ترک استفصال

در مبحث عام درمورد الفاظی که افاده عموم می کنند ازشافعی نقل شده که گفته :ترک استفصال در موردی که

احتمال دیگر وجود دارد نازل منزله عموم گفتاری است. درروایت است که :(غیلا ن بن سلمه ثقفی )قبل از آن که

اسلام را بپذیرد ده همسرداشت وقتی مسلمان شد پیامبر فرمود:چهارزن را نگه دار واز بقیه جداشو اینکه پیامبر

ترک استفصال کرده ونپرسید آیا آن ده زن را یکجا عقد کرده ای یابا فاصله گرفته ای به همین دلیل است که این

جهت تاثیری درحکم ندارد . سید مرتضی درافاده عموم (ترک استفصال)می گوید: وقتی از حکم مفطر از معصوم

سوال می شود:

1 :یاسوال خاص است طبعا جواب مطابق همان سوال خواهد بود مثلا می پرسد اگر حسن روزه

اش را خورده باشد تکلیف چیست جواب می شنود:(کفاره براو واجب است)طبیعی است که این جواب افاده

عموم نخواهد کرد.

2:گاهی سوال خاص نیست بلکه سوال درمورد شخصی است که روزه اش راافطار کند وپاسخ

هم با لفظ عام ادا می گردد می فرماید:برهر مفطری کفاره دادن لازم است. بدیهی است این پاسخ افاده عموم

می کند ونیاز به توضیح نیست.

3:زمانی هم سوال مانند شکل دوم است اما در پاسخ لفظ عام به کار نرفته است

بلکه جواب از نظر معنی عام است. زیرا حضرت بدون آنکه سوال از جزئیات امر بنماید وتفصیلا مورد را بررسی کند

ترک استفصال کرده می فرماید:کفاره براو لازم است این پاسخ در معنی چنین خواهد بود. کسی که افطار کند

پس براو کفاره لازم است. پس ترک استفصال افاده عموم می کند.