ارتباط دختر و پسر ممنوع

 
ارتباط دختر و پسر ممنوع

از نظر شرع مقدس اسلام، ارتباط با جنس مخالف، بدون عقد ازدواج، ممنوع است. منظور از ارتباط، همان ایجاد روابط دوستی است که البته شدت و ضعف دارد. انسان هم یک ویژگی دارد که گاهی نسبت به برخی چیزها که از آن ممنوع شده، حریص تر می شود.
البته این مسأله یک فرمول دارد. همه محدودیت ها حرص نمی آورد بلکه دو شرط دارد:
شرط اول این است که طبیعت انسان هم به آن تمایل داشته باشد. الان در داروخانه ها برای سم محدودیت ایجاد می کنند، می نویسند دست نزنید خطر دارد. در اتاق رادیولوژی می نویسند ورود افراد خاص ممنوع و خطرناک است. یا در اتوبان می نویسند از وسط خیابان عبور نکنید. هیچ کدام از این محدودیت ها باعث نمی شود که افراد به انجام آن حریص تر شوند، چون به آن تمایلی ندارند. اما به روابط با جنس مخالف ارتباط دارند.
شرط دو م هم این است که انسان تحریک نشود. تمایل اولیه دختر و پسر جوان به سمت جنس مخالفاشان است و این چیزی است که خداوند در وجود آنها قرار داده است و اگر قرار باشد کسی مقصر باشد، باید دامن پرودرگار را گرفت.
مولوی در این باره گفته است:
زین للناس، حق آراسته است            زآنچه حق آراست، کی تانند رست
چیزی را که خدا قرار داده است، نمی شود مانع آن شد. در تاریخ آمده است که زنی نزد بایزید آمد و گفت: شوهر من می خواهد مجددا ازدواج کند، شما نصیحتش کنید که چنین نکند. بایزید گفت خدا و پیامبر اجازه داده اند، من چگونه می توانم جلو او را بگیرم. گفت نه من از این جهت نمی گویم که مجاز است یا نه؟ بلکه از جهت دیگری می گویم. البته شما نامحرم هستی و من نمی توانم چهره ام را به شما نشان دهم، اگر می شد که ببینید که من چه زن زیبایی هستم، به من حق می دادید که بگویم شوهر من نباید ازدواج دیگر کند؛ چون هر چه از زیبایی بخواهد، من دارم. بایزید با شنیدن این جمله صیهه ای زد و غش کرد. بعد که به هوش آمد، از او پرسیدند چه شد؟ گفت با سخن این زن به یاد پروردگار افتادم که محل همه کمالات و زیبایی هاست ولی ما باز هم سراغ غیر خدا می رویم.
اگر انسان میل فطری اش ارضاء شد، دیگر محدودیت ها او را تحریک نمی کند مگر این که تحریکات بیرونی زیاد باشد. یک انسانی که غذا خوره و سیر است، دیگر میل غذا پیدا نمی کند مگر این که در حال عبور از خیابان از جلوی کبابی عبور کند و دوباره هوس غذا کند. لذا مردانی که ازدواج کرده اند باز هم یک حرص و ولع های خیابانی هم پیدا می کنند، چرا که در کوچه و خیابان صحنه هایی می بینند که دوباره تحریکشان می کند.
گاهی هم این سؤال مطرح می شود که اگر دختر و پسر روابط سالمی داشته باشند و پدر و مادر هم ندانند چه اشکال دارد؟
در پاسخ باید گفت که اول باید دید که روابط سالم یعنی چه؟ مثلا اگر دختر و پسری با هم همکلاس اند و می خواهند درباره فرمول E=MC2 فیزیک که یک موضوع درسی شان است، با هم گفتگویی داشته باشند. هیچ حرف زشتی و هیچ نگاه تندی هم به یکدیگرنمی کنند. این نوع ارتباط در حدی که نیاز باشد به شرطی که زمین هگناه و فساد نشود، اشکالی ندارد.
روان شناسان یک نکته مهمی دارند که می گویند روان انسان دو بخش دارد: یک بخش خود آگاه و یک بخش ناخود آگاه. دقیقا مانند این که کسی هندوانه ای را درون آب حوض بیاندازد که تقریبا دو سوم آن زیر آب قرار می گیرد و یک سو م آن روی آب. روان انسان هم همین طور است همه آن ظاهر نمی شود. حتی به نحوی است که خود انسان هم آن را نمی بیند. بسیاری از این روابط به اصطلاح سالم ناخودآگاه به بخش های دیگری کشیده می شود. دست خود انسان هم نیست.
انسان در هر سنی و در هر شرایطی یک وظیفه اصلی دارد و یک سری وظایف فرعی. یک دانشجو وظیفه اصلی اش درس خوندن است. وقتی یک رابطه دوستی با جنس مخالف برقرار شد، مسلما تمرکز او از بین می رود. برای درس خواندن شرط اول آرامش است. اگر این دوستی ها بیاید، آرامش هم از بین می رود، در این صورت کار اصلی اش را تحت الشعاع قرار می دهد.
در بحران جوانی اولین و مهم ترین نکته آرامش است، حال اگر این ارتباط برقرار شد، اولین اتفاقی که می افتد این است که آرامش را از انسان می گیرد. همان طور که مهم ترین ترین شرط برای یک نقش ماهر آن است که بوم او نلغزد و ثابت باشد و الا اگر همه شرایط هم برایش فراهم باشد، باز نقاشی خوبی ترسیم نمی کند. یک جوان هم اگر با جنس مخالفش ارتباط برقرار کرد، هر چقدر هم که بخواهد آرام باشد، باز ناخود آگاه به مشکلاتی برمی خورد. دقیقا مثل همان بومی که می لغزد، دست خودش نیست؛ خود به خود ذهن انسان به آن سمت می رود.

---

منبع : حوزه نت