الهى! به تو پناه مى برم
رگهایم زده نشده، و به بدترین كردارم گرفتار نگشته ام، نه نسلم بریده شده، نه از دین برگشته ام، نه منكر پروردگارم هستم، نه از ایمانم دل نگرانم، نه عقلم دچار سرگردانى است، و نه به عذاب امم گذشته گرفتار گشته ام. صبح كردم در حالى كه
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
تاریخ : يکشنبه 1396/08/07
1
وَ مِنْ دُعاء كانَ یَدْعُو بِهِ امیرالمؤمنین علی عَلَیْهِ السَّلامُ كَثیراً:الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذى لَمْ یُصْبِحْ بى مَیِّتاً وَ لاسَقیماً، وَ لامَضْرُوباً عَلى عُرُوقى بِسُوء، وَ لامَأْخُوذاً بِاَسْوَأِ عَمَلى، وَ لامَقْطُوعاً دابِرى، وَ لامُرْتَدّاً عَنْ دینى، وَ لامُنْكِراً لِرَبّى، وَ لامُسْتَوْحِشاً مِنْ ایمانى،وَ لامُلْتَبِساً عَقْلى، وَ لامُعَذَّباً بِعَذابِ الاُْمَمِ مِنْ قَبْلى. اَصْبَحْتُ عَبْداً مَمْلُوكاً ظالِماً لِنَفْسى، لَكَ الْحُجَّةُ عَلَىَّ وَ لا حُجَّةَ لى، وَ لااَسْتَطیعُ اَنْ آخُذَ اِلاّ ما اَعْطَیْتَنى، وَ لااَتَّقِىَ اِلاّ ما وَقَیْتَنى.
اللّهُمَّ اِنّى اَعُوذُ بِكَ اَنْ اَفْتَقِرَ فى غِناكَ، اَوْ اَضِلَّ فى هُداكَ،اَوْ اُضامَ فى سُلْطانِكَ، اَوْ اُضْطَهَـدَ وَ الاَْمْـرُ لَـكَ.
اللّهُمَّ اجْعَلْ نَفْسى اَوَّلَ كَریمَة تَنْتَزِعُها مِنْ كَرائِمى، وَ اَوَّلَ وَدیعَة تَرْتَجِعُها مِنْ وَدائِع ِ نِعَمِكَ عِنْدى.
اللّهُمَّ اِنّا نَعُوذُ بِكَ اَنْ نَذْهَبَ عَنْ قَوْلِكَ، اَوْ نُفْتَتَنَ عَنْ دینِكَ،اَوْ تَتایَعَ بِنا اَهْواؤُنا دُونَ الْهُدَى الَّذى جاءَ مِنْ عِنْدِكَ.
***
ترجمه:
از دعاهاى امیرالمؤمنین علی علیه السلام که آن حضرت زیاد مى خواند:
سپاس خداى را كه مرده و بیمار به عرصه روزم درنیاورده، و بدى و بیمارى بر رگهایم زده نشده، و به بدترین كردارم گرفتار نگشته ام، نه نسلم بریده شده،
نه از دین برگشته ام، نه منكر پروردگارم هستم، نه از ایمانم دل نگرانم، نه عقلم دچار سرگردانى است، و نه به عذاب امم گذشته گرفتار گشته ام. صبح كردم در حالى كه بنده اى در اختیار مولایم و بر نفس خویش ستمكارم، تو را بر من حجّت است و مرا بر تو حجّت نیست، جز آنچه عطا كنى قدرت گرفتن ندارم، و توان حفظ خود را ندارم مگر تو مرا حفظ كنى.
الهى! به تو پناه مى برم از اینكه در بى نیازى تو فقیر شوم، یا در هدایتت گمراه گردم،یا در سلطنتت مورد ستم واقع شوم، یا به خوارى نشینم و حال اینكه امر به دست توست.
بار خدایا! جانم را اوّل عضو با ارزشى از اعضاى با ارزشم قرار ده كه از من مى ستانى، و نخستین ودیعـه از ودایـع نعمتت بر من كه بـاز مى گـردانى.
خداوندا! به تو پناه مى بریم از اینكه از گفته تو بیرون رویم، یا از دینت رو گردانده به گمراهى افتیم،
یا پیش از هدایتـى كه از جانب تو آمـده هواها و هوسـها به ما دسـت یابد.
نهج البلاغه، فرازی از خطبه 206.
منبع :مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت علیهم السلام
وَ مِنْ دُعاء كانَ یَدْعُو بِهِ امیرالمؤمنین علی عَلَیْهِ السَّلامُ كَثیراً:الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذى لَمْ یُصْبِحْ بى مَیِّتاً وَ لاسَقیماً، وَ لامَضْرُوباً عَلى عُرُوقى بِسُوء، وَ لامَأْخُوذاً بِاَسْوَأِ عَمَلى، وَ لامَقْطُوعاً دابِرى، وَ لامُرْتَدّاً عَنْ دینى، وَ لامُنْكِراً لِرَبّى، وَ لامُسْتَوْحِشاً مِنْ ایمانى،وَ لامُلْتَبِساً عَقْلى، وَ لامُعَذَّباً بِعَذابِ الاُْمَمِ مِنْ قَبْلى. اَصْبَحْتُ عَبْداً مَمْلُوكاً ظالِماً لِنَفْسى، لَكَ الْحُجَّةُ عَلَىَّ وَ لا حُجَّةَ لى، وَ لااَسْتَطیعُ اَنْ آخُذَ اِلاّ ما اَعْطَیْتَنى، وَ لااَتَّقِىَ اِلاّ ما وَقَیْتَنى.
اللّهُمَّ اِنّى اَعُوذُ بِكَ اَنْ اَفْتَقِرَ فى غِناكَ، اَوْ اَضِلَّ فى هُداكَ،اَوْ اُضامَ فى سُلْطانِكَ، اَوْ اُضْطَهَـدَ وَ الاَْمْـرُ لَـكَ.
اللّهُمَّ اجْعَلْ نَفْسى اَوَّلَ كَریمَة تَنْتَزِعُها مِنْ كَرائِمى، وَ اَوَّلَ وَدیعَة تَرْتَجِعُها مِنْ وَدائِع ِ نِعَمِكَ عِنْدى.
اللّهُمَّ اِنّا نَعُوذُ بِكَ اَنْ نَذْهَبَ عَنْ قَوْلِكَ، اَوْ نُفْتَتَنَ عَنْ دینِكَ،اَوْ تَتایَعَ بِنا اَهْواؤُنا دُونَ الْهُدَى الَّذى جاءَ مِنْ عِنْدِكَ.
***
ترجمه:
از دعاهاى امیرالمؤمنین علی علیه السلام که آن حضرت زیاد مى خواند:
سپاس خداى را كه مرده و بیمار به عرصه روزم درنیاورده، و بدى و بیمارى بر رگهایم زده نشده، و به بدترین كردارم گرفتار نگشته ام، نه نسلم بریده شده،
نه از دین برگشته ام، نه منكر پروردگارم هستم، نه از ایمانم دل نگرانم، نه عقلم دچار سرگردانى است، و نه به عذاب امم گذشته گرفتار گشته ام. صبح كردم در حالى كه بنده اى در اختیار مولایم و بر نفس خویش ستمكارم، تو را بر من حجّت است و مرا بر تو حجّت نیست، جز آنچه عطا كنى قدرت گرفتن ندارم، و توان حفظ خود را ندارم مگر تو مرا حفظ كنى.
الهى! به تو پناه مى برم از اینكه در بى نیازى تو فقیر شوم، یا در هدایتت گمراه گردم،یا در سلطنتت مورد ستم واقع شوم، یا به خوارى نشینم و حال اینكه امر به دست توست.
بار خدایا! جانم را اوّل عضو با ارزشى از اعضاى با ارزشم قرار ده كه از من مى ستانى، و نخستین ودیعـه از ودایـع نعمتت بر من كه بـاز مى گـردانى.
خداوندا! به تو پناه مى بریم از اینكه از گفته تو بیرون رویم، یا از دینت رو گردانده به گمراهى افتیم،
یا پیش از هدایتـى كه از جانب تو آمـده هواها و هوسـها به ما دسـت یابد.
نهج البلاغه، فرازی از خطبه 206.
منبع :مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت علیهم السلام
