پروین زمانه ات را در تبیان بشناس
وبسایت فرهنگی اطلاعرسانی تبیان همزمان با سالمرگ پروین اعتصامی و در مقاله ای به معرفی بخشهای مختلف زندگی این شاعر پرآوازه پرداخت.
به گزارش روابط عمومی سازمان تبلیغات اسلامی، بخش ادبیات فارسی موسسه فرهنگی اطلاعرسانی تبیان این مقاله را بر اساس زندگینامه این هنرمند تهیه و منتشر کرده است.
سید کمیل ادبی در این مقاله می نویسد:«همسویی با جریانهای مختلف جامعه، همصدایی با مردم، نزدیک بودن به زبان و دل مردم، درکی عمیق از حوادث تلخ و شیرین روزگار، همدردی و هم نوع دوستی، برخی از دلایل حیات و بالندگی آثار بعضی از برگان ادب است؛ آثاری که زمانی رخدادها و فراز و نشیبهای جامعه را در برگرفته و درد و دل مردمان را در آینۀ تاریخ منعکس کرده است تا آیندگان از آن عبرت بگیرند و پند پذیرند. در میان آن ستارگان فروزان، بانویی نام آشنا و درّ گرانمایه است به نام پروین که اثر گرانقدرش نزد مردمان، ارج و قربی کمنظیر دارد.صورت بی ریا و سیرت بی آلایش پروین، آینه ای زلال و شفاف است که زیباییهای اخلاق، ظرافتهای افراد و نجابتهای اسلاف را در حد بالایی به تصویر کشیده است.
اگرچه عمر پروین اندک و حیات او در دنیای فانی بس ناچیز و کوتاه بود، ثمرۀ عمرش چراغی تانباک است که محبوبیت آن در میان دوستداران ادب و محاسن اخلاق، روزافزون شده است. پروین، شکلگیری شخصیت فرهنگی و ادبیاش را در حد زیادی مرهون پدر دانشمندش بود که اغلب اوقات شبانه روزیاش را با بزرگان و ادیبان روزگار سپری میکرد. مرحوم علامه دهخدا، ملک الشعرا بهار، نصر الله تقوی و چندین و چند تن دیگر، بزرگان و صاحبنظران ادبیِ وقت بودند که گاه و بیگاه با پروین و پدرش همنشین میشدند. این نشست و برخاستهای هدفمند، ساختارهای ذهنی و مایههای علمی ـ ادبی پروین را از دوران کودکی شکل داد و او از خرمن اندوختههای بزرگان فرهنگ، خوشهها چید. روین با استعداد سرشار و روح لطیف بی آلایه ای که داشت، بسیار زود از نامآوران ادب آن روز، مایۀ علمی گرفت و از روحیۀ فرهنگی و ادبی آنان تاثیر پذیرفت. معاشرت با اساتید فرهنگ و ادب، تاثیر عمیق بر جان و دل او گذاشت و به دنبال آن در سیزده یا چهارده سالگی شعری سرود که در مجلۀ بهار چاپ و منتشر شد. پروین با انتشار شعرش، به صورت رسمی پای در وادی بی انتها و حیرتآور ادب گذاشت و لیاقت و برازندگیاش را در میان شاعرانِ زبردست به اثبات رساند.»
متن کامل این مقاله در اینجا قابل مشاهده است.
سید کمیل ادبی در این مقاله می نویسد:«همسویی با جریانهای مختلف جامعه، همصدایی با مردم، نزدیک بودن به زبان و دل مردم، درکی عمیق از حوادث تلخ و شیرین روزگار، همدردی و هم نوع دوستی، برخی از دلایل حیات و بالندگی آثار بعضی از برگان ادب است؛ آثاری که زمانی رخدادها و فراز و نشیبهای جامعه را در برگرفته و درد و دل مردمان را در آینۀ تاریخ منعکس کرده است تا آیندگان از آن عبرت بگیرند و پند پذیرند. در میان آن ستارگان فروزان، بانویی نام آشنا و درّ گرانمایه است به نام پروین که اثر گرانقدرش نزد مردمان، ارج و قربی کمنظیر دارد.صورت بی ریا و سیرت بی آلایش پروین، آینه ای زلال و شفاف است که زیباییهای اخلاق، ظرافتهای افراد و نجابتهای اسلاف را در حد بالایی به تصویر کشیده است.
اگرچه عمر پروین اندک و حیات او در دنیای فانی بس ناچیز و کوتاه بود، ثمرۀ عمرش چراغی تانباک است که محبوبیت آن در میان دوستداران ادب و محاسن اخلاق، روزافزون شده است. پروین، شکلگیری شخصیت فرهنگی و ادبیاش را در حد زیادی مرهون پدر دانشمندش بود که اغلب اوقات شبانه روزیاش را با بزرگان و ادیبان روزگار سپری میکرد. مرحوم علامه دهخدا، ملک الشعرا بهار، نصر الله تقوی و چندین و چند تن دیگر، بزرگان و صاحبنظران ادبیِ وقت بودند که گاه و بیگاه با پروین و پدرش همنشین میشدند. این نشست و برخاستهای هدفمند، ساختارهای ذهنی و مایههای علمی ـ ادبی پروین را از دوران کودکی شکل داد و او از خرمن اندوختههای بزرگان فرهنگ، خوشهها چید. روین با استعداد سرشار و روح لطیف بی آلایه ای که داشت، بسیار زود از نامآوران ادب آن روز، مایۀ علمی گرفت و از روحیۀ فرهنگی و ادبی آنان تاثیر پذیرفت. معاشرت با اساتید فرهنگ و ادب، تاثیر عمیق بر جان و دل او گذاشت و به دنبال آن در سیزده یا چهارده سالگی شعری سرود که در مجلۀ بهار چاپ و منتشر شد. پروین با انتشار شعرش، به صورت رسمی پای در وادی بی انتها و حیرتآور ادب گذاشت و لیاقت و برازندگیاش را در میان شاعرانِ زبردست به اثبات رساند.»
متن کامل این مقاله در اینجا قابل مشاهده است.