گام‌های لرزان صنایع برای تحقق اقتصاد مقاومتی
تحقق اقتصاد مقاومتی و قرار گرفتن در مسیر آن، معیارهایی دارد که باید آن را در تمامی صنایع موجود در کشور و بهره گیری از ظرفیت‌های موجود در آنها جستجو نمود.
در این مدل اقتصادی ابتدا باید به دنبال پاشنه آشیل صنایع گشت و سپس با ارتباط بین صنعت و دانشگاه، آن را به سمت دانش بنیان سوق داد و از روش‌های گوناگون برای تحقق برنامه های آن از جمله مهندسی معکوس بهرمند شد. کارشناسان این حوزه معتقدند که رسیدن به اقتصادی مقاوم، بدون توجه به همه ابعاد و تمامی صنایع موجود در کشور امکان پذیر نیست چراکه هر صنعتی به نوبه خود با توجه به ظرفیت‌هایش می توان در تحقق این مدل کمک شایانی نماید. بطور کلی یکی از محورهای اصلی این طرح اقتصادی رسیدن به اشتغال همگانی و در نهایت رفاه همه جانبه برای مردم است در نتیجه اگر همه صنایع در کشور با اعمال تدابیری با توجه به قابلیت های خود فعال شوند مشکل بیکاری چند میلیونی، اگر هم به طور کامل از بین نرود بخش قابل توجه آن نیز مرتفع خواهد شد.
متأسفانه در حال حاضر با وجود همه تلاش صورت گرفته در حوزه اقتصادی کشور برخی از صنایع مهم که دارای ظرفیت های بالایی برای ایجاد اشتغال، تحقق اقتصاد مقاومتی و توسعه پایدار آن هستند ، اما آنطور که باید و شاید به آنها توجه ویژه ای نمی شود و یا در موارد برخی از مسیرهای توسعه آنها با مشکلات و موانعی مثل قاچاق کالا نیز روبرو است. در ادامه تصمیم داریم تا به برخی از صنایع مهم اقتصادی که این روزها حال چندان مساعدی ندارند و نیازمند تزریق سرمایه برای جان گرفتن هستند را معرفی و موانع رشد آنها را بررسی کنیم، باما همراه شوید.
کلید قفل توسعه صنعت نساجی
براساس شواهد و اقلام کشف شده از نقاط مختلف ایران، باستان شناسان، تاریخ نساجی در کشور را حدود 6 هزار سال تخمین زده اند که این امر نشان می دهد ایرانیان باستان از ظرفیت های موجود در این حوزه به منظور تهیه مایحتاج خود استفاده برده و یک نگاه سرمایه ای به آن داشته اند.کشور ما از نظر صنایع دستی جایگاه ویژه ای در عرصه بین المللی دارد و همیشه از پیشگامان آن بوده است.
صنعت نساجی فرایندی است که همه روش‌های تبدیل نخ به پارچه، رنگرزی و چاپ را شامل می‌شود و از حدود 100 سال قبل این حوزه با استفاده از راهکارهای بیولوژیکی به سمت صنعتی شدن روی آورد و تبدیل به بستری شد برای ایجاد اشتغال و کسب سود منطقی، در نتیجه با توجه به ظرفیت های موجود در آن می‌توان گفت که این صنعت نقش بی بدیلی را در تحقق اقتصاد مقاومتی داشته باشد. با توجه به اینکه کشور ما نفت خیز است و این صنعت برای توسعه به فرآورده های نفتی نیاز دارد، هم اکنون از توان تولید بیش از 70 درصد از نیاز پوشاک کشور برخوردار است اما طی دو دهه اخیر با ورود بی رویه پوشاک خارجی که بخش عمده آن از کشور چین به صورت قاچاق وارد ایران می شود مقداری از رونق افتاده و قاچاق به عنوان مانعی بزرگ بر سر راه صنایع نساجی در کشور مطرح است. با وجود کیفت بهتر و تشویق هموطنان با فرهنگ سازی برای خرید محصولات داخلی می توان جان تازه ای به این صنعت مهم بخشید و در نهایت مسیر را برای توسعه اقتصاد مقاومتی باز نمود.
هم اکنون بزرگترین مشکل این صنعت نبود سرمایه گذار کلان و یا ترس از سرمایه گذاری در آن با توجه به اشباع بازار از پوشاک خارجی است و به دلیل آنکه بسیاری از کارگاه های تولیدی به سمت ورشکستگی رفته اند در نتیجه از توان این صنعت برای مقابله با تهدیدات پیش رو کاسته شده و مشوق هایی هم برای آن وجود ندارد. احیاء نساجی با توجه به ایجاد بستری مناسب برای اشتغال گسترده می تواند در توسعه اقتصاد راهگشا باشد لذا نیازمند اندکی توجه ویژه و ارائه برنامه هایی راهبردی کلان برای آن است. پرداخت وام های کم بهره و خروج اجناس خارجی از بازار کشور به خون تازه ای خواهد بود که باید در رگ‌های این صنعت تزریق شود.
صنایع دستی و مقاوم سازی اقتصاد
ایرانیان در تمامی ادوار تاریخ همواره به کالاها، صنایع تزئینی و هنرهای مربوط به آن علاقه بالایی داشته اند که این امر را می توان در آثار بجا مانده از پیشینیان جستجو کرد. لذا کشور ما از نظر صنایع دستی جایگاه ویژه ای در عرصه بین المللی دارد و همیشه از پیشگامان آن بوده است.صنایع دستی که با ذوق و هنر ایرانی تلفیق شده می تواند نقش بی بدیلی را در مقاوم سازی اقتصاد ایفا کند. این محصولات علی رقم عرضه در بازار داخلی با توجه به هنر بکار رفته در آن می تواند نیم نگاهی به بازارهای جهانی داشته باشد. به دلیل آنکه این صنعت کاملأ بومی بوده و وابستگی به خارج از کشور ندارد در نتیجه اگر بهای بیشتری به آن داده شود می‌توان از پتانسیل آن در مقاوم سازی اقتصاد بهره کافی را برد و با سرمایه گذاری اندک، اشتغالی مناسب به همراه دریافت سود منطقی از آن حاصل نمود که این امر به معنای تحقق اقتصاد مقاومتی است.
