خشم واقعی در دنیای مجازی!
"خشم" رفتاری است که امروزه در تعاملاتمان نقش پُررنگی را به خود اختصاص داده است و پای خود را به طور گسترده به فضای مجازی نیز باز کرده است.
در حقیقت فضای مجازی جای خوبی است تا خشمهای فروخوردهای که بنا به برخی ملاحظات توان بروز پیدا نمیکردند خود را بروز دهند.
خشم مثل سایر عواطف انسانی آثار فیزیولوژیک دارد و حتی خشم مجازی نیز این آثار را با خود همراه دارد، درگیری فکر تا مدتی شاید سادهترین اثر خشم باشد. بالا رفتن ضربان قلب و فشار خون نیز از دیگر آثار خشم است.
خشم مثل تمام احساسهای فطری دیگری که خداوند در وجود انسان به ودیعه نهاده احساسی طبیعی است و اصلاً بد و خوب برای آن مطرح نیست اما مسئله مهم در این رابطه کنترل خشم است و اینکه آیا هر وقت، در هر زمان و هر کجا که خشمگین شدیم باید آن را بروز دهیم و نشان دادن خشم باید با چه شدتی باشد؟
وعکس کسانی که جزء این دسته نیستند راهکارهای هم دسته ای های خود را در مورد کنترل خشم بیابند مانند انواع ریلکسیشنها و راهکارهای ارائه شده توسط روانشناسان یا ورزش و... گرچه نباید از این نکته مهم هم غافل شویم که مهمترین دلیل بیان بی پروای خشم در شبکه های اجتماعی امکان ناشناس بودن آن است و طبیعی است که در فضای مجازی برای بسیاری از ما پیش آمده که از موضوعی خشمگین شویم، و البته ما راهی نداریم تا با کسی یا چیزی یا موضوعی که خشمگینمان کرده برخورد کنیم اما میتوانیم راه خشمگین نشدن و مدیریت خشم و مواجه درست آن را بیاموزیم.
این سوال در انتها از خودمان میپرسیم اگر موضوعی که باعث عصبانیتمان در شبکه اجتماعی شده باشد مانند توهین به اعتقادات مذهبی، ملی باشد مسئله خشم را باید چگونه کنترل کنیم؟
تعریف خشم
طبق تعریفی از چارلز اسپیلبرگر روانشناسی که متخصص مطالعه خشم است، «خشم حالتی عاطفی است که از نظر شدت از تحریک ملایم تا عصبانیت شدید تغییر می کند».خشم مثل سایر عواطف انسانی آثار فیزیولوژیک دارد و حتی خشم مجازی نیز این آثار را با خود همراه دارد، درگیری فکر تا مدتی شاید سادهترین اثر خشم باشد. بالا رفتن ضربان قلب و فشار خون نیز از دیگر آثار خشم است.
خشم در فضای مجازی؛ ریشهیابی و علت
اما دستمایه نگارش این یادداشت ریشهیابی خشم در فضای مجازی است، به راستی دلیل این همه سربازکردن خشمها و جملاتی که کینه دارند از کجا میآید؛ آیا اینها بازتاب خاطرات اتفاقات دردناک و خشمآور در دنیای واقعی هستند که اینک بازتاب داده میشوند.در فضای مجازی برای بسیاری از ما پیش آمده که از موضوعی خشمگین شویم، و البته ما راهی نداریم تا با کسی یا چیزی یا موضوعی که خشمگینمان کرده برخورد کنیم اما میتوانیم راه خشمگین نشدن و مدیریت خشم و مواجه درست آن را بیاموزیم.
خشم مثل تمام احساسهای فطری دیگری که خداوند در وجود انسان به ودیعه نهاده احساسی طبیعی است و اصلاً بد و خوب برای آن مطرح نیست اما مسئله مهم در این رابطه کنترل خشم است و اینکه آیا هر وقت، در هر زمان و هر کجا که خشمگین شدیم باید آن را بروز دهیم و نشان دادن خشم باید با چه شدتی باشد؟
تفاوت میان خشمگین شدن در فضای واقعیت و فضای مجازی در چیست؟
در دنیای واقعیت اگر ما از نظرات کسی خشمگین شویم با خود او بحث میکنیم و اگر کار در نهایت به درگیری فیزیکی برسد خودمان و اطرافیانمان و اگر در فضای باز باشیم افرادی که در آن محوطه در رفت و آمد هستند درگیر این تشنج میشوند ولی در دنیای مجازی ما باید خشممان را با الفاظ بیان کنیم و پیام ما تا همیشه در این فضا می ماند هرگاه هر شخص دیگری به آن مطلب سر بزند میتواند پیامی که ما نوشتهایم را بخواند حتی اگر مدت ها از ارسال آن گذشته باشد حتی اگر آن شخص بازدید کننده سن کمی داشته باشد و اصلا الفاظ ما مناسب آن سن نباشد مانند همین اتفاقی که امروزه در جامعه ایرانی افتاده و رکیکترین الفاظ را از نوجوانان کم سن می شنویم و گویی که دیگر قبح این کلمات ریخته است.درمان خشمگین شدن در فضای مجازی
برای درمان خشم خود در این شبکه های اجتماعی باید جامعه شناسان مخاطبین این شبکه ها را مورد ارزیابی قرار دهند اول اینکه کسانی که خشم خود را از چه سنی بیشتر هستند؟ چه تحصیلاتی دارند؟ اعتقادات مذهبی شان در چه حدی است؟ و ... برای هر دسته راهکار مناسب ارائه شود به عنوان مثال کسانی که دارای اعتقاد مذهبی هستند بهتر است به دنبال راهکارهایی باشند که قرآن و احادیث برای کنترل خشم بیان کرده مانند آیه 37 سوره شوری که خداوند میفرماید: « وَالَّذِینَ یَجْتَنِبُونَ كَبَائِرَ الْإِثْمِ وَالْفَوَاحِشَ وَإِذَا مَا غَضِبُوا هُمْ یَغْفِرُونَ؛ و كسانى كه از گناهان بزرگ و زشتكاریها خود را به دور مىدارند و چون به خشم درمىآیند درمىگذرند»، از فراز «وَإِذَا مَا غَضِبُوا هُمْ یَغْفِرُونَ« میتوان استنباط کرد که یکی از راههای کنترل خشم نادیده گرفتن و گذشتن است.وعکس کسانی که جزء این دسته نیستند راهکارهای هم دسته ای های خود را در مورد کنترل خشم بیابند مانند انواع ریلکسیشنها و راهکارهای ارائه شده توسط روانشناسان یا ورزش و... گرچه نباید از این نکته مهم هم غافل شویم که مهمترین دلیل بیان بی پروای خشم در شبکه های اجتماعی امکان ناشناس بودن آن است و طبیعی است که در فضای مجازی برای بسیاری از ما پیش آمده که از موضوعی خشمگین شویم، و البته ما راهی نداریم تا با کسی یا چیزی یا موضوعی که خشمگینمان کرده برخورد کنیم اما میتوانیم راه خشمگین نشدن و مدیریت خشم و مواجه درست آن را بیاموزیم.
این سوال در انتها از خودمان میپرسیم اگر موضوعی که باعث عصبانیتمان در شبکه اجتماعی شده باشد مانند توهین به اعتقادات مذهبی، ملی باشد مسئله خشم را باید چگونه کنترل کنیم؟