فریاد یا محمدا زینب رسید به كربلا

تمام دختركان را نشانه میكردند

به خنده صحبتی از كار ِ خانه میكردند

 

اگرچه رنج ِ سفر، زخم ِ راه را دیدم

دوباره آمدم و قتلگاه را دیدم

 

برای قافله ات بیرق عزا مانده

هنوز تكیه ای از خیمه ها به جا مانده

 

هنوز گِردِ مزار ِ تو دشتی از خار است

بمیرم ای گُل ِ من دیدنت چه دشوار است

 

هنوز رویِ زمین تیرهای خونین است

هنوز رویِ زمین نیزه های سنگین است

 

هنوز از بدنت بویِ سیب می آید

صدای ناله ی مردی غریب می آید

 

اگرچه خویش به دستِ رباب آوردم

به دستِ بی رمقم ظرفِ آب آوردم

 

بنوش جرعه یِ آبی كه تشنه ات دیدم

اسیر ِ مرثیه یِ سنگ و دشنه ات دیدم

 

---