احمد بن موسی بن جعفر

احمد بن موسی بن جعفر: فخر فقیهان ابوالفضائل شخصیتی که در علم فقه و رجال سرآمد علمای عصر خویش گشت و در زهد و تقوی و مراتب کمال در جامعه خود بی عدیل گشت. سیدجمال الدین نیز مانند اخوان معظم خویش از حضور پدر بزرگوار خود و سیدشمس الدین و نجیب الدین و پدربزرگ خود مرحوم ورام ( صاحب مجموعه ورام ) سالها بهره مند بود و خود در فقه و رجال و حدیث و تفسیر و ادبیات عرب مهارت یافت جدش داماد شیخ طوسی و پدرش داماد مرحوم ورام بود و پس از فوت ورام کتابخانه و آثار آنها به سادات طاووس منتقل گشت سید در علم رجال پس از سالها تحقیق و مطالعه مهارتی کمال یافت و مانند مرحوم نجاشی در جرح و تعدیل رجال و رواة احادیث اطلاعاتی وسیع داشت.
لفظ سید بن طاووس در فقه و رجال منظور این بزرگوار است از محضرش فضلایی برخاست و آثاری چون ملاذ و بشری از خویش بجا گذاشت. بشری در شش جلد و ملاذالعلماء در چهار مجلد مجموعاً از کتب فقهی شیعه محسوب است. جناب او شواهدالقرآن، عین البصره، مقاله علویه، حل اشکال و کتاب ازهار را نیز به رشته تحریر برد. از کتب مزبور سایر علما محفوظ و شهید ثانی و فرزندان او کتب رجالی صاحب ترجمه را پس از مطالعه مجدداً تهذیب نمودند و به وارثین خویش تحویل دادند او به سال ششصد و هفتاد و سه در شهر حلّه وفات نمود و قبرش در آنجا چون امامزاده ای واجب التعظیم است. پس از او فرزند بزرگوارش غیاث الدین معروف به سید بن طاووس وارث علوم او گردید.