فقیه بزرگ ، ثقه جلیل ، صاحب السر حضرت سلار بن عبدالعزیز دیلمی طبرستانی

سلار بن عبدالعزیز دیلمی طبرستانی، یکی از علمای بزرگ شیعه در اواسط قرن پنجم هجری می باشد. زادگاهش طبرستان (مازندران) اما از افاضل دانشجویان حوزه (قدیم) بغداد بود. معظم له معاصر شیخ طوسی است که خود از بزرگترین شخصیت های علمی بعد از شیخ الطائفه بود. سلار از شاگردان فعال شیخ مفید و سید مرتضی رحمة الله علیه است که در فقه و اصول و کلام و ادبیات عرب مهارت یافت و گاه در غیاب استادش سید مرتضی کرسی درس را به ادامه بحث های علمی و فقهی اداره می نمود. مراتب علمی او از آثار او: مراسم، ابواب، فصول، تقریب، تذکره و مقنع (در اصول فقه و کلام) مشهود است. تراجم علما نوشته اند وی نقضی بر کتاب ابوالحسن بصری عالم سنی به رشته تحریر برد. این کتاب ردی است که به دستور استادش سید مرتضی رحمة الله علیه نوشته شده (زیرا ابوالحسن بصری کتاب شافی در امامت سید را مردود دانسته و آن را رد کرده بود) صاحب روضات می نویسد: سلار دیلمی اولین فقیهی است که نماز جمعه را در عصر غیبت تحریم نمود ( زمان سلاطین و امرای عباسی و عثمانی) که با وجود امرای ستمگر از خود شهامت نشان داده است زیرا خطب نمازها در مدح امرای جور بوده است. سلار دیلمی قسمتی از عمر خود را به مسافرت ها گذرانید و سرانجام به سال 463 (در ششم رمضان) به شهر تبریز وفات نمود «رحمت خداوند بر او باد».