تبیان، دستیار زندگی

پاسخ به شبهه قرآنی

پاسخ به شبه قرآنی که می گویند: شب وجودی مستقل ندارد و با نبودن نور خورشید شب پدید می‌آید
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
 پاسخ به شبه قرآنی
استفاده از لغت خلق کردن برای شب و روز به معنای تقدیر و برنامه‌ریزی است.
خداوند در قرآن فرموده: «وَهُوَ الَّذِی خَلَقَ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ كُلٌّ فِی فَلَكٍ یَسْبَحُونَ[انبیاء/۳۳]اوست آن کسی که شب و روز و خورشید و ماه را پدید آورده است هر یک از آنها در مداری شناورند.»
شبهه افکنان با استفاده از این آیه می‌گویند: شب وجودی مستقل ندارد و با نبودن نور خورشید شب پدید می‌آید؛ پس شب عدم روز است و معنای آفرینش برای آن صحیح نیست.
در حالی که معنای خلق کردن در اصل به تقدیر و برنامه‌ریزی کردن بر می‌گردد. همچنانکه درباره آن آمده:«وَ أََصلُ‏ُ الخَلق‏ِ التَّقدِیرُ؛ اصل خلق تقدیر کردن است.»لسان العرب، ج۱۰، ص۸۵
حال اگر ریشه معنایی را در نظر بگیریم؛ آیا اشکالی دارد که بگوییم معنا و مفهوم آیه این است که خداوند شب، روز، خورشید و ماه را تقدیر کرده که همگی در مداری شناور باشند؟!
در ضمن شب به یک بازه زمانی می‌گویند که وجودی خاص دارد؛ وجودی که از نبود نور شکل یافته و امری وجودی است نه عدمی که شما بگویید خداوند چگونه یک امر عدمی را خلق و تقدیر کرده است. بنابراین تعبیر خلق و تقدیر شب و روز تعبیری کاملاً صحیح برای آن است.
منبع:
مرکز نشر معارف قرآن و حدیث




 

 

🔷 @quran_hadis