تبیان، دستیار زندگی
نی آیت الله العظمی سید محمد هادی میلانی از آن دسته از عالمانی است که در نسب به یکی از شریفترین خاندان مدینه منوره که همان فرزندان حضرت امام علی بن الحسین علیه السلام است برمیگردد و در شرافت و فضیلت و علم و معنویت به عالمان...
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

آیت الله العظمی سید محمد هادی میلانی

آیت الله العظمی سید محمد هادی میلانی از آن دسته از عالمانی است که در نسب به یکی از شریفترین خاندان مدینه منوره که همان فرزندان حضرت امام علی بن الحسین علیه السلام است برمیگردد و در شرافت و فضیلت و علم و معنویت به عالمانی پیوسته است که به حق از جانشین انبیاء ووارثین ائمه هدی به شمار میروند اگرچه اجداد طاهرینش در مدینه منوره و در محله بنی هاشم حضور داشتند اما بنا به دعوت مردم آذربایجان ایران در اواخر قرن یازدهم به آن دیار هجرت کرد و در میلان سکونت گزید
آیت الله العظمی سید محمد هادی میلانی پس از بیست و سه سال تلاش پیگیر و جهد مداوم در راه تحصیل علم و فضیلت و بهره گیری از اساتید وارسته توانست به درجه رفیع اجتهاد نائل گردد و بر آراء و نظرات اساتید خود مسلط گردد و در علوم منقول و معقول متبحر گردد . نهم ذی الحجه سال 1373 قمری در سفر تاریخی خود از کربلا به مشهد مقس جهت زیارت ثامن الائمه متوجه رکود و سردی حوزه علمیه آن دیار شد که به جهت اقدامات سرکوبگرانه رضاخانی از رونق افتاده بود لذا با وجود آنکه جلسات در س آن جناب از شکوه خاصی در نجف و کربلا برخوردار بود اما رحل اقامت در مشهد مقدس افکند و به احیای حوزه آن سامان پرداخت حضور فقیه وارسته و فرزانه ای چون آیت الله العظمی سید محمد هادی میلانی حوزه علمیه مشهد را با تحولی شگرف متوجه ساخت . ایشان با سامان بخشیدن به دروس حوزوی دعوت از اساتید پرمایه و پرتلاش و تشکیل کلاسهای خارج اصول و فقه در مسجد گوهر شاد تشویق طلاب به امر تبلیغ در ایام تعطیل و ... به حوزه آن دیار جان تازه بخشید تا انجا که رهبر معظم انقلاب در یاد کردن از آن ایام میفرمایند: ما دیدیم که مرحوم آیت الله العظمی سید محمد هادی میلانی از کربلا به مشهد آمدند و یک حوزه علمیه بزرگی را بوجود آوردند از برکات الهی برای حوزه علمیه مشهد وجود آیت الله العظمی سید محمد هادی میلانی بوداقامت ایشان در مشهد مقدس علاوه بر آنکه موجب شد شخصیتهای بزرگی از کشورهای اسلامی به دیدار ایشان بشتابند و به گفتگوهای علمی بپردازند همچنین باعث شد که در سالهای نظام سیاه شاهنشاهی تکیه گاه محکمی برای مردم باشد سرانجام آفتاب عمر ایشان د ر سال 1395 قمری غروب کرد و در کنار مقتدا و سرورش ثامن الائمه علیه السلام مدفون گردید