برخورد حضرت مهدی (علیه السلام) با دشمنان

الف) مسلمانانی که در مقابل حضرت مهدی (علیه السلام) می ایستند

·         منکران ولایت اهل بیت (علیهم السلام)

·         خواری منکران ولایت امیرالمؤمنین (علیه السلام)

فَلَمَّا نَسُواْ مَا ذُکِّرُواْ بِهِ فَتَحْنَا عَلَیهِمْ أَبْوَابَ کُلِّ شَیءٍ حَتَّی إِذَا فَرِحُواْ بِمَا أُوتُواْ أَخَذْنَاهُم بَغْتَةً فَإِذَا هُم مُّبْلِسُونَ ؛ 

پس چون آنچه به ایشان تذکر داده شده بود همه را فراموش کردند؛ ابواب همه چیز را بر آن ها گشودیم تا آنگاه که به آنچه عطا شدند شادمان و مغرور گشتند به ناگاه آن ها را (به کیفر اعمالشان) گرفتار کردیم و در آن هنگام خوار و ناامید شدند.[135]

امام باقر (علیه السلام) در باره این آیه فرمودند: مراد از  فَلَمَّا نَسُواْ مَا ذُکِّرُواْ بِهِ  یعنی:

پس چون ولایت امیرالمؤمنین (علیه السلام) را ترک کردند و حال آنکه به آن مأمور بودند و مراد از  فَتَحْنَا عَلَیهِمْ أَبْوَابَ کُلِّ شَیءٍ  یعنی به آنان در دنیا دولت دادیم و آنچه در آن گسترده شده در اختیارشان نهادیم. و مراد از  حَتَّی إِذَا فَرِحُواْ بِمَا أُوتُواْ أَخَذْنَاهُم بَغْتَةً فَإِذَا هُم مُّبْلِسُونَ   یعنی قیام حضرت قائم (علیه السلام) که در آن هنگام آنان را (منکران ولایت امیرالمؤمنین (علیه السلام) را به کیفر اعمالشان گرفتار می کنیم به طوری که خوار و ناامید گردند).[136]

در آیه دویست و بیست و هفت سوره شعراء نیز به این مطلب اشاره گردیده آنجا که خداوند تبارک و تعالی می فرماید:

وَسَیعْلَمُ الَّذِینَ ظَلَمُوا أَی مُنقَلَبٍ ینقَلِبُونَ ؛

و آنانکه ظلم و ستم کردند به زودی خواهند دانست که به کدام کیفرگاه و دوزخی دگرگون خواهند شد.[137]

در حدیثی از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) آمده است که حضرت فرمودند: به خدا شکوه می کنم از منکران فضیلت اهل بیتم و تضییع کنندگان حق آنان پس از خودم، و کافی است که خداوند ولی و یاور من و اهل بیتم باشد و از منکران حق ایشان انتقام کشد و سپس حضرت این آیه را تلاوت فرمودند:  وَسَیعْلَمُ الَّذِینَ ظَلَمُوا أَی مُنقَلَبٍ ینقَلِبُونَ[138]

انتقامی که خداوند از منکران و دشمنان اهل بیت (علیهم السلام) می گیرد در زمان ظهور و حضور حضرت مهدی (علیه السلام) است.

·                     مسخ عده ای از منکران

سَنُرِیهِمْ آیاتِنَا فِی الْآفَاقِ وَفِی أَنفُسِهِمْ حَتَّی یتَبَینَ لَهُمْ اَنَّهُ الحَق؛

به زودی آیات و نشانه های خویش را در جهان هستی و در جان خودشان به آنان نشان خواهیم داد تا برایشان روشن گردد که او حق است.[139]

امام صادق (علیه السلام) درباره این کلام خدای تعالی فرمودند:

نشانه های خداوند در آفاق و جهان هستی کم شدن و کاسته شدن وسایل زندگی بر آنان است و در جانشان به مسخ شدن است تا اینکه بر آنان معلوم شود که قائم (علیه السلام) حق است.[140]

شاید مراد حضرت این باشد که در زمان ظهور حضرت مهدی (علیه السلام) عده ای از منکران او مسخ می گردند تا دریابند که حضرت مهدی (علیه السلام) حق است و او همان وعده انکار ناپذیر خداوند می باشد.

·                     انتقام از ناصبیان

وَلَمَنِ انتَصَرَ بَعْدَ ظُلْمِهِ فَأُوْلَئِکَ مَا عَلَیهِم مِّن سَبِیلٍ  ؛

و هر آنکه پس از ظلمی که بر او رفته انتقام جویی کند پس بر چنین کسانی هیچ گونه مؤاخذه و گناهی نیست.[141]

امام باقر (علیه السلام) درباره این آیه قرآن کریم فرمودند:

 (کسیکه انتقام جویی می کند و هیچ گونه مؤاخذه و گناهی بر او نیست) حضرت قائم (علیه السلام) است، هرگاه بپاخیزد از بنی امیه و تکذیب کنندگان و ناصبیان انتقام خواهد گرفت.[142]

·                     عذاب مشهود

حَتَّی إِذَا رَأَوْا مَا یوعَدُونَ فَسَیعْلَمُونَ مَنْ أَضْعَفُ نَاصِرًا وَأَقَلُّ عَدَدًا؛

تا آنگاه که عذاب موعود را ببینند؛ سپس خواهند دانست چه کسی یاورش ضعیف تر و جمعیتش کم تر است. (144) [143]

از حضرت کاظم (علیه السلام) درباره این آیه نقل شده است که فرمودند: منظور از مایوعَدنحضرت قائم (علیه السلام) و یاران او می باشد.[144]

و شاید مراد حضرت موسی بن جعفر (علیه السلام) این باشد که در زمان ظهور حضرت مهدی (علیه السلام) منکران ولایت امیرالمؤمنین (علیه السلام) به شمشیر عدالت حضرت قائم عذاب را به چشم می بینند و در می یابند که چه کسی ضغیف تر و ناتوان تر است، کسیکه دشمن خدا و منکر ولایت علوی است یا کسانی که خداوند آن ها را یاری می کند و ذات حق تعالی ولیشان است.

در آیه یک صد و دهم سوره هود این معنا کامل تر شده خداوند تبارک و تعالی می فرماید:

وَلَقَدْ آتَینَا مُوسَی الْکِتَابَ فَاخْتُلِفَ فِیهِ...؛

و به راستی  که ما کتاب (تورات) را بر موسی فرستادیم آنگاه درباره آن اختلاف کردند.[145]

امام باقر (علیه السلام) درباره این آیه فرمودند:

امت موسی درباره تورات اختلاف کردند هم چنانکه این امت در قرآن اختلاف نمودند، و البته در کتابی هم با حضرت قائم (علیه السلام) است نیز اختلاف خواهند کرد، به طوری که عده بسیاری از آنان انکار نمایند، پس آن حضرت منکران را پیش می کشد و گردنشان را می زند.[146]

البته این عذاب ها و مجازات ها درباره کسانی است که اصلاح پذیر نمی باشند و هیچ راهی برای هدایشان وجود ندارد و بهترین راهی که توسط حضرت قائم (علیه السلام) برای آن ها در نظر گرفته می شود آن است که حضرت زمین را از وجود آنان پاک می کند.

2 ظالمان و قاتلان اهل بیت (علیهم السلام)

·                     انتقام از قاتلان اباعبدالله (علیه السلام)

وَمَن قُتِلَ مَظْلُومًا فَقَدْ جَعَلْنَا لِوَلِیهِ سُلْطَانًا فَلاَ یسْرِف فِّی الْقَتْلِ إِنَّهُ کَانَ مَنْصُورًا؛

هر آنکه مظلوم کشته شود پس البته که ما برای ولی او حکومت و تسلّط قرار دادیم (بر قاتل) پس مباد در کشتن اسراف کند چرا که او مورد حمایت است.[147]

از حضرت صادق (علیه السلام) درباره این آیه سؤال شد، حضرت فرمودند:

قائم آل محمد (علیهم السلام) خروج می کند و به انتقام خون حسین (علیه السلام) دشمنان را می کشد، پس چنانکه اهل زمین را به قتل رساند مسرِف نخواهد بود، و این که خداوند فرموده فلا یسرف فی القتل یعنی کاری انجام نمی دهد که به سبب آن اسراف کرده باشد. سپس حضرت صادق (علیه السلام) فرمودند:

به خدا سوگند فرزندان و نوادگان کشندگان حسین (علیه السلام) را به سبب کارهای پدرانشان به قتل می رساند.[148]

از امام رضا (علیه السلام) پرسیدند: یابن رسول الله چه می فرمائید درباره حدیثی که از امام صادق (علیه السلام) روایت شده که فرمودند:

قائم (علیه السلام) هنگامی که خروج می کند فرزندان و نوادگان قاتلان حسین (علیه السلام) را به خاطر کارهای پدرانشان به قتل می رساند؟ حضرت رضا فرمودند:

همین طور است. گفتم پس قول خدای عزوجل که می فرماید: هیچ نفسی بار دیگری را به دوش نمی کشد[149]

معنایش چیست؟ فرمودند:

خداوند در تمامی اقوالش راست گفته، ولی فرزندان کشندگان امام حسین (علیه السلام) به کرده پدرانشان راضی هستند و به آن جنایت ها افتخار می کنند، و هر کس به کاری راضی باشد همچون کسی است که آن را انجام داده، ... بنابراین تنها به این جهت حضرت قائم (علیه السلام) آن ها را می کشد که به کردار پدرانشان راضی هستند.[150]

·                     انتقام از ظالمین به خاندان پیامبر (صلی الله علیه و آله)

إِنَّهُمْ یکِیدُونَ کَیدًا وَأَکِیدُ کَیدًا فَمَهِّلِ الْکَافِرِینَ أَمْهِلْهُمْ رُوَیدًا؛

البته آنان (دشمنان اسلام) هر چه بتوانند کید و مکر می کنند. و من هم کید و مکر خواهم کرد. پس تو (ای رسول ما) کافران را مهلت بده، مهلت کمی.[151]

امام صادق (علیه السلام) درباره این آیه شریفه فرمودند:

 (دشمنان اسلام) با رسول خدا کید و مکر نمودند، و با حضرت علی (علیه السلام) مکر نمودند، نسبت به فاطمه (سلام الله علیها) با کید و مکر رفتار کردند پس خداوند فرمود:

ای محمد (صلی الله علیه و آله) آنان (دشمنان و منافقان) هر چه بتوانند کید و مکر می کنند، و من هم در مقابل آنان مکر می کنم، پس تو ای محمد (صلی الله علیه و آله) کافران را مهلت بده مهلت کمی تا وقت برانگیختن قائم (علیه السلام) که به وسیله او از جباران و طاغوتیان قریش و بنی امیه و سایر مردم (ظالمین به خاندان عصمت (علیهم السلام)) انتقام خواهم گرفت.[152]

·                     عذابی فراگیر بر غاصبان خلافت علوی

هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ الْغَاشِیةِ وُجُوهٌ یوْمَئِذٍ خَاشِعَةٌ عَامِلَةٌ نَّاصِبَةٌ تَصْلَی نَارًا حَامِیةً ؛

آیا حدیث آن عقوبت فراگیر به تو رسیده. چهره هایی در آن روز ترسناک و ذلیل است. همة کارشان رنج و مشقّت است. و در آتش سوزان وارد می گردند.[153]

امام صادق (علیه السلام) درباره این آیات فرمودند: مراد از عقوبت فراگیر حضرت قائم (علیه السلام) است که آن ها (دشمنان) را با شمشیر فرا گیرد و حضرت فرمود:

 (آن ها) خوارند که توان رد کردن (عذاب و عقوبت) را ندارند.

راوی گوید: گفتم عاملة چه معنا دارد؟ فرمودند: به غیر آنچه خداوند نازل فرمود عمل کردند.

دوباره گفتم: ناصبة؟ فرمودند: غیر از والیان امام (علیه السلام) را نصب نمودند،

گفتم: تصلی نارا حامیة چه معنا دارد؟ فرمود: در دنیا به آتش جنگ هنگام ظهور حضرت قائم (علیه السلام) گرفتار می شوند، و در آخرت به آتش دوزخ می افتند.[154]

·                     نابودی ظالمان

وَیرِیدُ اللّهُ أَن یحِقَّ الحَقَّ بِکَلِمَاتِهِ وَیقْطَعَ دَابِرَ الْکَافِرِینَ ؛ 

و خدا می خواهد که حق را به وسیله کلماتش ثابت گرداند و ریشه کافران را از بیخ و بن برکند.[155]

امام باقر (علیه السلام) فرمود: مراد از یحق الحق بکلماته احقاق حق آل محمد (علیهم السلام) می باشد، و اینکه فرموده به وسیله کلماتش (مراد حضرت قائم (علیه السلام) است که در زمان ظهورش حق پیامبر و آل او را احقاق می فرماید و تمام باطل ها را نابود می سازد.)[156]

·                     اوج ذلت و خواری

وَتَرَاهُمْ یعْرَضُونَ عَلَیهَا خَاشِعِینَ مِنَ الذُّلِّ ینظُرُونَ مِن طَرْفٍ خَفِی ؛

و آن ستمگران را می بینی که با ذلّت و خواری به سوی عذاب متوجهشان ساخته اند از گوشه چشم بر آن نگاه می کنند.[157]

امام باقر (علیه السلام) فرمودند:

اینکه خداوند می فرماید: با ذلّت و خواری از گوشه چشم بر آن نگاه می کنند یعنی به سوی حضرت قائم (علیه السلام) که بر آن ها همچون عذابی نازل می شود نظر می افکنند.[158]

این آیه ترسیمی است از شدّت خواری و ذلّت ستمگران و ظالمان در زمان ظهور حضرت مهدی (علیه السلام) که از ترس و وحشت با چشمانی نیمه باز بر او نظر می کنند و منتظرند که بدانند چه عذاب و عقوبتی برای آن ها مهیا می شود.

3 امویان و پیروان عقاید ایشان

·                     هلاکت با شمشیر عدالت

 فَلَمَّا أَحَسُّوا بَأْسَنَا إِذَا هُم مِّنْهَا یرْکُضُونَ لَا تَرْکُضُوا وَارْجِعُوا إِلَی مَا أُتْرِفْتُمْ فِیهِ وَمَسَاکِنِکُمْ لَعَلَّکُمْ تُسْأَلُونَ قَالُوا یا وَیلَنَا إِنَّا کُنَّا ظَالِمِینَ فَمَا زَالَت تِّلْکَ دَعْوَاهُمْ حَتَّی جَعَلْنَاهُمْ حَصِیدًا خَامِدِینَ ؛

پس چون عذاب ما را احساس نمودند از آن گریزان گشتند، نگریزید و باز گردید به سوی آنچه که در آن در خوشگذرانی و آسایش بوده اید و به خانه های خود روآورید تا شاید پرسش شوید. گویند: ای وای بر ما که ستمگر بودیم و پیوسته این سخن را گویند تا اینکه درو شده، خاموش و بی جانشان سازیم.[159]

امام باقر (علیه السلام) در مورد این آیات فرمودند:

هرگاه حضرت قائم (علیه السلام) بپاخیزد به سراغ بنی امیه[160] در شام بفرستد و آن ها به سوی روم فرار کنند، پس رومیان به آن ها گویند: ما به شما راه نمی دهیم مگر این که به دین نصرانیت در آیید، صلیب به گردنشان می آویزند و رومیان آن ها را راه  می دهند.

و چون یاران حضرت قائم (علیه السلام) به سوی روم بروند از حضرت مهدی (علیه السلام) برای جنگیدن با رومیان مأذونند، زمانی که به روم می رسند و رومیان قدرت و شکوه آن ها را می بینند، بزرگ رومیان می گوید: بروید بنی امیه را به دست ایشان بسپارید که با قدرت تمام آمده اند.

و این است معنای قول خداوند که می فرماید:

پس چون عذاب ما را احساس نمودند از آن گریزان گشتند نگریزید و بازگردید به سوی آنچه در آن در خوشگذرانی و آسایش بوده اید و به خانه های خود رو آورید تا شاید پرسش شوید (از گنج هایی که انباشته کرده اید) گویند ای وای بر ما که ستمگر بودیم و پیوسته این سخن را گویند تا اینکه کشته شوند و خاموش و بی جانشان سازیم که هیچ خبر دهنده ای از آنان باقی نماند.[161]

·                     گرفتاران عذاب موعود

أَفَرَأَیتَ إِن مَّتَّعْنَاهُمْ سِنِینَ  ثُمَّ جَاءهُم مَّا کَانُوا یوعَدُونَ مَا أَغْنَی عَنْهُم مَّا کَانُوا یمَتَّعُونَ  ؛

 (ای رسول ما) خواهی دید که چنانچه چندین سال هم آنان را متنعّم سازیم سپس عذاب موعود به آنان می رسد، این تمتع و بهره گیری از دنیا برای آن ها سودی نخواهد داشت.[162]

امام صادق (علیه السلام) در باره این آیات قرآن فرمودند:

مراد خداوند از عذاب موعود در آیه ثم جاءهم ما کانوا بوعدون خروج قائم (علیه السلام) است. و مراد از کسانیکه از نعمت های دنیایی متنعم شده اند و آن نعمت ها به حال آن ها هیچ سودی ندارد بنی امیه اند که به دنیا در دنیا بهره مند بودند.[163]

·                     پایان ظلم و ستم امویان

الم غُلِبَتِ الرُّومُ فِی أَدْنَی الْأَرْضِ وَهُم مِّن بَعْدِ غَلَبِهِمْ سَیغْلِبُونَ فِی بِضْعِ سِنِینَ لِلَّهِ الْأَمْرُ مِن قَبْلُ وَمِن بَعْدُ وَیوْمَئِذٍ یفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ بِنَصْرِ اللَّهِ  ؛

 رومیان مغلوب شدند و این شکست در سرزمین نزدیکی رخ داد، اما آنان پس از این شکست به زودی باز پیروز می شوند در چند سال،  همه کارها از آن خداست چه بعد و چه قبل (از این شکست و پیروزی) و در آن روز مؤمنان (به خاطر پیروزی دیگری) خوشحال خواهند شد.[164]

امیرمؤمنان علی (علیه السلام) درباره این کلام خداوند: رومیان مغلوب شدند می فرمایند: این آیه درباره ما و بنی امیه است.[165]

امام صادق (علیه السلام) نیز درباره آیه در آن روز مؤمنان به یاری خداوند خرسند خواهند شد فرمود:

مراد آن است که مؤمنان در قبرهایشان به قیام قائم (علیه السلام) شاد و خوشحال می شوند.[166]

و شاید مراد امیرمؤمنان علی (علیه السلام) از این کلام که می فرمایند:

آیه غلبت الروم درباره ما و بنی امیه است. این باشد که ما در زمان امویان از حکومت و حق مسلم خود محروم گشتیم و در ظاهر مغلوب ایشان شدیم و آن ها بر ما ظلم ها و جنایت ها روا داشتند و بعد از امویان عباسیان ما را از حقوقمان محروم نمودند و خلافت ما را غصب کردند و در ظاهر ما را مغلوب ساختند ولی همه این مغلوبیت ها و محرومیت ها در زمان ظهور حضرت مهدی (علیه السلام) تمام می شود و حضرتش بر تمام عالم غلبه می کند و حکومت واحد جهانی تشکیل می دهد و در آن روز است که به قول امام صادق (علیه السلام) نه تنها همه مؤمنان و پیروان ولایت علوی که زنده اند خوشحال می شوند بلکه مؤمنانی که از دنیا رفته ا ند نیز در قبرهایشان خوشحال و خرسند می گردند.
پی نوشت ها:
[135] - سوره انعام، آیه 44.
[136] - تفسیر قمی: ج 1، ص 200.
[137] - سوره شعراء، آیه 227.
[138] - کمال الدین: ج 1، ص 260.
[139] - فصلت: آیه 53.
[140] - تأویل الآیات الظاهرة: ص 541. – المحجة: ص 327.
[141] - سوره شوری، آیه 41.
[142] - تأویل الآیات الظاهرة: ص 549.
[143] - سوره جن، آیه 24.
[144] - اصول کافی: ج 1، ص 434.
[145] - سوره هود، آیه 110.
[146] - روضه کافی: ص 287.
[147] - سوره اسراء، آیه 33.
[148] - کامل الزیارات: ص 63.
[149] - سوره انعام، آیه 164.
[150] - عیون اخبار الرضا(علیه السلام): ص 151.
[151] - سوره طارق، آیات 15 و 16.
[152] - تفسیر قمی: ج 2، ص 416.
[153] - سوره غاشیه، آیات 1 -4.
[154] - روضه کافی: ص 50.
[155] - سوره انفال، آیه 7.
[156] - تفسیر عیاشی: ج2، ص 50.
[157] - سوره شوری، آیه 45.
[158] - تأویل الآیات الظاهره: ص 550.
[159] - سوره انبیاء، آیات 12 – 15.
[160] - مراد اولاد و نوادگان آن ها و کسانی که پیرو عقیده و راضی به افعال ایشانند می باشد.
[161] - تفسیر عیاشی: ج 2، ص 56.
[162] - سوره شعرا، آیات 205-207.
[163] - تأویل الآیات الظاهره: ص 392.
[164] - سوره روم، آیه 1 – 5.
[165] - تأویل الآیات الظاهره: ص 434.
[166] - دلائل الامامة: ص248

---

منبع:
سایت حوزه