گریه بر سیدالشهدا علیه‌السلام

«وَ الْمَرْوِیُّ عَنْ ابْنِ‎عَبَّاس قَالَ سَمِعْتُ رَسُولُ اللهِ صلی‌الله‌علیه‌وآله یَقُولُ: عَیْنَانِ لَاتَمَسَّهُمَا النَّارُ؛ عَیْنٌ بَکَتْ مِنْ خَشْیَةِ اللهِ...» (دو چشم است که هیچ‎گاه آتش به آن‎ها نمی‎رسد: چشمی که از خشیت الهی بگرید… )؛ بَکَتْ مِنْ خَشْیَةِ اللهِ.

 آن‎هایی که بکای مردم را _‎ نعوذ بالله‎_ امر غلطی می‎دانند، چه می‎گویند؟! این «بکاء من خشیة الله» عمل انبیاء است. چه می‎گویند؟! مسئلۀ بکاء بر سیدالشهداء المظلومین علیه‌السلام، این هم مثل بکاء از خشیة الله است. این هم همان اجر را دارد. قطره‎اش چقدر [فضیلت و اجر دارد].

بعضی می‎گویند: گریه چه فایده‎ای دارد؟
فایده‎اش این است که اتصال روحی انسان با خود سیدالشهدا علیه‌السلام و با حضرت رسول صلی‌الله‌علیه‌وآله و با خدا در ترقی است؛ با همین بکاء‎ها.

رحمت_واسعه، ص٢٧٠

---

منبع :  مرکز تنظیم و نشر آثار آیت‌الله بهجت قدس‌سره