بانوان عاشورایی

 

سوال

چرا امام حسین(ع) فرزندان و زنان را در حادثه عظیم تاریخی عاشورا به همراه خود به کربلا بردند؟

پاسخ

در جواب این سوال ابتدا باید بعنوان مقدمه گفت که همین زنان و فرزندان بالاخص امام سجاد(ع) و حضرت زینب(س) بودند که با اقدامات بجا و منطقی خود بعد واقعه عاشورا از قبیل سخنرانی و عزاداری در مناطق مختلف و بالخصوص در شهر شام باعث بر ملا شدن جنایات و خباثت های یزیدیان در جهان اسلام شدند و دلیل واضح بر این مطلب را می توان در عکس العمل یزید برای اینکه مقصر این واقعه تلخ را ابن زیاد جلوه دهد در حالی که قبل از آن او به این امر افتخار می کرد و کشته های کربلا را در مقابل کشتگان قریش در بدر می دانست و این را مایه عزت خود و حکومتش می دانست.[1]
در ادامه دلایلی که برای این امر می توان بیان کرد به این شرح است:
1.اولین مطلبی که می توان (بر مبنای احادیث وارده درباره واقعه کربلا آمده است)بیان کرد این است که حضرت ماموریتی الهی داشته و در این ماموریت همراهی اهل بیت ایشان نیز ضروری بوده است شاهد بر این مطلب سخنی است که از خود امام حسین (ع)در جواب برادرش محمد حنفیه نقل شده است که ایشان فرمودند: _ان الله قد شاء ان یراهن سبایا- خداوند خواسته است که آنان (اهل بیت ) به اسارت برده شوند.[2]
2.درواقعه عاشورا مردان وزنان هر کدام مسولیتی داشتند نقش مردان جانبازی و شهادت است ونقش زنان، کودکان وباقی ماندگان قیام کربلا نقش پیام رسانی است.
این پیام رسانی آثار مهمی داشت از جمله می توان بیان کرد:
- خنثی سازی تبلیغات سوء امویان که سعی در خارجی و شورشی نشان دادن امام و یاران ایشان داشتند و اینکه ایشان بر علیه خلیفه پیامبر خروج کردند با بیان اینکه ایشان اهل بیت پیامبر هستند و حکومت و خلافت شایسته ایشان است و نمونه آن جواب امام سجاد به مرد شامی- وی حضرت را مورد توبیخ و شماتت قرار داد و ایشان را شورشی خطاب کرد - است که به وی فهماندند که اهل بیت پیامبر ایشان هستند که اینک همچون اسیران رومی گرفتارند و او از کردار خود شرمنده شد.[3]
- اثر دیگر این پیام رسانی داشت بیان اهداف و علت قیام امام حسین (ع)و بیان اسلام راستین و بیان ویژگی های اهل بیت نبوت برای جامعه مسموم آن زمان است که به مدت 20سال تحت سیطره تبلیغات شوم بنی امیه بودند (بالاخص شام که به مدت 42سال به طور کامل تحت نفوذ آنها بود و مناقب اهل بیت و معارف اصیل اسلام به ایشان نرسیده بود و اسلام اموی را همان اسلام محمدی می دانستند) و نمونه این روشنگری را می توان در خطبه های امام سجاد و حضرت زینب(علیهم السلام) دید که باعث رغبت مجدد مردم به اهل بیت پیامبر و نفرت ایشان از بنی امیه شد. و این امر باعث پشیمانی بنی امیه از اقدام خویش و سر افکندگی ایشان شد.[4]
3.دلیل دیگری که می توان بیان کرد اگر امام زنان و فرزندان خود را به همراه نمی برد حکومت می توانست از ایشان به عنوان گروگان و اهرم فشار استفاده کند و در نتیجه قیام امام را تحت تاثیر قرار داده و امام را مجبور به درگیری با والی مدینه کنند به گونه ای که قیام امام را بر علیه حکومت امویان در حد درگیری با یک والی در حکومت نشان دهند و در نتیجه حتی با شهادت حضرت و اسارت اهل بیت ایشان قیام ایشان ظهور و بروزی در جامعه اسلامی نداشته وبلکه سبب قدرت بیشتر امویان هم شود چرا که با مقصر نشان دادن والی مدینه و مجازات او هم امام را از سر راه خویش برداشته و از سوی دیگر برارج و قرب خود در جامعه بیفزایند.
لازم بذکر است حکومت ابتدا سعی داشت حذف امام بدون درگیری و با کمترین برخورد صورت گیرد و شاهد بر این ماجرا اقدامات حکومت برای قتل حضرت در مدینه و مکه است.[5]

پی نوشت ها

[1] ترجمه طبری ج7 ص31-29(نور السیره)
[2] لهوف،94ص-بحارالانوارج44،ص364.
[3] همان،ص239-238
[4] ترجمه طبری ج7 ص31-29(نور السیره)
[5] والی مدینه دستور داشت که اگر امام بیعت نکرد اورا به قتل برساند، -اخبار الطوال، ص227والی مکه وحکومت اموی نیز اقداماتی را برای حذف فیزیکی امام شروع کرده بودند-همان، ص (244)

---

منبع:حوزه نت