تبیان، دستیار زندگی

بازی برای فرزند شما این فواید را دارد

در تعریف بازی گفته اند:بازی کاری است که به قصد لذت و تفریح انجام شود و فایده ای در برداشته باشد. اما برای کودک بازی کردن، به خصوص در هفت سال اول زندگی، سرشار از فواید می باشد. این سخن مطابق آموزه های امامان معصوم (علیه السلام) است که سنّ بازی برای کودک را تا هفت سالگی مناسب دانسته و فرموده اند:
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
بازی، فواید بازی، تفریح، کار آموزی، والدین
اجازه بده پسرت هفت سال بازی کند و هفت سال ادبش کن و هفت سال به آن الزامش کن، اگر این چنین شد پس رستگار می شود و الا خبری در او نیست.

فواید بازی

به راستی علت تأکید بر بازی در هفت سال اول زندگی چیست و چه فوایدی دارد؟ بازی، تلاش لذت بخشی است که برای رشد همه جانبه کودک مفید می باشد. «مری دی شرایدن» در کتاب بازی و رشد کودک کارکردهای بازی را «کارآموزی»، «تحقیق»، «کاردرمانی» و «تفریح» نامیده است.

کارآموزی: مقصود از «کارآموزی» آن است که بازی وسیله ای برای یادگیری مهارت های لازم در زندگی کودک باشد مثل: لباس پوشیدن، غذا خوردن، پاسخ دادن به تلفن و... از طرفی، می توان از طریق بازی، مهارت های حرکتی مثل: تقویت عضلات مهارت سخن گفتن و امور معنوی و اخلاقی در مسیر تربیت دینی مثل: درست‌کاری، انصاف، امانتداری، احترام، مسئولیت پذیری و مفاهیمی مثل حق و باطل را آموزش داد به عقیده جروم بروتر «روان‌شناس آمریکایی»:

کودکان برای شکوفایی عقاید و تفکراتشان نیازمند فعالیت جسمانی و تجربیات جدید هستند بازی فرصت‌های زیادی را برای این کار در اختیار کودکان می گذارد.

آموختن مهارت اجتماعی: از دیگر فواید بازی، آموختن مهارت و قوانین اجتماعی است. کودک با انتخاب نوع بازی، تعیین شرایط بازی و مقید کردن خود به اطاعت از اصول و قوانین آن، حقیقت نوع خاصی از زندگی اجتماعی را تجربه کرده و می داند به منظور پذیرش در گروه مجبور به اجرای قوانین بازی است این عمل موجب می شود او، به رشد عاطفی و فیزیکی دست پیدا کند که همه این ها مقدماتی برای پذیرش نقش های مختلف در آینده است.

تحقیق: منظور از «تحقیق» به عنوان یکی دیگر از کارکردهای بازی، آن است که این عمل، فرصت های زیادی را برای یادگیری خواص مختلف اشیا به کودک داده، موجب مشاهده جست وجو و مکاشفه در دنیای اطرافش می شود و نتیجه آن، شکوفایی استعدادها، رشد قدرت تخیل و خلاقیت اوست.

تفریح و شادی: هم‌چنین بازی، عامل شادی و رضایت مندی پایدار شده روح فرزند را تحت تأثیر قرار داده، باعث ایجاد دید مثبت به آینده خواهد شد، که در موفقیت های بعدی او بسیار موثر بوده و افزایش عزّت نفس و عقل او را به ارمغان می آورد. رسول خدا (صلی الله علیه واله وسلم)، در این باره می‌فرمایند: «بازی گوشی کودک در کودکی، مایه فزونی عقل اوست.»

کاردرمانی: مقصود از «کاردرمانی» به عنوان دیگر فایده بازی، در سخن «ملایی کلاین»، روان‌شناس مشهور اتریشی، به خوبی مشخص می شود؛ به عقیده او کودکان از طریق بازی، اضطراب ها و تعارض‌های عاطفی خود را ابراز می کنند. به عبارتی از راه تشویق آن ها به بازی، می توان مشکلات کودک را حل کرد. بنابراین، فواید مهم بازی در این رابطه چنین می باشد: سرگرم شدن، ابراز عواطف و هیجانات آرامش یافتن، دور شدن از آنچه که موجب ناراحتی است و کاهش خشم، این ثمرات موجب بردباری او در آینده خواهد شد.

امام کاظم (علیه السلام) در این باره می فرمایند:

شیطنت و بازی گوشی فرزند در دوران کودکی، امری پسندیده و مطلوب است و موجب می شود در بزرگسالی دارای شخصیتی آرام و خویشتن دار گردد.

بنابر آنچه بیان شد اگر طفل تا هفت سالگی بازی نکند، روح او کوچک مانده و در دوران بزرگسالی کودکی خواهد کرد: یعنی اگر بر اساس سخت گیری والدین مانند فرد بالغ، ساکت و آرام در گوشه ای بنشیند و بازی نکند، با تجربیات مختلف آشنا نشده، حیله گری و تظاهر را پیشه خود ساخته و به بلوغ اجتماعی نمی رسد.

نکته مهم دیگر، نظارت و شریک شدن والدین در بازی با کودک است. برای این کار باید تا مرز کودکی خود را پایین آورند. کودکانه با طفل بازی کنند و رفتارهایی در سطح سن فرزند کوچک خود بروز دهند؛ این گونه عملکرد نه تنها شخصیت والدین را پایین نمی آورد، بلکه سیره ائمه اطهار (علیهم السلام) بوده است.


منبع : عطیه الهی / فاطمه سادات آقا میری
مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.