابگر،نباید ناشی از کوته فکری یا احیانا عقده حقارت برشمرد؟!

---

منبع : مجله خانوادگی شاخه نبات