یکی از مهترین پیامهای فراموش شده عاشورا

 پاسخ شبهه:

1⃣ در هیچ یک از منابع تاریخی شیعه، اشاره نشده است که امام علیه السلام در شب عاشورا، چنین مطلبی را به همراهان خود فرموده باشند.تنها در یک مورد آن بزرگوار فرموده اند که من بیعتم را از شما برداشتم و از تاریکی شب استفاده کنید و از صحنه کربلا خارج شوید؛ چرا که دشمن فقط با من کار دارد؛ اما سایر فرمایشات ایشان، در حوزه مسایل دیگری است.من جمله: سپاس و ستایش خدای متعال، خبر دادن از شهادت در روز عاشورا، دعا در حق یاران و خویشان به خاطر ابراز وفاداری، اشاره به قیام امام زمان علیه السلام، نشان دادن بهشت به اصحاب و ...
لذا از مدعیان درخواست میکنیم سند خود را در مورد این سخن از امام حسین بیان کنند و مردم را دجار شبهه نکنند.


2⃣ آن کس که رفتار و کردار مسلمانی دارد و پیرو اهل بیت علیهم السلام است، در طول حیات خویش نسبت به امور دنیوی و اخروی اش، مراقبت می کند و می کوشد تا حق الناس، بدهی و دینی بر گردنش نماند؛ اما انسان است و جایز الخطا! چه کسی هست که بتواند ادعا کند در تمام عمرش، حق الناسی به گردن ندارد؟ حق الناس که فقط به معنای بدهکاری مالی نیست. سخن ناحق و ناصواب، غیبت، اتلاف وقت دیگران، تبعیض و ... از جمله حق الناس است. حال اگر کسی به هر دلیلی نتوانست از عهده دیون و حق الناس برآید و یا شهادت، و اگر کسب مجالی برایش باقی نگذاشت، چه می شود؟ پاسخ را در سخن معصومان می جوییم:

« هر کس از شیعیان ما که از خود دینی به جای گذارد، پس بر ماست که آن را ادا نماییم و هر کس از خودش مالی باقی نهاد، متعلق به ورثه اوست.»
حضرت رضا علیه السلام/ صفات الشیعه/ ص45/ ح5

« هر کس بمیرد و از خود دینی به جای گذارد، پس ادای دین او به عهده ماست و هر کس مالی از خود باقی نهد، متعلق به وارثان اوست.»
حضرت صادق علیه السلام/ کافی/ ج7/ ص168/ ح1


حضرت رضا علیه السلام، از قول پیامبر می فرمایند:
« هر کس از خودش دینی به جا گذارد، پس بر عهده من و علی است...»
معانی الأخبار/ شیخ صدوق/ ص52/ ح3

« هر کس از خودش بدهی به جا گذارد یا عیالش { بی چیز و بی سرپرست} باقی بماند، پس ادای آن به عهده من (پیامبر) است. امام صادق علیه السلام فرمودند: برای امام هم، مثل همین است.»
دعائم الأسلام/ مغربی/ ص391/ ح1386

3⃣ هیچ کس و در هیچ کجا بیان نکرده است که شیعیان، عمداً گناه نمایند و به این امید که اشک بر سالار شهیدان، ضامن بهشت ایشان است، به گناه خویش ادامه دهند!

بلکه این از تعالیم مسیحیت تحریف شده است که عنوان میدارند: هرچه میخواهید گناه کنید مسیح برای کفاره گناهان شما به صلیب کشیده شده.

در مکتب امام حسین(ع) بنظر میرسد وقتی که کسی اشکی بریزد و متحول شود و دیگر عهد کند که گناهی نکند همان توبه محسوب میشود و یکی از شرایط توبه ادای حق الناس است و این مسئله ایی هست که وعاظ بر منبرها همیشه تکرار میکنند.
🔎 @GhararGahShayeat

4⃣ ضمانت بهشت به واسطه گریه بر کشتگان کربلا، سخن شیعیان نیست. سخن پیشوایان ماست:

« هر گاه مؤمنی برای کشته شدن حسین بن علی علیهما السلام، گریه کند، چنانکه اشک بر چهره اش جاری شود، خداوند به او در غرفه های بهشت جایگاهی طولانی خواهد داد؛ و هرگاه مؤمنی به خاطر آزاری که در دنیا از دشمن به ما رسید، گرید کند چنان که اشک بر چهره اش جاری شود، خداوند او را در جایگاه صدق در بهشت، مأوا دهد.و هر گاه به مؤمنی آزار برسد به خاطر ما و اشک بر چهره اش جاری شود به خاطر سختی و تلخی این اذیت و آزار، خداوند روز قیامت اذیت و آزار را از او بر می دارد و امان دهد او را از خشم خویش و آتش دوزخ.»

امام باقر علیه السلام/ تفسیر القمّیّ - ج 2، ص 291

که اگر دقت کنید امام میفرمایند ( هرگاه مومنی...) و مومن کسی است که سعی در منزه کردن خود از حق الناس را دارد.

---

منبع : کانال قرارگاه پاسخ به شبهات و شایعات