تبیان، دستیار زندگی

اظهارات، اعتراف و اقرار یک متهم علیه متهم دیگر، دلیل اثبات جرم وی نیست (رأی دادگاه تجدیدنظر استان تهران)

در خصوص این که آیا اظهارات و اعترافات متهمی علیه متهم دیگر دلیل و حجیت شرعی محسوب می شود یا خیر، نظر قضایی واحدی وجود ندارد. اکثریت قضات عقیده دارند این امر دلیل محسوب نمی شود. پیش‌تر، رأی شعبه ۳۲ دیوان عالی کشور را در همین ارتباط در سایت منتشر کردیم
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
 آراء دادگاه‌های کیفر
 چکیده: اظهارات یک متهم علیه متهم دیگر دلیل محسوب نمی‌شود.
شماره دادنامه: ۰۲۴۹‌‌
تاریخ صدور:  ۲۷/۳/۹۱
مرجع صدور: شعبه ۱۰۴۴ دادگاه عمومی تهران
در خصوص اتهام آقای ج.ن. فرزند ح. ۴۸ ساله با سواد، مجرد فاقد پیشینه کیفری و خانم م.ص. فرزند ف. ۳۲ ساله دایر بر اولی به مباشرت در تخریب و دومی بر معاونت در تخریب، به شرح کیفرخواست مورخ ۱۷/۱۲/۹۰ -۹۰۰۹۹۷۲۱۴۰۲۰۰۸۷۶ صادره از دادسرای عمومی و انقلاب ناحیه ۶ تهران، دادگاه با عنایت به شکایت شاکی، گزارش اظهارات گواهان و اقرار متهم ردیف اول در دادسرا و نحوه دفاعیات متهم ردیف دوم در دادسرا و جلسه رسیدگی دادگاه و عدم حضور متهم ردیف اول در جلسه رسیدگی و عدم ارسال لایحه دفاعیه و سایر مندرجات اوراق پرونده، ارتکاب بزه انتسابی از سوی متهم محرز به‌نظر می‌رسد. لذا دادگاه به استناد ماده ۶۷۷ از قانون مجازات اسلامی-تعزیرات، متهم ردیف اول را به تحمل یک سال حبس و متهم ردیف دوم به تحمل شش‌ماه حبس محکوم می‌نماید. اما دادگاه به لحاظ وضعیت خاص متهم ردیف دوم کیفر حبس وی را به استناد بند ۵ از ماده ۲۲ قانون مرقوم به مبلغ سی میلیون ریال تبدیل می‌نماید. رأی صادره نسبت به متهم ردیف دوم حضوری ظرف ۲۰ روز پس از ابلاغ قابل تجدیدنظر در محاکم محترم تجدیدنظر استان تهران می‌باشد. اما نسبت به متهم ردیف اول رأی صادره غیابی ظرف ده روز قابل واخواهی در این دادگاه سپس ظرف بیست روز قابل تجدیدنظرخواهی در محاکم تجدیدنظر استان تهران است.
رئیس شعبه ۱۰۴۴ دادگاه عمومی جزایی تهران
شماره رای: ۹۱۰۹۹۷۰۲۲۰۵۰۱۴۲۲
تاریخ صدور:۱۳۹۱/۱۰/۱۳
مرجع صدور: شعبه ۵ دادگاه تجدیدنظر استان تهران
در خصوص تجدیدنظرخواهی خانم م.ص. نسبت به بخشی از دادنامه شماره ۰۲۴۹ مورخ ۲۷/۳/۹۱ صادره از شعبه ۱۰۴۴ دادگاه عمومی تهران که متضمن محکومیت مشارٌالیها به لحاظ بزه معاونت در تخریب به پرداخت جزای نقدی بدل از حبس می‌باشد، این دادگاه با بررسی محتویات پرونده، نظر به اینکه اولاً: شهادت شهود در مورد شخص نام‌برده به صورت متقن نبوده و اظهارات آنان تناقض دارد. ثانیاً: نام‌برده در تمام مراحل تحقیقاتی منکر بزه انتسابی می‌باشد. ثالثاً: اقرار متهم دیگر بر علیه نام‌برده نمی‌تواند دلیل محاسبه گردد. رابعاً: بازپرس محترم شعبه دوم دادسرای ناحیه ۶ تهران در قرار نهایی در صفحه ۱۳۷ و ۱۳۸ پرونده قرار منع پیگرد صادر نموده است، اما دادیار محترم اظهارنظر اشتباهاً اقدام به صدور کیفرخواست نموده است و دادگاه بدوی نیز متعاقباً بدون توجه به قرار منع پیگرد، مبادرت به صدور رأی نموده است. بنا به مراتب فوق اعتراض تجدیدنظرخواه وارد می‌باشد و مستنداً به بند یک از شق ب از ماده ۲۵۷ از قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۷۸ ضمن نقض دادنامه فوق‌الذکر نسبت به خانم م.ص. به لحاظ فقد دلیل کافی و با رعایت اصل ۳۷ از قانون اساسی حکم به برائت وی از بزه انتسابی معاونت در تخریب صادر و اعلام می‌گردد. رأی صادره قطعی است.
رئیس شعبه ۵ دادگاه تجدیدنظر استان تهران – مستشار دادگاه
مبنع: قضاوت آنلاین به نقل از پژوهشگاه قوه قضاییه

منبع :قضاوت آنلاین