احكام حائض
چند مورد بر حائض، حرام است
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
تاریخ : يکشنبه 1396/07/23
مطابق نظر آیت الله العظمی سیستانی
مسأله 26: چند مورد بر حائض، حرام است:
اوّل: عبادت هایی كه مانند نماز باید با وضو یا غسل یا تیمّم به جا آورده شود و چنانچه زن حائض این گونه اعمال را به قصد عملی که شرعاً نیکو و صحیح است ، انجام دهد، کار حرامی انجام داده است ولی به جا آوردن عبادت هایی كه وضو و غسل و تیمّم برای آنها لازم نیست مانند نماز میت، مانعی ندارد.
دوم: تمام چیزهایی كه بر جنب حرام است و آنها عبارتند از:
الف) رساندن جایی از بدن خود به خطّ قرآن.
ب) بنابر احتیاط واجب رساندن جایی از بدن خود به اسم مبارك ذات خداوند متعال، به هر زبانی كه باشد و سایر اسماء حسنی. و احتیاط مستحب است، انسان اسماء پیامبران و امامان و حضرت زهرا سلام الله علیهم اجمعین را هم در حالت جنابت لمس ننماید.
ج) وارد شدن به مسجدالحرام و مسجد پیامبر صلّی الله علیه و آله هر چند از یك در داخل و از در دیگر خارج شود.
د) توقّف در مساجد دیگر ولی اگر از مسجد عبور كند مثل اینكه از یك درِ مسجد داخل و از درِ دیگر خارج شود، مانعی ندارد. همچنین مشاهد مشرّفه معصومین و حرم امامان علیهم السلام، بنابر احتیاط لازم، در این رابطه، حکم مساجد را دارند و منظور از حرم، روضه منوّره است یعنی قسمتی كه ضریح مقدّس و قبر مطهّر در آن قرار دارد و رواقها و صحنهای متبرّكه، و نیز تمام حرم امام زادگان، حکم مشاهد مشرّفه معصومین علیهم السلام را ندارند مگر جایی که مسجد بودنش ثابت باشد. شایان ذکر است نمازخانههای منازل، ادارات، كارخانجات، مدارس و مانند آن و همچنین حسینیهها، مزار شهدا، قبرستان مؤمنین و مانند آن که مسجد نیستند، حكم مساجد را ندارند.
ه) وارد شدن به مسجد برای برداشتن چیزی.
و) بنابر احتیاط لازم، گذاشتن چیزی در مسجد، هرچند در حال عبور از مسجد باشد یا خودش وارد مسجد نشده و از بیرون چیزی را در مسجد بگذارد.
ز) خواندن هر یك از آیاتی که دارای سجده واجب هستند و آن در چهار سوره است:
1. سوره سی و دوم قرآن، سجده (الم تنزیل) آیه پانزدهم. 2. سوره چهل و یكم قرآن، فصّلت (حٰم سجده) آیه سی و هفتم. 3. سوره پنجاه و سوم قرآن، (وَالنَّجْم) آیه آخر. 4. سوره نود و ششم قرآن، علق (اقْرَأ) آیه آخر.
و احتیاط مستحب آن است كه سایر آیات این چهار سوره سجده دار را هم نخواند.
سوم: جماع كردن در فرج كه هم برای مرد حرام است و هم برای زن، هرچند به مقدار ختنه گاه داخل شود و منی هم بیرون نیاید، بلكه احتیاط لازم آن است كه مقدار كمتر از ختنه گاه هم داخل نشود.
مسأله 27: جماع كردن در روزهایی هم كه حیض زن قطعی نیست ولی شرعاً باید برای خود حیض قرار دهد، حرام است، پس زنی كه بیشتر از ده روز خون میبیند و باید به توضیحی كه بعداً ذکر میشود روزهای عادت خویشان خود را حیض قرار دهد، شوهرش نمیتواند در آن روزها با او نزدیكی نماید.
مسأله 28: اگر مرد با زن خود در حال حیض نزدیكی كند، گناهکار است و لازم است استغفار كند . ولی پرداخت كفّاره واجب نیست هر چند احتیاط مستحب میباشد، به این ترتیب كه اگر تعداد روزهای حیض زن به سه قسمت تقسیم شود، كفّاره آن در قسمت اوّل حیض، یك مثقال طلای سكّه دار و در قسمت وسط آن، نصف مثقال و در قسمت آخر آن، یك چهارم مثقال طلای سکّه دار است و مثقال شرعی (18) نخود است. مثلاً زنی كه شش روز خون حیض میبیند، اگر شوهرش در شب یا روز اوّل و دوم با او جماع كند، هیجده نخود طلا و در شب و یا روز سوم و چهارم، نُه نخود طلا و در شب یا روز پنجم و ششم، چهار نخود و نیم طلا به عنوان کفّاره بدهد و كفّاره بر زن نیست.
مسأله 29: اگر مرد در حال جماع بفهمد زن حائض شده باید فوراً از او جدا شود و اگر جدا نشود گناهكار است و بنابر احتیاط مستحب، كفّاره بدهد.
مسأله 30: غیر از نزدیكی كردن با زن حائض، سایر بهرههای جنسی مانند بوسیدن و ملاعبه نمودن مانعی ندارد، هرچند چنین کارهایی از ناف تا زانوی زن از زیر پوشش و لباس مکروه است.
مسأله 31: بعد از آن كه زن از خون حیض پاك شد، هر چند غسل نكرده باشد، شوهرش میتواند با او جماع كند ولی احتیاط لازم آن است كه جماع پس از شستن فرج باشد هر چند جماع قبل از غسل مكروه است و احتیاط مستحب آن است كه قبل از غسل خصوصاً در جایی كه شدّت میل به جماع نباشد، از جماع خودداری نماید و امّا كارهای دیگری كه در هنگام حیض به خاطر طهارت نداشتن (وضو، غسل، تیمّم، هرکدام وظیفهاش میباشد) بر زن حرام است، مانند مسّ خطّ قرآن، تا غسل نكند، برای زن حلال نمی شود و کارهایی که در هنگام حیض حرام است، امّا معلوم نیست (ثابت نشده) که حرام بودن آنها بر حائض به خاطر این است که زن در ایام حیض طهارت ندارد،مثل توقف در مسجد، بنابر احتیاط واجب نباید قبل از غسل انجام شود.
مسأله 32: نمازهایی كه زن در حال حیض نخوانده قضا ندارد حتّی نماز آیات و نمازی كه به نذر شرعی در وقت معیّن واجب شده باشد ولی روزه های ماه رمضان را كه در حال حیض نگرفته، باید قضا نماید و همچنین بنابر احتیاط لازم، روزه هایی كه به نذر در وقت معیّن واجب شده و در حال حیض نگرفته، باید قضا نماید.
مسأله 33: همان طور كه نماز و روزه، چه واجب و چه مستحب، از زن حائض صحیح نیست، اعتكاف و طواف حتّی بنابر احتیاط واجب طواف مستحبّی هم از او صحیح نمیباشد.
مسأله 34: اگر زن در بین نماز، حائض شود، حتّی بنابر احتیاط واجب اگر حیض بعد از سجده آخر و قبل از آخرین حرف سلامی که با آن نماز تمام میشود باشد، نمازش باطل است.
مسأله 35: اگر زن در بین نماز شك كند كه حائض شده یا نه، نمازش صحیح است و به شكش اعتناء نمی كند ولی اگر بعد از نماز بفهمد كه در بین نماز حائض شده، نمازی که خوانده، باطل است و حکم آن مانند وقتی است که در بین نماز فهمید حائض شده است.
مسأله 36: بعد از آن كه زن از خون حیض پاك شد، واجب است برای نماز و امور دیگری كه باید با وضو یا غسل یا تیمّم به جا آورده شود، غسل كند و کیفیت آن مثل غسل جنابت است و کسی که غسل حیض بجا آورده تا وقتی مبطل وضو انجام نداده، لازم نیست برای کارهایی که باید با وضو باشد، وضو بگیرد، هرچند احتیاط مستحب است كه قبل از غسل یا بعد از آن وضو هم بگیرد و بهتر آن است كه قبل از غسل، وضو بگیرد.
مسأله 37: اگر آب برای وضو و غسل، كافی نباشد و به اندازه ای باشد كه بتواند غسل كند، باید غسل كند و بهتر آن است كه بدل از وضو، تیمّم نماید و اگر فقط برای وضو كافی باشد و به اندازه غسل نباشد، بهتر آن است كه وضو بگیرد و باید بدل از غسل، تیمّم نماید و اگر برای هیچ یك از آن ها، آب ندارد باید بدل از غسل، تیمّم كند و بهتر آن است كه بدل از وضو نیز تیمّم نماید.
مسأله 38: طلاق دادن زن در حال حیض با توضیحی كه در احكام طلاق ذکر میشود باطل است و اگر زن در پاکی بین دو خون که معنای آن در مسأله (18) ذکر شد، طلاق داده شود، صحیح بودن این طلاق محلّ اشکال است، بنابر این لازم است احتیاط شود به این که صیغه طلاق دوباره اجراء شود. امّا بعد از آن كه زن از خون حیض كلّاً پاك شد، هرچند غسل نكرده باشد، طلاق او صحیح است و در خواندن عقد ازدواج چه دائم و چه موقّت، پاك بودن از حیض شرط نیست.
مسأله 39: اگر زن بگوید حائضم یا از حیض پاك شده ام، چنانچه مورد اتّهام نباشد، باید حرف او را قبول كرد؛ ولی اگر مورد اتّهام باشد، قبول حرف او محلّ اشكال است و لازم است در این مورد احتیاط شود.
منبع:
سایت سراج
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید. مسأله 26: چند مورد بر حائض، حرام است:
اوّل: عبادت هایی كه مانند نماز باید با وضو یا غسل یا تیمّم به جا آورده شود و چنانچه زن حائض این گونه اعمال را به قصد عملی که شرعاً نیکو و صحیح است ، انجام دهد، کار حرامی انجام داده است ولی به جا آوردن عبادت هایی كه وضو و غسل و تیمّم برای آنها لازم نیست مانند نماز میت، مانعی ندارد.
دوم: تمام چیزهایی كه بر جنب حرام است و آنها عبارتند از:
الف) رساندن جایی از بدن خود به خطّ قرآن.
ب) بنابر احتیاط واجب رساندن جایی از بدن خود به اسم مبارك ذات خداوند متعال، به هر زبانی كه باشد و سایر اسماء حسنی. و احتیاط مستحب است، انسان اسماء پیامبران و امامان و حضرت زهرا سلام الله علیهم اجمعین را هم در حالت جنابت لمس ننماید.
ج) وارد شدن به مسجدالحرام و مسجد پیامبر صلّی الله علیه و آله هر چند از یك در داخل و از در دیگر خارج شود.
د) توقّف در مساجد دیگر ولی اگر از مسجد عبور كند مثل اینكه از یك درِ مسجد داخل و از درِ دیگر خارج شود، مانعی ندارد. همچنین مشاهد مشرّفه معصومین و حرم امامان علیهم السلام، بنابر احتیاط لازم، در این رابطه، حکم مساجد را دارند و منظور از حرم، روضه منوّره است یعنی قسمتی كه ضریح مقدّس و قبر مطهّر در آن قرار دارد و رواقها و صحنهای متبرّكه، و نیز تمام حرم امام زادگان، حکم مشاهد مشرّفه معصومین علیهم السلام را ندارند مگر جایی که مسجد بودنش ثابت باشد. شایان ذکر است نمازخانههای منازل، ادارات، كارخانجات، مدارس و مانند آن و همچنین حسینیهها، مزار شهدا، قبرستان مؤمنین و مانند آن که مسجد نیستند، حكم مساجد را ندارند.
ه) وارد شدن به مسجد برای برداشتن چیزی.
و) بنابر احتیاط لازم، گذاشتن چیزی در مسجد، هرچند در حال عبور از مسجد باشد یا خودش وارد مسجد نشده و از بیرون چیزی را در مسجد بگذارد.
ز) خواندن هر یك از آیاتی که دارای سجده واجب هستند و آن در چهار سوره است:
1. سوره سی و دوم قرآن، سجده (الم تنزیل) آیه پانزدهم. 2. سوره چهل و یكم قرآن، فصّلت (حٰم سجده) آیه سی و هفتم. 3. سوره پنجاه و سوم قرآن، (وَالنَّجْم) آیه آخر. 4. سوره نود و ششم قرآن، علق (اقْرَأ) آیه آخر.
و احتیاط مستحب آن است كه سایر آیات این چهار سوره سجده دار را هم نخواند.
سوم: جماع كردن در فرج كه هم برای مرد حرام است و هم برای زن، هرچند به مقدار ختنه گاه داخل شود و منی هم بیرون نیاید، بلكه احتیاط لازم آن است كه مقدار كمتر از ختنه گاه هم داخل نشود.
مسأله 27: جماع كردن در روزهایی هم كه حیض زن قطعی نیست ولی شرعاً باید برای خود حیض قرار دهد، حرام است، پس زنی كه بیشتر از ده روز خون میبیند و باید به توضیحی كه بعداً ذکر میشود روزهای عادت خویشان خود را حیض قرار دهد، شوهرش نمیتواند در آن روزها با او نزدیكی نماید.
مسأله 28: اگر مرد با زن خود در حال حیض نزدیكی كند، گناهکار است و لازم است استغفار كند . ولی پرداخت كفّاره واجب نیست هر چند احتیاط مستحب میباشد، به این ترتیب كه اگر تعداد روزهای حیض زن به سه قسمت تقسیم شود، كفّاره آن در قسمت اوّل حیض، یك مثقال طلای سكّه دار و در قسمت وسط آن، نصف مثقال و در قسمت آخر آن، یك چهارم مثقال طلای سکّه دار است و مثقال شرعی (18) نخود است. مثلاً زنی كه شش روز خون حیض میبیند، اگر شوهرش در شب یا روز اوّل و دوم با او جماع كند، هیجده نخود طلا و در شب و یا روز سوم و چهارم، نُه نخود طلا و در شب یا روز پنجم و ششم، چهار نخود و نیم طلا به عنوان کفّاره بدهد و كفّاره بر زن نیست.
مسأله 29: اگر مرد در حال جماع بفهمد زن حائض شده باید فوراً از او جدا شود و اگر جدا نشود گناهكار است و بنابر احتیاط مستحب، كفّاره بدهد.
مسأله 30: غیر از نزدیكی كردن با زن حائض، سایر بهرههای جنسی مانند بوسیدن و ملاعبه نمودن مانعی ندارد، هرچند چنین کارهایی از ناف تا زانوی زن از زیر پوشش و لباس مکروه است.
مسأله 31: بعد از آن كه زن از خون حیض پاك شد، هر چند غسل نكرده باشد، شوهرش میتواند با او جماع كند ولی احتیاط لازم آن است كه جماع پس از شستن فرج باشد هر چند جماع قبل از غسل مكروه است و احتیاط مستحب آن است كه قبل از غسل خصوصاً در جایی كه شدّت میل به جماع نباشد، از جماع خودداری نماید و امّا كارهای دیگری كه در هنگام حیض به خاطر طهارت نداشتن (وضو، غسل، تیمّم، هرکدام وظیفهاش میباشد) بر زن حرام است، مانند مسّ خطّ قرآن، تا غسل نكند، برای زن حلال نمی شود و کارهایی که در هنگام حیض حرام است، امّا معلوم نیست (ثابت نشده) که حرام بودن آنها بر حائض به خاطر این است که زن در ایام حیض طهارت ندارد،مثل توقف در مسجد، بنابر احتیاط واجب نباید قبل از غسل انجام شود.
مسأله 32: نمازهایی كه زن در حال حیض نخوانده قضا ندارد حتّی نماز آیات و نمازی كه به نذر شرعی در وقت معیّن واجب شده باشد ولی روزه های ماه رمضان را كه در حال حیض نگرفته، باید قضا نماید و همچنین بنابر احتیاط لازم، روزه هایی كه به نذر در وقت معیّن واجب شده و در حال حیض نگرفته، باید قضا نماید.
مسأله 33: همان طور كه نماز و روزه، چه واجب و چه مستحب، از زن حائض صحیح نیست، اعتكاف و طواف حتّی بنابر احتیاط واجب طواف مستحبّی هم از او صحیح نمیباشد.
مسأله 34: اگر زن در بین نماز، حائض شود، حتّی بنابر احتیاط واجب اگر حیض بعد از سجده آخر و قبل از آخرین حرف سلامی که با آن نماز تمام میشود باشد، نمازش باطل است.
مسأله 35: اگر زن در بین نماز شك كند كه حائض شده یا نه، نمازش صحیح است و به شكش اعتناء نمی كند ولی اگر بعد از نماز بفهمد كه در بین نماز حائض شده، نمازی که خوانده، باطل است و حکم آن مانند وقتی است که در بین نماز فهمید حائض شده است.
مسأله 36: بعد از آن كه زن از خون حیض پاك شد، واجب است برای نماز و امور دیگری كه باید با وضو یا غسل یا تیمّم به جا آورده شود، غسل كند و کیفیت آن مثل غسل جنابت است و کسی که غسل حیض بجا آورده تا وقتی مبطل وضو انجام نداده، لازم نیست برای کارهایی که باید با وضو باشد، وضو بگیرد، هرچند احتیاط مستحب است كه قبل از غسل یا بعد از آن وضو هم بگیرد و بهتر آن است كه قبل از غسل، وضو بگیرد.
مسأله 37: اگر آب برای وضو و غسل، كافی نباشد و به اندازه ای باشد كه بتواند غسل كند، باید غسل كند و بهتر آن است كه بدل از وضو، تیمّم نماید و اگر فقط برای وضو كافی باشد و به اندازه غسل نباشد، بهتر آن است كه وضو بگیرد و باید بدل از غسل، تیمّم نماید و اگر برای هیچ یك از آن ها، آب ندارد باید بدل از غسل، تیمّم كند و بهتر آن است كه بدل از وضو نیز تیمّم نماید.
مسأله 38: طلاق دادن زن در حال حیض با توضیحی كه در احكام طلاق ذکر میشود باطل است و اگر زن در پاکی بین دو خون که معنای آن در مسأله (18) ذکر شد، طلاق داده شود، صحیح بودن این طلاق محلّ اشکال است، بنابر این لازم است احتیاط شود به این که صیغه طلاق دوباره اجراء شود. امّا بعد از آن كه زن از خون حیض كلّاً پاك شد، هرچند غسل نكرده باشد، طلاق او صحیح است و در خواندن عقد ازدواج چه دائم و چه موقّت، پاك بودن از حیض شرط نیست.
مسأله 39: اگر زن بگوید حائضم یا از حیض پاك شده ام، چنانچه مورد اتّهام نباشد، باید حرف او را قبول كرد؛ ولی اگر مورد اتّهام باشد، قبول حرف او محلّ اشكال است و لازم است در این مورد احتیاط شود.
منبع:
سایت سراج