تازه ترین عکس های تلسکوب هابل

به پاس خدمات ارزنده ادوین هابل به دانش اخترشناسی، یكی از بزرگترین تلسكوپ های فضایی جهان ، هابل نام گذاری شد.ادوین هابل(1953- 1889) نخستین كسی بود كه نظریه انبساط كیهان و فرمول مرتبط آن (ثابت هابل) را مطرح نمود.

تلسكوپ فضایی هابل در سال 1990 میلادی به مدار زمین پرتاب شد و  همزمان با این فرایند یكی از آرزوهای دیرینه ستاره شناسان(بویژه نظریه لایمن اسپیتزر) پیرامون استفاده از رصدخانه ای در ورای جو زمین و بدور از هرگونه آلودگی و اختلالات جوی، به حقیقت پیوست. هابل در طی 16 سال ماموریت خود داده های بسیار ارزشمندی (از منظومه شمسی گرفته تا ژرف ترین نگاه به دور دست های كیهان)در اختیار دانشمندان قرار داده است.

ما به واسطه هابل توانستیم به گذشته های دور (اندك زمانی پس از مه بانگ) سفر كنیم و ژرف ترین نگاه را به كیهان بیاندازیم . تلسكوپ فضایی هابل در ارتفاع 575 كیلومتری از سطح زمین هر 97 دقیقه یك بار به دو آن می گردد.

سحابه NGC 6302 که با نام سحابه پروانه شناخته می شود: ستاره ای که زمانی پنج برابر خورشید جرم داشت، منفجر شد و گاز های ناشی از انفجار و گازهای اطراف آن در فضا پراکنده شد.

ستونی از گاز و گردوغبار که با عنوان سحابه کارینا شناخته می شود: درون این ابر ستارگانی درحال ایجاد شدن هستند. نمای قابل دیدن (بالا) و مادون قرمز (پایین) اطلاعات زیادی به ستاره شنایان می دهند.

نمای پانورامیک از حدود 10 هزار ستاره در قنطورس اومگا. رنگ های مختلف نشاندهنده مراحل مختلف پیدایش است که ستارگان در آن به سر می برند.

کهکشان های پنج گانه استفان مجموعه ای است از کهکشان هایی که وارد مرز یکدیگر شده اند، هر چند تنها چهار کهکشان از این مجموعه واقعا به یکدیگر نزدیک هستند و کهکشان پنجم (سمت چپ و بالا) بیشتر به کره زمین نزدیک است تا چهار کهکشان دیگر.

خوشه کهکشانی Abell 370: این تصویر نشاندهنده پدیده "زوم کیهانی" است که در آن، نیروی جاذبه باعث می شود نور کهکشان های دور دست تقویت شده و آن کهکشان نزدیک تر جلوه کند.این پدیده طبیعی ابزاری است برای مطالعه نقاط دوردست در فضا.

کهکشان مارپیچ بسته NGC 6217: این اولین تصویری است که توسط دوربین ACS که در سفرهای اخیر شاتل تعمیر شد، از این کهکشان گرفته شده است.

سیاره مشتری از دید تلسکوپ هابل در تاریخ 23 ژوئیه 2009: لکه سیاهی که در نزدیکی قطب جنوب این سیاره دیده می شود حاصل برخورد یک شهاب سنگ است.

بخش دانش و فناوری