تبیان، دستیار زندگی

عناد وهابیت در ستیز با نام عبدالحسین (علیه‌السلام)

در مورد نامگذاری فرزندان به عبد الحسین و ... باید گفت كه وهابیت معنای عبد را نفهمیده اند و به علت تفسیر اشتباه از این كلمه به عبادت و پرستش (در نامهایی مثل عبدالحسین)، حكم به حرمت چنین نامگذاری كرده اند .
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
بخش اعتقادات شیعه تبیان
عناد وهابیت
در واقع عبادت دو معنی دارد :
1- پرستش كه جز برای خداوند صلاحیت ندارد .
اطاعت : كه مقصود از عبد الحسین و عبد النبی و ... همین معنی است .
در قرآن كریم آمده است :
وأنكحوا الأیامی منكم والصالحین من عبادكم وإمائكم (سوره نور آیه 32)
بی همسران خود را و غلامان و كنیزان درستكارتان را همسر دهید .
خداوند متعال در این آیه كلمه عبد را در مورد بندگان به كار برده است و علت آن این است كه این بنده باید از مولایش اطاعت كند . یعنی همان معنای دوم ؛ بنا بر این اگر كسی خود را عبد النبی یا عبد الحسین و... بنامد و مقصودش اطاعت از رسول گرامی اسلام و اهل بیت او علیهم السلام باشد ، عمل وی مخالف دستورات دین نخواهد بود .

در صورتی نامگذاری به عبدالكعبه یا عبد الدار یا عبد العلی یا عبدالحسن یا عبد النبی ، حرام است كه موجب توهم شرك باشد؛ اما نظر درست آن است كه این چنین نامگذاری جایز می باشد ، بویژه اگر هدف ازاین نامگذاری انتساب صاحب نام به افراد یاد شده باشد.


در این زمینه علمای اهل سنت نیز فتوا به حلیت داده اند . از آن جمله می توان به فتاوای زیر اشاره نمود :
1- وكذا عبد الكعبة أو الدار أو علی أو الحسن لإیهام التشریك ومثله عبد النبی علی ما قاله الأكثرون والأوجه جوازه لا سیما عند إرادة النسبة له صلی الله علیه وسلم (نهایة المحتاج للشافعی الصغیر ج 8 ص 148 ط دار الفكر بیروت 1404)
در صورتی نامگذاری به عبدالكعبه یا عبد الدار یا عبد العلی یا عبدالحسن یا عبد النبی ، حرام است كه موجب توهم شرك باشد؛ اما نظر درست آن است كه این چنین نامگذاری جایز می باشد ، بویژه اگر هدف ازاین نامگذاری انتساب صاحب نام به افراد یاد شده باشد.
2- قوله وكذا عبد النبی أی وكذا یحرم التسمیة بعبد النبی أی لإیهام التشریك أی أن النبی شریك الله فی كونه له عبید وما ذكر من التحریم هو معتمد ابن حجر
أما معتمد الرملی فالجواز وعبارته ومثله عبد النبی علی ما قاله الأكثرون والأوجه جوازه لا سیما عند إرادة النسبة له صلی الله علیه وسلم (إعانة الطالبین للدمیاطی ج2 ص 337 ط دار الفكر بیروت.)
وی كه گفته است " عبد النبی" مقصود وی آن است كه حرام است نامگذاری به عبد النبی زیرا توهم شرك دارد ؛ یعنی پیغمبر شریك خداست در اینكه مردم عبادت وی را می كنند . و حرام بودن این نامگذاری نظر ابن حجر است . اما نظر رملی جواز است
عبارت وی چنین است كه :
ومانند اینهاست عبد النبی طبق نظر اكثر و نظر درست جواز است ، مخصوصا اگر مقصود نسبت دادن خود به رسول خدا باشد .
شبیه همین مطلب در كتاب حواشی الشروانی ج 9 ص 373 ط دار الفكر بیروت و حاشیة الجمل علی شرح المنهج لسلیمان الجمل ج5 ص 266 ط دار الفكر بیروت و... نیز آمده است .  
منبع:
کانال حامد رضا معاونیان

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.