بزرگ ترین سینمای روباز جهان در سنندج!

پارک جنگلی آبیدر کجاست؟

پارک جنگلی آبیدر در شهر سنندج مرکز استان کردستان و در خیابان آبیردر واقع شده است که در واقع محله ای در غرب سنندج محسوب می شود. آبیدر در واقع معادل واژه ی «آب به در» است که به دلیل تراوش زیاد آب، این نام را به آن داده اند. اصلی ترین دلیل محبوبت این پارک بین مردم سنندج و توریست هایی که به آن جا سفر می کند، آب و هوای مطبوع  معتدل، چشمه های و تپه ها  طبیعت سبز آن است و علاوه بر این مسیر پیاده روی خیلی خوبی برای افرادی که اهل پیاده روی باشند هم دارد.

اگر روزی تصمیم گرفتید تا به شهر سنندج سفر کنید حتما باید از این پارک هم دیدن کنید، گردش در طبیعت پارک جنگلی آبیدر سنندج می تواند یک روز عالی را در کنار خانواده تان برایتان رقم بزند. علاوه بر این، شاید برایتان جالب باشد اگر بدانید که بزرگ ترین سینمای روباز جهان در سنندج و در داخل همین پارک قرار دارد. این سینما ظرفیت ۱۰ هزار نفر را دارد و پرده ی آن ۱۲*۲۵ متر است. بر ر یپرد یاین سیمای بزرگ هر شب راس ساعت ۹ شب یک فیلم نمایش داده می شود و صدای فیلم هم از طریق موج اف ام رادیو در هر جای و نقطه ای از پارک که باشید قابل شنیدن است. اگر بخواهید این پارک را به طور کامل بگردید، باید بین ۲ تا ۴ ساعت برای آن زمان بگذارید.

مسیر دسترسی پارک جنگلی آبیدر
این پارک در استان کردستان و شهر سنندج در میدان کار و کمربندی آبیدر  قرا ردارد.  بعد از ورود به شهر سنندج از میدانی به نام ۱۲ فروردین که ورودی این شهر است، وارد بلواری به نام بلوار جانبازان شوید، بعد از آن باید راهتان را به سمت بلوار کردستان شوید. بعد از آن با گذر از خیابان های مردوخ و صفری وارد خیابان آبیدر می شوید و بعد از آن به پارک ملی آبیدر می رسید.

برای ورود به این پارک نیازی به پرداخت هزینه ی ورودی ندارید و می توانید کاملا رایگان همه جای آن را بگردید. در صورتی که بعد از گشت و گذاری در این پارک در صورتی که بخواهید چیزی میل کنید می توانید به یکی از رستوران های اطراف این پارک بروید، رستوران های ارکیده، پیتزا یاران، رستوران کا باقی در اطراف پارک جنگلی آبیدر قرار دارند. همچنین هتل آبیدر و هل کاج ۲ هتلی  هستند که در نزدیکی آبیدر واقع شده اند.

کمی بیشتر از پارک ملی آبیدر
پارک جنگلی آبیدر در دامنه ی کوه آبیدر واقع شده است و در سال ۱۳۷۵ به بهره برداری رسیده است این پارک از ۲ کوه به نام ای آبیدر بزرگ و آبیدر کوچک تشکیل شده است که ارتفاع آبیدر بزرگ ۲۵۵۰ متر از سطح دریا و ارتفاع آبیدر کوچک ۲۳۵۰ متر از سطح دریا است. این کوه ها از اصلی ترین تفرجگاه مردم سنندج محسوب می شوند و به خاطر داشتن چشمه های زیر زمینی و نزدیکی بودن و بلند بودنشان نسبت به تپه های اطرافشان این محبوبیت را به دست آورده اند.

بعد از بازدید از این پارک می توانید از یکی از بهترین جاذبه های گردشگری سنندج یعنی بازار سنندج دیدن کنید. تاریخ ساخت این بازار به سال ۱۰۴۶ برمی گردد و علاوه بر این که هنوز هم به عنوان یکی از مرکزهای خرید معروف این شهر شناخته شده است به عنوان یک بنای تاریخی هم شناخته می شود. بر خلاف دیگر بازارهای تاریخی ایران که به شکل مستقیم و خطی ساخته شده اند، این بازار به شکل مستطیلی است. در این بازار چندین راسته و سرا وجود دارد و به دو بخش تقسیم می شود بخش شمالی و بخش جنوبی که به بخش شمالی این بازار بازار سنندجی و به بخش جنوبی آن بازار آصف می گویند.

درباره ی معماری این بازار باید گفت که از سنگ، خشت و آجر ساخته شده است و سقف حجره های آن به صورت طاق است و پلان مستطیل شکلی دارد. این بازار در مرکز شهر سنندج قرار گرفته است و از دروازه های آن حالا فقط ۳ دروازه باقی مانده است با این حال علیرغم ساخته شدن مرکز خرید های جدید و مدرن تر هنوز هم این بازار رونق خود را حفظ کرده و جدای از ارزش تاریخی ای که دارد برای مردم سنندج به عنوان یکی از اصلی ترین محل های خرید در شهر محسوب می شود. این بازار در سال ۱۳۷۵ به ثبت ملی رسیده است.

از دیگر جاذبه های دیدنی سنندج که در نزدیکی پارک جنگلی آبیدر و بازار سنندج قرار دارد، حمام خان سندج است. این بازار در بخش شمالی بازار سنندج قرار دارد و مانند بازار، به این حمام هم می توان از خیابان انقلاب دسترسی داشت و این حمام در مرکز شهر و در محله ای قدیمی قرار دارد. سنندج به طور کلی بافت قدیمی زیاد دارد  به همین دلیل در آن می توان حمام های متعددی پیدا کرد که یکی از این حمام ها که تا به امروز هم به خوبی مانده است، حمام خان است. گفته می شود که ساخت این حمام در سال ۱۲۲۰ هجری قمری به پایان رسیده است. شکل و شمایل و معماری این حمام هم مثل خیلی دیگر از حمام های ایرانی است و چندین بخش مختلف مانند سردر ورودی، هشتی، حمام گرم، حمام سرد و خزینه دارد، در نمای این حمام از کاشیکاری بسیار زیبایی استفاده شده است این حمام یک بار در سال ۱۳۷۷ مرمت شده است. در کف حمام از سنگ مرمر استفاده شده است و اما در حمام سرد از سنگ تیشه ای کمک گرفته شده است. سقف آن به صورت طاقی شکل است و جنس دیوار بیشتر از سنگ، آجر و آهک است.

---

منبع: مجله الی گشت