وصیتنامه شهید نوروز علی ایمانی نسب

 وصیتنامه شهید نوروز علی ایمانی نسب که در خرداد ماه سال 60 و هفت سال قبل از شهادت نوشته شده است :

سلام بر امام زمان (ع) و یاور مستضعفین و نائب بر حق امام حسین (ع)

سلام بر امت شهید پرور قهرمان ایران

سلام بر تمام مردم آزاده دنیا

سلام بر پدر و مادر عزیزم که مرا در دامان پاکشان پرورش دادند تا بتوانم سربازی از سربازان نایب امام زمان باشم .

ولی چند پیام برای شما پدر و مادرم – برادران و خواهرم – ملت قهرمان ایران و همرزمان دلیر و شجاع دارم :

اوّل به شما پدر و مادر برادران و خواهر عزیزم کنم از اینکه مرا در راه اسلام و بریانی پرچم جمهوری اسلامی از دست می دهید ناراحتی مداشته باشید که من در جایگاهی بهتر و بالاتر از این دنیای مادی جای دارم :

و به شما ای برادرانم : امیدوارم که همچون من لباس رزم بپوشید و راه مرا که راه اسلام و اطاعت از امام هست ادامه دهید :

و تو ای خواهرم : تو باید همچون زینب پیام مرا به تاریخ برسانی و کاخ یزیدیان را به لرزه افکنی و از دامن پاک تو همچون فاطمه (ع) حسین ها و حسن ها و زینب ها پرورش یابد :

و شما ملّت شهید پرور ایران : اطاعت از امام راه شماست و پیروی از دستورات اسلام وظیفه شماست . امام را دریابید که دریافته اید ، و تنهایش مگذارید که نمی گذارید و همین پشتیبان روحانیت مبارز و این یاوران امام باشید که سعادت شما و نسل آینده شما در گرو همین اطاعت است .

و شما ای همرزمان و برادران پاسدار : بجنگید و کاخ های ستم را یکی پس از دیگری ویران کنید که پیروزی با شماست و بدانید : تا زمانی که فقط برای خدا و اسلام و راه امام که راه اسلام است می جنگید پیروزی با شماست .
درباره شهید

نوروز علی ایمانی نسب

نام پدر: محمد

متولد: 1339

سمت : فرمانده گردان ادوات تیپ 12 قائم ( عج)

تاریخ شهادت : 1367/5/5

محل شهادت : اسلام آباد غرب

پایان ماموریت : پایان جنگ،همزمان با شهادت

نوروز علی فرزند محمد ایمانی‌نسب در شانزدهم مهر هزار و سیصد و سی و نه، در سرخه پا به جهان گشود.

دوم راهنمایی را می‌خواند که به پدر کشاورزش پیشنهاد داد او را سرکار بفرستد.

پس از پایان دوره سربازی، از اولین نفرات اعزامی به جبهه بود. به جز چند روزی که برای مرخصی می‌آمد یا برای درمان مجروحیت‌ها، بقیه روزها و سال‌ها را در جبهه گذراند.

در فرم اعزام به جبهه قسمت « تاریخ پایان مأموریت » جمله‌ی « پایان جنگ » را ‌نوشت.

پس از ازدواج، در سال هزار و سیصد و شصت و یک، خانواده‌اش را هم با خود همراه کرد؛ به شهرهایی که در تیررس موشک‌های دوربرد و بمباران عراقی‌ها قرار داشت.

مسؤولیت دژبانی لشکر هفده علی بن ابیطالب علیه‌السلام، مسؤولیت قبضه، سپس واحد خمپاره، جانشینی ادوات لشکر هفده و در نهایت فرماندهی گردان ادوات تیپ دوازده قائم آل محمد عجل‌الله تعالی فرجه‌الشریف از وظایف مهم ایمانی‌نسب بود.

در عملیات‌های رمضان، خیبر، بدر، والفجر مقدماتی یک، چهار و هشت، کربلای چهار و پنج، نصر هشت، بیت‌المقدس دو و مرصاد شرکت داشت. در والفجر هشت از ناحیه چشم و قبل از عملیات کربلای یک پایش مجروح شد.

سرانجام همانطور که خواسته او بود همزمان با پایان جنگ در عملیات مرصاد به فیض شهادت نائل آمد.

به هنگام شهادت در عملیات مرصاد، در پنجم مرداد هزار و سیصد و شصت و هفت، دخترش، زهرا، پانزده روزه و پسرش، مجید، حدوداً سه ساله بود. ایمانی‌نسب با تیر مستقیم منافقین به پا، پشت گردن و قلب به شهادت رسید.

گلزار شهدای سرخه محل تجدید عهد همرزمان با این شهید است.

---

منبع:فاتحان