نوشیدن آب عباس علیه‌السلام
برخی می گویند حضرت ابوالفضل سه بار آب را برداشت تا بنوشد و از این کار امتناع کرد و یاد تشنگی اهل حرم افتاد ❕به نظر من این مطلب صحت ندارد زیرا حضرت ابوالفضل همیشه به یاد پسران زهرا و اهل حرم بوده و لحظه ای از آنها غافل نشده است نظر شما چیست؟
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
تاریخ : دوشنبه 1396/07/10
بخش تاریخ و سیره معصومین تبیان
علامه مجلسی و دیگران نقل می کنند ؛
« هنگامی که عباس دید تمام یاران و برادران و عموزادگان شهید شدند ، گریست و به شوق دیدار پروردگار جلو آمد و پرچم را بر گرفت و از حسین اجازه میدان خواست ، امام به سختی گریه کرد و فرمود برادر جان تو نشانه شکوه و عظمت و برپایی سپاه من و محور پیوستگی نفرات ما هستی ، اگر تو بروی و شهید شوی جمعیت ما پراکنده و ویران می گردد.
عباس گفت جان برادرت فدایت ای سرورم سینه ام از زندگانی دنیا به تنگ آمده است می خواهم از این منافقان انتقام بگیرم.
امام علیه السلام فرمود ؛ اینکه که آهنگ میدان داری برای این کودکان آبی تهیه کن .
عباس رهسپار میدان شد و آنان را موعظه کرد ولی اثری نبخشید، به نزد برادرش بازگشت و ماجرا را گزارش داد ، ناگهان صدای العطش کودکان به گوشش رسید ، بی درنگ بر اسب سوار شد و نیزه و مشک را بر داشت و به سوی فرات روانه شد . چهار هزار تن از ماموران فرات او را محاصره کردند ، و هدف نیزه ها قرار دادند ، او لشکر دشمن را شکافت و هشتاد نفر از آنان را هلاک کرد و وارد فرات شد .
«هنگامی که خواست مقداری آب بیاشامد ، تشنگی حسین و اهل بیتش را به خاطر آورد و آب را روی آب ریخت ، مشکش را پر کرد...» (بحار الانوار ج45 ص41)
جریان مذکور ضدیتی با شان بزرگ حضرت عباس علیه السلام ندارد ، زیرا طبیعی است که انسان تشنه ممکن است بی اختیار دست به زیر آب ببرد ، ولی بعدا که یادش بیاید آب نمی نوشد .
بلکه به عکس این جریان نشان دهنده عظمت روحی حضرت عباس نیز می باشد زیرا او در اوج تشنگی و مشقت به یاد حسین علیه السلام و اهل بیتش آب ننوشید تا آب را به آنان برساند ، در حالی که اگر آب می نوشید نیز نزدعقلا مستحق مذمت و ملامت نبود زیرا جهت قوه و قدرت و توان گرفتن اقدام به نوشیدن آب کرده بود .
منبع:
کانال پرسمان
« هنگامی که عباس دید تمام یاران و برادران و عموزادگان شهید شدند ، گریست و به شوق دیدار پروردگار جلو آمد و پرچم را بر گرفت و از حسین اجازه میدان خواست ، امام به سختی گریه کرد و فرمود برادر جان تو نشانه شکوه و عظمت و برپایی سپاه من و محور پیوستگی نفرات ما هستی ، اگر تو بروی و شهید شوی جمعیت ما پراکنده و ویران می گردد.
این جریان نشان دهنده عظمت روحی حضرت عباس نیز می باشد زیرا او در اوج تشنگی و مشقت به یاد حسین علیه السلام و اهل بیتش آب ننوشید تا آب را به آنان برساند ، در حالی که اگر آب می نوشید نیز نزدعقلا مستحق مذمت و ملامت نبود زیرا جهت قوه و قدرت و توان گرفتن اقدام به نوشیدن آب کرده بود .
عباس گفت جان برادرت فدایت ای سرورم سینه ام از زندگانی دنیا به تنگ آمده است می خواهم از این منافقان انتقام بگیرم.
امام علیه السلام فرمود ؛ اینکه که آهنگ میدان داری برای این کودکان آبی تهیه کن .
عباس رهسپار میدان شد و آنان را موعظه کرد ولی اثری نبخشید، به نزد برادرش بازگشت و ماجرا را گزارش داد ، ناگهان صدای العطش کودکان به گوشش رسید ، بی درنگ بر اسب سوار شد و نیزه و مشک را بر داشت و به سوی فرات روانه شد . چهار هزار تن از ماموران فرات او را محاصره کردند ، و هدف نیزه ها قرار دادند ، او لشکر دشمن را شکافت و هشتاد نفر از آنان را هلاک کرد و وارد فرات شد .
«هنگامی که خواست مقداری آب بیاشامد ، تشنگی حسین و اهل بیتش را به خاطر آورد و آب را روی آب ریخت ، مشکش را پر کرد...» (بحار الانوار ج45 ص41)
جریان مذکور ضدیتی با شان بزرگ حضرت عباس علیه السلام ندارد ، زیرا طبیعی است که انسان تشنه ممکن است بی اختیار دست به زیر آب ببرد ، ولی بعدا که یادش بیاید آب نمی نوشد .
بلکه به عکس این جریان نشان دهنده عظمت روحی حضرت عباس نیز می باشد زیرا او در اوج تشنگی و مشقت به یاد حسین علیه السلام و اهل بیتش آب ننوشید تا آب را به آنان برساند ، در حالی که اگر آب می نوشید نیز نزدعقلا مستحق مذمت و ملامت نبود زیرا جهت قوه و قدرت و توان گرفتن اقدام به نوشیدن آب کرده بود .
منبع:
کانال پرسمان
