تبیان، دستیار زندگی

به بهانه روز دانش آموز

امروز 13 آبان است و در تقویم رسمی، روز دانش آموز نام گرفته است. در طول سالیان معمولا وزنه این روز به سمت جنبه سیاسی مناسبت آن سنگینی می کرد اما چند سالی هست که موضوع روزی به نام و به یاد دانش آموزان نیز اهمیت پیدا کرده است و در مدارس به خصوص در مقطع ابتدایی برنامه های مفرّحی همراه با پذیرایی و اهدای جوایز و یادگاری ها برای دانش آموزان برگزار می شود.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
 زینب شاه مرادی - مرکز یادگیری تبیان
به بهانه روز دانش آموز
اما نکته ای که این بار سالگرد 13 آبان و روز دانش آموز را برایم خاص تر کرد، موضوع انشایی است که معلم کلاس سوم پسرم به مناسبت این روز به آن ها داده بود: "آروزهای یک دانش آموز را بنویسید."
این اولین تجربه انشاء نویسی او بود و وقتی از پسرم پرسیدم که چه آرزویی به عنوان یک دانش آموز دارد کمی فکر کرد و چیزهای ساده ای گفت مثل اینکه می خواهم اخلاق خوبی داشته باشم و اخلاق مردم هم خوب باشد. آرزو می کنم مردم به محیط زیست فکر کنند و به جای گازوئیل و بنزین از انرژی خورشیدی و برق و باد استفاده کنند.
شاید این ها آروزهای یک کودک 8-9 ساله باشد اما آیا رابطه ای هم با دانش آموز بودن او دارد؟ آیا آرزوهای یک دانش آموز باید جهت خاصی داشته باشد؟ آیا نقش او به عنوان یک دانش آموز باید در آرزوهایش نیز متجلی باشد؟
نمی دانم.
اما برای من، اولین بار بود که فکر کردم آیا زمان آن نرسیده است که در چنین روزی، پای صحبت دانش آموزان مان بنشینیم و از آن ها بگوییم واز آن ها بشنویم؟
آیا تجربه دانش آموز بودن برای کودکان ما، تجربه ای مفید، دوست داشتنی و شادی بخش است؟
آیا دانش آموزان ما فرصت آرزو کردن و خیال پردازی در مورد آینده خود و جهان شان را دارند؟
آیا دانش آموزان ما در محیطی امن و آزاد، پای درس معلم می نشینند و از او می آموزند؟
در کشوری زندگی می کنیم که هنوز بدن های نحیف دانش آموزان مان زیر فوران خشم آموزگاران کوفته می شود.
هنوز بخاری های نا ایمن هر از چندی پیش پای دانش آموزان مان گُر می گیرند و صورت های زیبا و معصوم شان را می سوزانند.
هنوز دانش آموزانی داریم که در مدارس فرسوده و نا ایمن درس می خوانند.
هنوز در بوفه های مدارس مان، به جای شیر و آجیل، پفک و یخمک و چیپس فروخته می شود.
و هنوز ...

اما با همه این ها، هنوز فرزندان مان هر روز کیف و کتاب به دست با شور و شوقی که ناگزیر کودکی است روانه مدرسه می شوند و موقع خداحافظی لبخند می زنند و برای مان دست تکان می دهند.


منبع: وبلاگ رسمی آموزش 118