واقعیت تلخ (حرمتی که نگه داشته نشد)

 

مقدمه

دوران شیرین زندگانى بانوى اسلام فاطمه زهرا(علیها السلام) با رحلت پیامبر (صلى الله علیه و آله) به سرعت سپرى شد، هر چند به یك معنا در سراسر زندگى او، دوران شیرینى وجود نداشت، چرا كه پیوسته فشارها و جنگ‏ها و توطئه ‏هاى دشمنان بر ضد اسلام و پیامبر آرامش روح فاطمه (علیها السلام) را بر هم مى ‏زد.
با رحلت پیامبر (صلى الله علیه و آله) طوفان‏هاى تازه‏اى از حوادث پیچیده و بحرانى وزیدن گرفت؛ احقاد و كینه‏هاى بدر، خیبر و حنین كه در عصر پیامبر (صلى الله علیه و آله) در زیر خاكستر پنهان بود آشكار گشت؛ احزاب منافقین به جنب و جوش افتادند تا هم از اسلام انتقام بگیرند و هم از خاندان پیامبر (صلى الله علیه و آله)؛ و فاطمه زهرا (علیها السلام) در مركز این دایره بود كه تیرهاى زهرآگین دشمنان از هر سو به سوى آن پرتاب مى‏ شد.
فراق و جدایى دردناك پدر از یكسو، مظلومیت غم‏انگیز و جانكاه همسرش امیرمؤمنان على (علیه السلام) از سوى دیگر، توطئه‏هاى دشمنان بر ضد اسلام از دیگر سو و نگرانى فاطمه (علیها السلام) از آینده مسلمین و حفظ میراث قرآن، وسنت نبوی، دست به دست هم داده، قلب و روح پاكش را سخت مى‏ فشردند.
فاطمه (علیها السلام) نمى‏خواهد با بیان غم‏هاى خود، روح پاك امیرمؤمنان على علیه السلام را كه سخت از آن اوضاع ناگوار و خلاف كارى‏ هاى امت ضربه دیده، آزرده‏ تر سازد؛ به همین دلیل به كنار قبر پیامبر (صلى الله علیه و آله) مى‏رفت و با او درد دل مى‏ كرد؛ و سخنان جانسوزى همچون اخگر آتش كه اعماق وجود انسان را مى‏سوزاند، بر زبان مى ‏آورد.(1)
آنچه در این مقاله به خوانندگان محترم ارائه می شود نقل گوشه ای از روایات متعدد از متون اهل سنت پیرامون واقعیات تلخ بعد از رحلت پیامبر (صلى الله علیه و آله) می‌باشد.
تذکر این نکته نیز لازم است که بیان حقایق به شیوه علمی و منطقی و مستدل و خالی از هرگونه تعصب و توهین به مقدسات، منافات با وحدت اسلامی ندارد.
به قول استاد شهید مرتضی مطهری: «مخالفین اتحاد مسلمین براى اینكه از وحدت اسلامى مفهومى غیرمنطقى و غیرعملى بسازند، آن را به نام وحدت مذهبى توجیه مى ‏كنند تا در قدم اول با شكست مواجه گردد. بدیهى است كه منظور علماى روشنفكر اسلامى از وحدت اسلامى، حصر مذاهب به یك مذهب و یا اخذ مشتركات مذاهب و طرد مفترقات آن‌ها- كه نه معقول و منطقى است و نه مطلوب و عملى- نیست؛ منظور این دانشمندان متشكل شدن مسلمین است در یك صف در برابر دشمنان مشتركشان.
از نظر این گروه از علماى اسلامى، هیچ ضرورتى ایجاب نمى ‏كند كه مسلمین به خاطر اتحاد اسلامى، صلح و مصالحه و گذشتى در مورد اصول یا فروع مذهبى خود بنمایند، همچنان‏ كه ایجاب نمى ‏كند كه مسلمین درباره اصول و فروع اختلافى فیما بین، بحث و استدلال نكنند و كتاب ننویسند. تنها چیزى كه وحدت اسلامى، از این نظر، ایجاب مى‏كند، این است كه مسلمین- براى اینكه احساسات كینه ‏توزى در میانشان پیدا نشود یا شعله ‏ور نگردد- متانت را حفظ كنند، یكدیگر را سبّ و شتم ننمایند، به یكدیگر تهمت نزنند و دروغ نبندند، منطق یكدیگر را مسخره نكنند )و به مقدسات یکدیگر اهانت نکنند[ و بالاخره عواطف یكدیگر را مجروح نسازند و از حدود منطق و استدلال خارج نشوند و در حقیقت- لااقل- حدودى را كه اسلام در دعوت غیرمسلمان به اسلام لازم دانسته است، درباره خودشان رعایت كنند: «اُدْعُ الى‏ سَبیلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَ الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَ جادِلْهُمْ بِالَّتى هِىَ احْسَنُ»(2)
این مقاله شامل بخش های ذیل می‌باشد:
قطره ای از بحر فضائل زهرای مرضیه سلام‌الله علیهادرمنابع اهل سنت
نارضایتی حضرت زهرا علیها السلام از خلیفه اول
تهدید به آتش زدن خانه حضرت توسط خلیفه دوم
اثبات عملی شدن این تهدید

قطره ای از بحرفضائل زهرای مرضیه سلام‌الله علیها در منابع اهل سنت

بعد از رحلت پیامبر (صلى الله علیه و آله) طوفان عجیبى در جامعه اسلامى بر سر مسأله خلافت در گرفت، طوفانى كه نتیجه آن تغییر محور خلافت از خاندان پیامبر (صلى الله علیه و آله) به سوى افراد دیگرى بود، آن‌ها كه از سوى خدا به عنوان جانشینى پیامبر (صلى الله علیه و آله) معرفى شده بودند كنار زده شدند و دیگران جاى آن‌ها را گرفتند.
منزوى شدن اهل‏بیت (علیهم السلام) سبب شد كه مقامات حاكم آنچه از فضایل و مناقب در شأن آن‌ها بود و طبعاً شایستگى و اولویت آن‌ها را براى مسأله خلافت اثبات مى‏كرد، سانسور كنند؛ زیرا ذكر این مناقب و فضایل براى همه سؤال‏ انگیز بود كه اگر آن‌ها داراى چنین مقاماتى بوده ‏اند پس چرا دیگران پیشى گرفتند؟!(3)
اما از آنجا که خواست پرودگاربر باقی ماندن این فضائل بود، فضائل ومناقب اهل بیت (علیهم السلام) بطور کلی از بین نرفت وبه راستی که ذکراحادیث فضائل ومناقب اهل بیت (علیهم السلام) درکتب مخالفان وعبور آن از کانال زمان ومحیطی که نهادن نام "على" بر فرزند جرمى نابخشودنى محسوب مى‏شد، خود معجزه است؛ آری آن‌ها مى‏خواهند نور خدا را با دهان خود خاموش كنند؛ ولى خدا جز این نمى‏خواهد كه نور خود را كامل كند، هر چند كافران ناخشنود باشند! «یُریدُونَ أَنْ یُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ بِأَفْواهِهِمْ وَ یَأْبَى اللَّهُ إِلاَّ أَنْ یُتِمَّ نُورَهُ وَ لَوْ كَرهَ الْكافِرُونَ»(4)
شیعه وسنی روایات بسیاری از پیامبر اعظم صلی‌الله علیه وآله در شأن ومنزلت حضرت زهراء سلام‌الله علیها بیان نقل نموده اندکه نشان از جایگاه ویژه وبالای حضرت صدیقه طاهره دارد ما نیز قبل از ورود به اصل بحث تنها چند روایت از بحر بیکران فضائل برترین بانوی جهان از منابع معتبر اهل سنت نقل می‌کنیم.
1. قالَ رسول‌الله: «فاطمةُ سَیّدَة نِساءِ اَهلِ الجَنّة»(5) فاطمه (سلام‌الله علیها) سرور زنان اهل بهشت است.
2. آلوسی که از استوانه های علمی اهل سنت است در تفسیر روح المعانی در مورد مقام والای حضرت زهراء سلام الله علیها می گوید:
«وَ الَّذِی أَمْیَلُ إِلَیْهِ - أَنَّ فَاطِمَةُ الْبَتُولُ أَفْضَلِ النِّسَاءِ المتقدمات والمتأخرات مِنْ حَیْثُ إِنَّهَا بَضْعَةُ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ تَعَالَى عَلَیْهِ وَ سَلَّمَ بَلْ وَ مَنْ حیثیات أَخَّرَ أَیْضاً ، وَ لَا یعكر عَلَى ذَلِكَ الْأَخْبَارِ السَّابِقَةِ لِجَوَازِ أَنْ یُرَادَ بِهَا أَفْضَلِیَّةِ غَیْرِهَا غلیها مِنْ بَعْضِ الْجِهَاتِ وبحیثیة مِنْ الحیثیات - وَ بِهِ یُجْمَعُ بَیْنَ الْآثَارُ - وَ هَذَا سَائِغُ عَلَى الْقَوْلِ بِنُبُوَّةِ مَرْیَمَ أَیْضاً إِذْ البضعیة مِنْ رَوْحِ الْوُجُودِ وَ سَیِّدُ كُلِّ مَوْجُودُ لَا أَرَاهَا تُقَابِلُ بِشَیْ‏ءٍ وَ أَیْنَ الثُّرَیَّا یَدٍ»(6) نظر من این است كه فاطمه بتول أفضل از تمام زنان اولین و آخرین است از جهت این‌كه او پاره تن رسول الله (صلی الله علیه و‌‌ سلم) است و از سایر جهات هم همین‌گونه است و ... حتی اگر ما قائل شویم كه حضرت مریم نبی بوده باز هم فاطمه أفضل از او است؛ زیرا پاره تن روح وجود عالم هستی و پاره تن سید تمام موجودات است [یعنی رسول الله (صلی الله علیه و‌‌ سلم)] و با هیچ چیزی قابل مقایسه نیست. چه زمانی می‌تواند این دست‌های بشری به ستاره ثریا برسد؟
3. قالَ رسول‌الله (صلی‌الله علیه وآله): «اِنّمَا فاطُمَة بَضعَة مِنِّی یُوذِینِی ما آذاها»(7) فاطمه (سلام‌الله علیها) پاره تن من است هر چه او را آزار دهد مرا مى‏آزارد.
آری آزار فاطمه (سلام‌الله علیها) آزار رسول اکرم صلوات الله علیه وآله است؛ و جزای آزار رسول‌الله صلی‌الله علیه وآله نیز در قرآن کریم آمده است.
در دو آیه از آیات قرآن کریم جزای آزار دهندگان رسول‌الله صلی‌الله علیه وآله را عذاب الهی ودوری از رحمت پروردگاربیان می داردآنجا که می فرماید: «إِنَّ الَّذینَ یُؤْذُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ وَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذاباً مُهیناً»(8) آن‌ها كه خدا و پیامبرش را آزار مى‏دهند؛ خداوند آنان را از رحمت خود در دنیا و آخرت دور ساخته و براى آن‌ها عذاب خواركننده‏اى آماده كرده است. درآیه ای دیگرنیزمی فرماید: «الَّذینَ یُؤْذُونَ رسول‌الله لَهُمْ عَذابٌ أَلیم‏»(9) آن‌ها كه رسول خدا راآزار مى‏دهند، عذاب دردناكى دارند.
4. «كانَ رسول‌الله (صلی‌الله علیه وآله) اذا سافَرَ كانَ آخِرُ عَهْدِهِ بِانْسانٍ مِنْ اهْلِهِ فاطِمَةَ (س) وَ اوَّلُ مَنْ یَدْخُلُ عَلَیْهِ اذا قَدِمَ فاطِمَة»(10) هر زمان پیامبر (صلی‌الله علیه وآله) به سفر مى‏رفت آخرین كسى را كه خداحافظى مى‏كرد دخترش فاطمه (سلام‌الله علیها) بود و هنگامى كه از سفر باز مى‏گشت نخستین كسى را كه دیدار مى‏كرد زهرا (سلام‌الله علیها) بود.
5. قال رسول‌الله: «اِنّ الله یَغضِبُ لِغَضَبكِ و یَرضَی لِرِضَاكِ»(11) خداوند بخاطر خشم تو خشمگین مى‏شود و به خاطر رضاى تو راضى‏ می شود
ما در شبانه روز حداقل ده مرتبه دعا می کنیم از کسانی که مورد غضب الهی قرار گرفته اند، نباشیم «اهدنا الصراط المستقیم صراط الذین انعمت علیهم غیر المغضوب علیهم و الضالین» از جمله کسانی که در زمره مغضوبینند کسانی هستند که باعث خشم و غضب و نارضایتی فاطمه زهراء سلام ‌الله علیها شده اند.
6.عَن زَیدِ بن اَرقَم: اِنَّ رسول‌الله (صلی‌الله علیه وآله) قالَ لِعَلی وَ فاطمَة و الحَسَنِ وَ الحُسَین: «اَنا حَربٌ لِمَن حارَبتُم وَ سِلمٌ لِمَن سالمتُم»(12) زید بن ارقم از نبی مکرم اسلام [صلی‌الله علیه وآله] نقل می‌کند که حضرت به علی و فاطمه و حسن و حسین [علیهم السلام] فرمودند: من با كسى كه با شما جنگ كند اعلان جنگ مى‏كنم و با كسى كه با شما صلح كند اعلان صلح مى‏كنم‏.
7. «عَن عائِشَه اُمُ المُومِنِین اَنَّهَا قالَت: مَا رَأَیتُ اَحَدَاً أَشبَه کَلامَاً و َحَدِ یثَاً مِن فاطمة بِرسول‌الله (صلی‌الله علیه وآله) و کانَت اذا دَخَلَت عَلَیهِ رَحَّبَ بِها و قَامَ اِلِیها، فَاَخَذَ بِیدَها فَقَبَّلَها، وَ اَجلَسَها فِی مَجلِسِه»(13) عائشه ام المومنین نقل می‌کند که: «من هیچ كس را در سخن گفتن از فاطمه شبیه ‏تر به رسول خدا (صلی‌الله علیه وآله) ندیدم، هنگامى كه وارد بر پدر مى‏شد به او خوش آمد مى‏گفت و در برابر دخترش فاطمه بر مى‏خاست، دست او را مى‏گرفت و مى‏بوسید و او را در جاى خود مى ‏نشاند».
منابع معروف و مشهور اهل سنت پر است از احادیثی که مناقب حضرت زهراء سلام‌ الله علیها را بیان می‌کند ما در این بخش تنها به ذکر چند روایت از منابع معتبر اهل سنت اکتفا نمودیم. در باب مناقب حضرت زهراء سلام‌ الله علیها برخی از اهل سنت حتی کتاب مستقل نگاشته اند بنابراین مقام ومنزلت والای دخت نبی مکرم اسلام (صلى الله علیه و آله) بر هیچ کس پوشیده نیست.(14)

آیا حضرت زهرا سلام‌الله علیها از خلیفه اول راضی بودند؟

بر اساس آنچه در معتبرترین متون اهل سنت آمده است می‌توان به یقین بیان کرد که حضرت زهراء سلام ‌الله علیها از خلفاء رضایت نداشته اند. البته این عدم رضایت و غضب حضرت فاطمه علیها السلام قطعا بدون دلیل نمی‌باشد علت غضب حضرت زهراء سلام ‌الله علیها نیز در متون اهل سنت آمده است که به آن اشاره خواهیم کرد.
برای اثبات عدم رضایت حضرت صدیقه طاهره از خلفاء ما در این بخش تنها به چند روایت از کتب معتبر اهل سنت استناد می کنیم و قضاوت را برعهده و جدان های منصف و آگاه می سپاریم.
1. صحیح بخاری(15) وصحیح مسلم(16) دو کتاب معتبر اهل سنت روایتی را از عایشه نقل می کنند متن روایت به شرح زیر است «عَنْ عَایشَه: انَّ فَاطِمَةَ بِنْتَ النَّبِیِّ أَرْسَلَت الی أَبِی بَكْرٍ تساله مِیرَاثَهَا مِنْ رسول‌الله مِمَّا أَفَاءَ اللَّهُ عَلَیْهِ بالمدینه وَ فَدَكَ وَ مَا بَقِیَ مِنْ خُمْسِ خَیْبَرَ فَقَالَ ابوبكر انَّ رسول‌الله قَالَ: لا نُورِث مَا تَرَكْنَا صَدَقَةَ أَنَّما یاكل آلِ مُحَمَّدٍ فِی هَذَا الْمَالُ وَ أَنِّی وَ اللَّهِ لَا أُغَیِّرُ شَیْئاً مِنْ صَدَقَةِ رسول‌الله منْ حَالِهَا الَّتِی كَانَ عَلَیْهَا فِی عَهْدِ رسول‌الله وَ لاعملن فِیهَا بماعمل رسول‌الله فابی ابوبكر ان یَدْفَعُ الی فاطمه مِنْهَا شَیْئاً فَوَجَدت فاطمه عَلِی أَبِی بَكْرٍ فِی ذالك فَهِجرتهُ فَلَمْ تُكَلِّمُهُ حتی تُوُفِّیَتْ وَ عَاشَتْ بعدالنبی ستةَ أَشْهُر فَلَمَّا تُوُفِّیَتْ دَفَنَها زَوْجُها عَلِیّ لَیْلًا وَ لَمْ یُؤذن بِهَا ابابكر وَ صُلِّیَ عَلَیْهَا»؛
(عایشه نقل می‌کند که فاطمه شخصی را نزد ابوبکر فرستاد و ارث خود را که از رسول‌الله برایش بود از فیء و فدک و مابقی خمس خیبر از ابوبکر طلب کرد. ابوبکر گفت پیامبر فرموده است ما ارث نمی گذاریم هر آنچه از اموالمان باقی بماند صدقه است! آل پیامبر هم از آن سهم دارند [مانند سایر مسلمین] و به خدا قسم صدقه پیامبر را تغییر نخواهم داد و به همانگونه که در زمان حیات پیامبر عمل می شده عمل خواهم کرد، بنابراین ابوبکر از دادن چیزی از آن ارثیه به فاطمه امتناع ورزید.
پس فاطمه بر ابوبکر غضب کرد و از او دوری کرد و با ابوبکر دیگر تکلم نکرد تا زمانی که ازدنیا رفت و فاطمه بعد از پیامبر شش ماه زندگی کرد و زمانیکه از دنیا رفت نیز همسرش علی او را شبانه دفن کرد وبرای تدفین و نماز ابوبکر را خبر نکرد). این روایت از عایشه ام المؤمنین است در دو کتاب صحیح اهل سنت که از معتبرترین کتاب ها نزد عامه اهل سنت می‌باشد نقل شده است. از این عبارت «فاَبی ابوبكر ان یَدْفَعُ الی فاطمه مِنْهَا شَیْئاً فَوَجَدْت فاطمه عَلِی أَبِی بَكْرٍ فِی ذالك فَهِجرتهُ فَلَمْ تُكَلِّمُهُ حتی تُوُفِّیَتْ» چند نكته از این روایت می‌توان فهمید:
الف - وجود اختلاف و نزاع میان حضرت زهرا سلام‌الله علیها و ابوبكر
ب- غضب حضرت زهراء علیها السلام بر ابوبكر
ج- تداوم این غضب تا زمان شهادت حضرت زهراء سلام‌الله علیها
2. ابن قتیبه (17)روایتی را نقل می‌کند که نشان دهنده پشیمانی عمر و ابوبکر از رفتارشان با حضرت زهراء سلام‌الله علیها دارد لذا برای رضایت گرفتن از حضرت به خانه ایشان می روند
فَقَالَ عُمَرُ لَا بِی بَكْرِ انْطَلِقْ بِنَا الی فاطمه فانا قَدْ اغضبنا هَا فَانْطَلَقَا جَمِیعاً فاستاذنا عَلِی فاطمه فَلَمْ تاذن لَهُمَا فاتیا عَلِیّاً فَكَلَّمَاهُ فادخلهما عَلَیْهَا فَلَمَّا قَعَدَا عِنْدَهَا حَوَّلْت وَجْهِهَا الی الْحَائِطِ فَسَلِّمَا عَلَیْهَا فَلَمْ تَرُدّعَلَیْهِمَا السَّلَام فَتَكَلَّمَ ابوبكر فَقَالَ یَا حَبِیبَةَ رسول‌الله وَ اللَّهِ انَّ قَرَابَةُ رسول‌الله أُحِبُّ الی مِنْ قرابتی وانک لَا حَبُّ الی مِنْ عایشه ابنتی وَ لَوَدِدْتُ یوم مَاتَ ابوک انی مِتُّ ولااَبقی بَعْدَهُ افترانی اَعرفکِ وَ اعْرِفُ فضلکِ وشَرَفکِ واَمنعک حقک ومیراثک مِنْ رسول‌الله ؟ الا أَنِّی سَمِعْتُ أَبَاكَ رسول‌الله صلِّیَ اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ لَا نُورِّث، مَا تَرَكْنَا فَهُوَ صَدَّقَه فَقَالَتْ: ارایتكما انَّ حدثتكما حَدِیثاً عَنْ رسول‌الله تَعرفانه وَ تَفعَلانِ بِهِ؟ قَالَا نَعَمْ فَقَالَتْ نَشَد تكلما اللَّهِ الم تسمعا رسول‌الله یَقُولُ رِضا فاطمه مِنْ رِضَایَ وَ سَخِطَ فاطمه مِنْ سخطی فَمَنْ أَحَبَّ فاطمه فَقَدْ احْبنِی وَ مَنْ ارْضَی فامه فَقَدْ ارضای وَ مَنْ أَسْخَطَ فاطمه فَقَدْ أَسْخَطَنِی قَالَا نَعَمْ سَمِعْنَاهُ مِنْ رسول‌الله قَالَتْ فانی اشْهَدِ اللَّهَ وَ مَلائِكَتَهُ أَنَّكُمَا اسخطتمانی وَ مَا ارضیتمانی وَ لَئِنْ لَقِیتُ النَّبِیَّ لاشكو نكما الیه فَقَالَ ابوبکر: انا عائذ بالله تعالی مِنْ سَخَطِهِ وسخطک یا فاطمه ثُمَّ انْتَحَبَ ابوبکر یبکی حتی کادت نَفْسِهِ انَّ تَزْهَقَ وهی تَقُولُ: وَ اللَّهُ لادعون اللَّهِ علیک فی کل صَلَاةِ اصلّیها»(18)
عمر به ابوبکر گفت: بیا با هم به پیش فاطمه برویم؛ زیرا ما او را غضبناک کردیم، پس به را ه افتادند و از فاطمه اذن ورود خواستند، ولی او اجازه نداد. به نزد علی رفته و با او سخن گفتند، او آن‌ها را به داخل خانه آورد و چون نزد فاطمه نشستند، آن حضرت صورتش را به طرف دیوار برگرداند و جواب سلام آنان را نداد.
پس ابوبکر گفت: ای محبوب رسول خدا به خدا سوگند خویشاوندی رسول خدا نزد من دوست داشتنی تر از خویشاوندی خودم می‌باشد و من تو را از دخترم عایشه بیشتر دوست دارم، روزی که پدرت وفات کرد دوست داشتم من هم می مُردم تا بعد از او باقی نمانم، آیا گمان می کنی من با این که تو را می شناسم و فضل و شرف تو را می دانم تو را از حق و میراثت محروم می کنم؟ امّا از پدرت رسول خدا شنیدم که می گفت: ما ارث بجا نمی گذاریم و هر چه از ما باقی بماند صدقه است؛ در این هنگام فاطمه فرمود: اگر حدیثی از رسول خدا برای شما نقل کنم آیا آن را تأیید می کنید و به آن عمل می کنید؟
گفتند: آری! فرمود: شما را به خدا سوگند مى‌دهم آیا شما دو نفر از رسول خدا نشنیدید که فرمود: خشنودى فاطمه خشنودى من و ناراحتى او ناراحتى من است، هر کس دخترم فاطمه را دوست بدارد و احترام کند مرا دوست داشته و احترام کرده است و هر کس فاطمه را خشنود نماید مرا خشنود کرده است و هر کس فاطمه را ناراحت کند مرا ناراحت کرده است؟! ابوبکر و عمر هر دو اعتراف کرده و گفتند: آرى ما از رسول خدا این گونه شنیدیم. سپس فرمود: پس من خدا و فرشتگان را شاهد مى‌گیرم که شما دو نفر مرا اذیت و ناراحت کرده‌اید و رضایت مرا بدست نیاورده اید و در ملاقات با پدرم از شما دو نفر شکایت خواهم کرد. ابوبکر گفت: من از خشم او (پیامبر) و خشم تو ای فاطمه به خدا پناه می برم... . سپس حضرت فرمود: به خدا قسم پس از هر نماز بر تو نفرین خواهم کرد.
3. بیهقی نیز تصریح دارد که حضرت زهراء سلام‌الله علیها از ابوبکر ناراضی بود و تا آخر عمر شریف خود با ابوبکر تکلم نکرد. «فَغَضِبَتْ فَاطِمَةُ عَلی أَبِی بکر وَ هجرَتْهُ فَلَمْ تکلمْه حتی مَاتَتْ فَدَفَنَهَا عَلِیٌّ لَیْلًا»(19) حضرت فاطمه بر ابوبکر غضب کرد و از او اعراض نمود و با او صحبت نکرد تا اینکه وفات یافت پس علی شبانه او را دفن کرد.
آیا تهدید به آتش زدن خانه حضرت زهراء سلام‌الله علیها توسط خلیفه دوم صحّت دارد؟
حوادث تلخ و ظلم های بسیاری بعد از رحلت پیامبر عظم الشأن اسلام صلی‌الله علیه وآله در حق اهل بیت او شد همان اهل بیتی که پیامبر صلی‌الله علیه وآله مدام بر محبت و مودت به آن‌ها تاکید می ورزید و در قرآن کریم از آن به عنوان اجر رسالت پیامبر صلی‌الله علیه وآله یاد شده است.
«ذلِكَ الَّذی یُبَشِّرُ اللَّهُ عِبادَهُ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبى» ‏(20) این همان چیزى است كه خداوند بندگانش را كه ایمان آورده و اعمال صالح انجام داده اند به آن نوید مى‏ دهد! بگو: من هیچ پاداشى از شما بر رسالتم درخواست نمى‏كنم جز دوست‏ داشتن نزدیكانم.

تهدید به آتش زدن خانه دختر پیامبر مکرم اسلام(صلى الله علیه و آله)

تنها بعد از اندک زمانی بعد از رحلت پیامبر (صلى الله علیه و آله) یکی از واقعیات تلخی است که در متون اهل سنت نیز به آن اشاره شده است ما در این بخش نیز به ذکر چند روایت از کتب معتبر اهل سنت اکتفا می‌ کنیم.
1. ابن ابى‏ شیبه‏ در کتاب المصنف خود این گونه نقل می‌کند:
«حَدَّثَنَا زَیْدِ بْنِ أَسْلَم عَنْ أَبِیهِ أَسْلَم انهَ حین بُویِعَ لَا بِی بَكْرٍ بَعْدَ رسول‌الله (صلی‌الله علیه وآله) كَانَ عَلِیُّ وَ الزُّبَیْرُ یَدْخُلَانِ عَلِی فاطمة بِنْتَ رسول‌الله (صلی‌الله علیه وآله) فیشاورونها وَ یَرْتَجِعُونَ فِی أَمْرِ همْ فَلَمَّا بَلَغَ ذالک عُمَر بن خَطَّابٍ خَرَجَ حتی دَخَلَ عَلَی فاطمة فَقَالَ: یابنت رسول‌الله (صلی‌الله علیه وآله) وَ اللَّهِ مَا أَحَدُ أَحَبَّ الینا مِنْ أَبِیكَ وَ مَا مِنْ أَحَدٍ أَحَبَّ الینا بَعْدَ أَبِیكَ منك وَ ایْمُ اللَّهِ ماذالك بِمَانِعِی انَّ اجْتَمَعَ هولاء النَّفْرِ عِنْدَك ان أَمَرتهُمْ ان یُحْرَقَ عَلَیْهِمُ الْبَیْتُ قَالَ: فَلَمَّا خَرَجَ عُمَرَ جاءوها فَقَالَتْ «تَعْلَمُونَ انَّ عُمَر قدجاءنی وَ قَدْ حَلَفَ بِاللَّهِ لَئِنْ عُدْتُمْ لیَحرقن عَلَیْكُمْ الْبَیْتِ وَ ایْمُ اللَّهِ لیمضین لِمَا حَلَفَ عَلَیْهِ... .»(21)
زید بن اسلم به نقل از پدرش می‌گوید: هنگامى كه مردم بعد از پیامبر (صلی الله علیه وآله) با ابى بكر بیعت كردند، على و زبیر بر فاطمه علیهاالسلام وارد شدند و با ایشان به مشاوره مى پرداختند، به کار خود [استکناف ازبیعت] ادامه می دادند زمانیکه‌ این خبر به عمر بن خطاب رسید. او بیرون آمد و نزد فاطمه رفت و گفت: اى دختر رسول خدا، هیچ کس برای ما محبوب تر از پدر تو نیست و پس از پدرت نیز هیچ کس نزد ما محبوب تر از تو نیست، و سوگند به خدا این محبت مانع از آن نیست كه اگر این افراد در خانه تو جمع شوند دستور دهم خانه را بر سرشان به آتش کشیده شود.
راوی می‌گوید وقتی عمر بیرون رفت آن‌ها [تحصن کنندگان] نزدحضرت آمدند آن حضرت فرمود: دانستید که عمر پیش من آمد و به خدا قسم خورد که اگر نزد من بازگردید خانه را برسرتان به آتش می کشد و قسم به خدا که او آنچه را که برایش سوگند خورده انجام می دهد.» این روایت را سیوطی در جامع الاحادیث خود و ابن ابی الحدید در شرح نهج‌ البلاغه و تعداد دیگری از اهل سنت نقل کرده‌ اند.(22)
2. طبری در تاریخ خود در نقل حوادث سال 11 هجری به این تهدید اشاره دارد(23) قَالَ : اتی عُمَر بْن خَطَّابٍ مَنْزِلِ علی و فیه طلحه وَ الزبیر وَ رِجَالٌ مِنَ المهاجرین فَقَالَ وَ اللَّهِ لاَحرُقَنّ علیکم أَوْ لتخرجنّ الی البیعة زیادبن کلیب می‌ گوید: عمر به منزل علی آمد و در حالیکه آنجا طلحه و زبیر و عده‌ای از مهاجرین تحصن کرده بودند عمر گفت: به خدا سوگند یا بیعت کنید و یا خانه را آتش می زنم.
3. ابن قتیبه یکی دیگر از علمای اهل سنت است که در کتاب الامامه و السیاسه خود اشاره به این تهدیدات می نماید.(24) و ان ابابكر تفقد قوما تخلفوا عن بیعة عند علی كرم الله وجهه فبعث الهیم عمر فجاء فناداهم و هم فی دار علی فابوا ان یخرجوا فدعا بالحطب و قال: و الذی نفس عمر بیده لتخرجن او لاحرقنها علی من فیها فقیل له: یا اباحَفض اِنْ فیها فاطمه فَقالَ: و اِنْ... .»؛ ابوبکر جویای کسانی شد که از بیعت با او سرپیچی کرده بودند و در خانه علی کرم الله وجهه اجتماع کرده بودند عمر را به سوی آن‌ ها فرستاد، عمر آنان را فراخواند آنها از منزل علی خارج نشدند عمر هیزم طلبید و گفت: قسم به کسی که جان عمر در دست اوست یا خارج شوید و یاخانه را براهلش آتش می کشم.
به عمرگفته شد: ای اباحفض در خانه فاطمه است. عمر گفت: گرچه فاطمه باشد... .

آیا این تهدیدات عملی شد؟

امّ سلمه مى‏گوید: هنگامى كه بعد از رحلت پیامبر صلى الله علیه و آله به دیدن بانوى اسلام فاطمه علیها السلام رفتم و جویاى حال او شدم، در پاسخ این جمله ‏هاى پر معنا را بیان كرد: «اصْبَحْتُ بَیْنَ كَمَدٍ وَ كَرْبٍ، فَقْدِ النَّبِىِّ صلى الله علیه و آله وَ ظُلْمِ الْوَصِیِّ، هُتِكَ وَاللَّهِ حِجابُهْ ...، وَ لكِنَّها احْقادٌ بَدْرِیَّةٌ، وَ تِراتٌ احُدِیَّةٌ، كانَتْ عَلَیْها قُلُوبُ النِّفاقِ مُكْتَمَنَةً»(25)
از حالم چه مى‏پرسى اى امّ سلمه، من در میان اندوه و رنج بسیار بسر مى‏ برم، از یكسو پدرم پیامبر صلى الله علیه و آله را از دست داده‏ام و از سوى دیگر [با چشم خود مى‏بینم كه‏] به جانشینش [علىّ بن ابى‏طالب‏] ستم شده است، بخدا سوگند كه پرده حرمتش را دریدند ...، ولى من مى‏ دانم اینها كینه‏ هاى بدر و انتقام‏هاى احُد است، كه در قلوب منافقان پنهان و پوشیده بود
چقدر زود فراموش شد آنهمه توصیه به مودّت ومحبّت به اهل بیت علیهم السلام! چه خوب مزد زحمات و تلاش ها، و اجر رسالت پیامبر صلی‌الله علیه وآله داده شد اجری به سود خود مؤمنان بود، نه به سود پیامبر صلى الله علیه و آله، اجری که به تعبیر قرآن وسیله‏ اى بود براى هدایت یافتن به راه خدا. «قُلْ ما أَسْئَلُكُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِلاَّ مَنْ شاءَ أَنْ یَتَّخِذَ إِلى‏ رَبِّهِ سَبیلا»(26) «بگو:من در برابر آن (ابلاغ آیین خدا) هیچ گونه پاداشى از شما نمى‏ طلبم؛ مگر كسى كه بخواهد راهى بسوى پروردگارش برگزیند (این پاداش من است).
غاصبین خلافت با هجوم به خانه حضرت زهراء(سلام‌الله علیها) دختر پیامبر عظیم الشأن اسلام(صلی‌الله علیه وآله) و هتک حرمت آن، اجر رسالت پیامبر صلی‌الله علیه وآله را ادا کردند.
تلخ ترین واقعیت این است که آنها متاسفانه به تهدید اکتفا ننمودند و جنایتی تلخ درصدر اسلام رقم خورد، جنایتی که صفحه تاریخ را سیاه کرد و اتفاق افتاد آنچه نباید اتفاق می افتاد، حادثه ای که اوج مظلومیت اهل بیت(علیهم السلام) را بعد از رحلت پیامبر (صلى الله علیه و آله) نشان می دهد، حادثه ای که زهرای مرضیه(علیها السلام) را خانه نشین کرد و موجب بستری شدن بی بی دو عالم و نهایتا شهادت مظلومانه حضرت زهراء(سلام‌الله علیها) در سن جوانی شد، جنایتی که باعث شهادت محسن بن علی(علیه‌السلام) شد. برخی از اهل سنت خواسته اند تا براین واقعیات تلخ سرپوش بگذارند و منکر اصل این قضایا شوند و حتی عده‌ ای آنرا افسانه نامیده اند، ای کاش، ای کاش افسانه بود... .
برای اثبات عملی شدن تهدیدات می‌ توان به سه دسته از روایات در متون اهل سنت استناد نمود:
1. روایاتی که صراحتا به بیان اصل ماجرا پرداخته اند.
2. روایاتی که اشاره به سقط شدن حضرت محسن علیه‌ السلام دارد.
3. روایاتی که اشاره به اظهار ندامت ابوبکر از کار خود در پایان عمر خود دارد.
دسته نخست: روایاتی صراحتا اشاره به اصل ماجرا دارد
1. جوینی (امام الحرمین)(27) در فرائدالسمطین نقل می‌ کند: روزی پیامبر نشسته بود و امام حسن وارد شد دیدگان پیامبر كه بر او افتاد، دیدگانش اشك آلود شد. سپس امام حسین وارد شد و باز هم گریست. علی و فاطمه هم وارد شدند و باز هم پیامبر گریست. وقتی از پیامبر علت گریه را پرسیدند، این‌ چنین فرمود: «قال رسول‌الله (صلی‌الله علیه وآله): «وَ أَنِّی لَمَّا رَأَیْتُهَا ذَكَرْتُ مَا یُصْنَعُ بِهَا بَعْدِی كَأَنِّی بِهَا وَ قَدْ دَخَلَ الذُّلُّ فی بَیْتَهَا وَ انْتُهِكَتْ حُرْمَتُهَا وَ غُصِبَتْ حَقَّهَا وَ مُنِعَتْ‏ إِرْثَهَا وَ كُسِرَ جَنْبُهَا [وَ كُسِرَتْ جَنْبَتُهَا] وَ أَسْقَطَتْ جَنِینَهَا وَ هِیَ تُنَادِی یَا مُحَمَّدَاهْ فَلَا تُجَابُ وَ تَسْتَغِیثُ فَلَا تُغَاثُ ... فَتَكُونُ أَوَّلَ مَنْ یَلْحَقُنِی مِنْ أَهْلِ بَیْتِی فَتَقْدَمُ عَلَیَّ مَحْزُونَةً مَكْرُوبَةً مَغْمُومَةً مَغْصُوبَةً مَقْتُولَة. فَأَقُولُ عِنْدَ ذَلِكَ اللَّهُمَّ الْعَنْ مَنْ ظَلَمَهَا وَ عَاقِبْ مَنْ غَصَبَهَا وَ ذَلِّلْ مَنْ أَذَلَّهَا وَ خَلِّدْ فِی نَارِكَ مَنْ ضَرَبَ جَنْبَهَا حَتَّى أَلْقَتْ وَلَدَهَا فَتَقُولُ الْمَلَائِكَةُ عِنْدَ ذَلِكَ آمِین»‏. (28)
(وقتی فاطمه را دیدم، به یادم افتاد آنچه كه بعد از من، امت من در حق فاطمه می‌كنند. گویا می‌بینم كه ذلت وارد خانه او شده، حرمت او را پایمال كرده‌اند، حقش را غصب كرده‌اند، ارث او را منع كرده‌اند، پهلویش را شكسته‌اند، جنین او را سقط كرده‌اند در حالی‌كه دخترم فریاد می‌زند یا محمدا! ولی كسی او را جواب نمی‌دهد. هر چه کمک می خواهد کسی به داد او نمی رسد. اول كسی كه از أهل بیت من به من ملحق می‌ شود فاطمه است. پیش من خوهد آمد در حالیكه ناراحت و غمگین و حقش غصب شده و شهید شده است. پیامبر دستش را بلند كرد و گفت: خدایا! لعنت كن هر كس به فاطمه ظلم كرده؛ و مجازات كن كسی كه حقش را غصب كرده؛ و ذلیل كن هر كس كه زمینه ذلت او را فراهم كرده و در آتش خودت جاودانه نگهدار كسی را كه بر پهلوی فاطمه زد و فرزندش سقط شد. در این هنگام ملائكه گفتند: آمین).
2. ابن قتیبه نیز درکتاب «الامامه و السیاسه» اصل ماجرا را این گونه نقل کرده است(29)
«ثم قام عمر مشی معه جماعه حتی اتو باب فاطمه (سلام الله علیها) دقوا الباب فلما سمعت اصواتهم نادت باعلی صوتها یا ابت یا رسول‌الله ما ذا لقینا بعدك من ابن الخطاب و ابن ابی قحافه فلما سمع القوم صوتها و بكائها انصرفوا باكین و كادت قلوبهم تنصدع و اكبادهم تنفطر؛ و بقی عمر و معه قوم فاخرجوا علیا فمضوا به الی ابی بكر»؛
(آنگاه عمر برخاست و با گروهی به درب خانه فاطمه (سلام‌الله علیها) رفت در ب را کوبید وقتی فاطمه سلام‌الله علیها صدایشان را شنید با صدای بلند فریاد زد ای پدر جان ای رسول خدا ببین ابن خطاب و ابن ابی قحافه بعد از تو چه بر سر ما می‌آورند؟ وقتی مردم صدای گریه فاطمه سلام‌الله علیها راشنیدند با گریه برگشتند نزدیک بود قلب و جگرشان پاره شود اما عمر و گروهی باقی ماندند و سرانجام علی علیه‌السلام را به زور از خانه بیرون کشیدند و او را نزد ابوبکر آوردند).
3. ابن تیمیه نیز نمی‌تواند منکر اصل ورود به خانه حضرت زهرای مرضیه شود بلکه برای این عمل توجیهی بسیار خنده‌ دار می‌آورد. او در نقد حدیثی که اشاره به اظهار ندامت ابوبکر از کار خود در پایان عمر خود دارد(30) می‌گوید: «غایة ما یقال انه كبس البیت لینظر هل فیه شیء من مال الله الذی یقسمه و ان یعطیه لمستحقه ثم رأی أنه لو تركه لهم لجاز فانه یجوز أن یعطیهم من مال الفیء»(31) (نهایت چیزی که می‌توان گفت این است که آن‌ها وارد خانه ایشان شدند می‌خواستند ببینند كه آیا در خانه فاطمه اموالی از بیت المال هست كه ذخیره كرده باشند تا آن‌ها را مصادره كنند و میان مردم توزیع كنند!!)
دسته دوم: روایاتی که اشاره به سقط شدن حضرت محسن علیه‌ السلام دارد
شهادت حضرت محسن علیه‌ السلام گواه دیگری بر حرمت‌ شکنی غاصبان خلافت می‌باشد این واقعیت تلخ نیز در کتب اهل سنت بیان شده است ما به عنوان نمونه به برخی از این اسناد اشاره می‌کنیم.
1. مسعودی شافعی در "اثبات الوصیه" می‌نویسد: «فوجهوا الی منزله فهجموا علیه و احرقوا بابه و استخرجوه منه كرها و ضغطوا سیدة نساء العالمین بالباب حتی اسقطت محسنا»(32) به سوی منزلش [حضرت علی علیه‌السلام] رفته و بر آن هجوم آوردند درب خانه‌اش را آتش زدند و او را به زور از خانه بیرون آوردند و سرور زنان بهشت را پشت در چنان فشردند تا محسن سقط شد.
2. شهرستانی در کتاب ملل و نحل خود از قول نظام معتزلی بیان می‌ کند که: «ان عمر ضرب بطن فاطمه یوم البیعه حتی القت الجنین من بطنها و كان یصیح عمر: احرقوا دارها بمن فیها و ما کان بالدار غیر علی و فاطمه و الحسن و الحسین»(33) در روز بیعت، عمر به شکم فاطمه زد و در اثر این ضربه جنین از شکم فاطمه افتاد و عمر فریاد می‌زد: خانه را بر اهل آن بسوزانید، و در خانه به غیر از علی و فاطمه و حسن و حسین کسی نبود!
ابن ابی الحدید در شرح نهج‌ البلاغه ج 14 داستانی را نقل می‌کند که عده‌ای از مشرکان ازجمله هبار بن اسود، ناقه زینب، ربیبه پیامبر اکرم صلی‌الله علیه وآله را تعقیب می‌ کردند، وقتی هبار به خیمه زینب رسید نیزه‌ ای به طرف هودج او پرتاب کرد زینب حامله بود از این حمله ترسید وقتی به مدینه آمد بچه‌ اش سقط شد پیامبر صلی‌الله علیه وآله دستور دادند که هر جا هبار را دیدید او را به قتل برسانید بعد استادش این گونه نقل می‌کند که:
«فَقَالَ إِذَا كَانَ رسول‌الله ص أَبَاحَ دَمُ هبار بْنِ الْأَسْوَدِ لِأَنَّهُ رَوَّعَ زَیْنَبَ فَأَلْقَتْ ذَا بَطْنِهَا؛ فَظَهَرَ الْحَالِ أَنَّهُ لَوْ كَانَ حَیّاً لأباح دَمُ مَنْ رَوَّعَ فَاطِمَةَ حَتَّى أَلْقَتْ ذَا بَطْنِهَا. فَقُلْتُ: أَروِی عَنْكَ مَا یَقُولُهُ قوم ‏إن فَاطِمَةَ رَوْعَةِ فَأَلْقَتْ الْمُحْسِنُ؟ فَقَالَ لَا تَرْوِهِ عَنِّی وَ لَا تَرْوِ عَنِّی بُطْلَانه».(34) زمانی که رسول‌ الله خون هبار بن اسود را به خاطر اینکه او با ترساندن موجب سقط شدن جنین زینب شد، مباح می‌شمرد اگر هنگامی كه این مردم به خانه فاطمه هجوم آوردند و او را ترساندند تا آنچه در شكم داشت سقط شد، رسول خدا زنده بود حتماً به مهدور الدم بودن كسی كه فاطمه را ترسانده بود حكم می‌ فرمود... . ابن ابی الحدید می‌ گوید به استاد خود اَبی جعفر گفتم: آیا می‌توانم این خبر که عده‌ای فاطمه را ترساندند تا اینکه فرزندش محسن سقط شد را از شما نقل کنم؟ گفت: از من نقل نکن و بطلان این خبر را نیز از من نقل نکن.
دسته سوم: روایاتی که اشاره اظهار ندامت خلیفه اول از کار خود دارد
به اعتراف تاریخ‌نویسان اهل سنت ابوبکر سرانجام از آنچه نسبت به حضرت زهراء سلام‌الله علیها روا داشته بود پشیمان شد و درصدد جلب رضایت حضرت زهراء سلام‌الله علیها برآمد و برای عذرخواهی و اظهار ندامت به عیادت حضرت فاطمه علیها السلام آمد.
1- طبری در تاریخ الامم و الملوك خود در بیان حوادث سال 13 هجری این گونه آورده است:
«قال ابوبكر رضی الله عنه: اَجل، انی أَجَلْ إِنِّی لا آسَى علی مِنَ الدُّنْیَا إِلا عَلَى ثَلاثٍ فَعَلْتُهُنَّ وَوَدِدْتُ أَنِّی تَرَكْتُهُنَّ، وَثَلاثٍ تَرَكْتُهُنَّ وَوَدِدْتُ أَنِّی فَعَلْتُهُنَّ، وَثَلاثٍ وَدِدتُ أَنِّی سَأَلْتُ عَنْهُنَّ رسول‌الله صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ، أَمَّا اللاتِی وَدِدْتُ أَنِّی تَرَكْتُهُنَّ، فَوَدِدْتُ أَنِّی لَم اكشف بَیْتَ فَاطِمَةَ علی شَیْءٍ، وَإِنْ كَانُوا غلقوه عَلَى الْحَرْبِ ...»؛ (ابوبکر روزهای آخر عمرش می‌گفت: من بر هیچ‌چیز از این دنیا حسرت نمی‌خورم مگر بر سه کار که دوست داشتم ای کاش آن‌ها را انجام نداده بودم و سه کار که ترک کردم ای کاش انجام می‌دادم و سه سئول که ‌ای کاش از رسول‌الله صلی‌الله علیه وآله می‌پرسیدم اما سه کاری که ‌ای کاش ترک می‌کردم، ای کاش درب خانه فاطمه را باز نمی کرد اگرچه علیه من پیمان جنگ بسته بودند ...).(35)
2- متقی هندی در كنز العمال ج 5 كتاب الخلافه باب خلافه ابی بكر از عبدالرحمن بن عوف نقل می‌کند:
«عن عبدالرحمن بن عوف اَنّ ابابكر الصدیق قال له فی مرض موته: انی لا آسی علی شیء الا علی ثلاث فعلتهن وددت انی لم افعلهن وثلاث لم افعلهن وددت انی فعلتهن وثلاث وددت انّی ساَلتُ رسول‌الله (صلی‌الله علیه وآله) عنهن فاما اللاتی فعلتها وددت انّی لم افعلها فوددت انی لم اکن اكشف بیت فاطمه وترکته و ان كانوا غلقوه علی الحرب ...»؛ (ابوبکر روزهای آخر عمرش به عبدالرحمن بن عوف گفت: من بر هیچ‌چیز از این دنیا حسرت نمی‌خورم مگر بر سه کار که انجام دادم و ای کاش آن‌ها را انجام نداده بودم و سه کار که انجام ندادم و ای کاش انجام می‌دادم و سه سؤال که ‌ای کاش از رسول‌الله صلی‌الله علیه وآله می‌پرسیدم اما سه کاری که انجام دادم وای کاش انجام نداده بودم، ای کاش بازکننده درب خانه فاطمه را باز نمی‌بودم و ترک می‌کردم این کار را اگرچه علیه من پیمان جنگ بسته بودند ...). (36)
این روایت را برخی دیگر از علمای اهل سنت نیز با همین مضمون نقل کرده‌اند.(37)
در پایان متذکر می‌ شویم اسناد هتک حرمت زهرای مرضیه سلام‌الله علیها در متون اهل سنت خیلی بیشتر از آن چیزی است که در این مقاله به آن اشاره شده است ما در این مقاله جهت اثبات این واقعیت تلخ تنها به ذکر برخی از این روایات اکتفا کردیم البته تذکر این نکته نیز لازم است که جزییات ماجرای هجوم به خانه وحی در منابع اهل سنت نیامده است.
برای انکار این واقعیات عده‌ ای از راه‌های گوناگون استفاده نموده و می نمایند و یکی از حربه‌هایی که در این رابطه به‌ کار برده‌اند مطرح کردن شبهاتی پیرامون این ماجرا است از آنجا که ‌این مقاله در صدد اثبات اصل هجوم به خانه وحی بوده، در آن به شبهات پرداخته نشده است البته زمانی که اصل این واقعیت تلخ بر اساس متون معتبر اهل سنت به اثبات رسید دیگر آن شبهات پایه استواری نخواهند داشت.

---

منبع : سایت آیت الله مکارم شیرازی