پیامبر رحمت

آنها می‌گویند: «پیامبر کوچکترین خیانت را نمی بخشیده و فقط دستور قتل صادر می‌‎کرده است.» در حالی که تاریخ گویای بخشش‌ها و عفوهای نبی مکرم اسلام است.

نمونه بارز آن را در جریان فتح مکه می‌بینیم. قریش۲۰سال پیامبر را اذیت و آزار کرد. چه سنگ‌ها و دشنام‌هایی که از آنها دید؛ مشرکانی که عزیزانش را کشتند. ولی با فتح مکه و در بدو ورود، حضرت اعلام کرد که هر کس به خانه رود و در را به روی خود ببندد، یا به خانه ابوسفیان پناهنده شود و یا به مسجد الحرام رود در امان است.

با این حکم لشکر انبوه مسلمانان به آرامی وارد مکه شد. در آن روز مسلمانان شعار می‌دادند: "أَلْیوْمُ یوْمُ الْمَلْحَمَةِ؛ امروز، روز انتقام است." اما پیامبر دستور عفو عمومی صادر کرد و این چنین فرمود: «أَلْیوْمُ یوْمُ الْمَرْحَمَةِ؛ امروز، روز مهربانی است.» در فتح مکه تنها دستور قتل دوازده تن از بیشتر مرتد بودند؛ صادر شد که باز نیمی از آنها مورد عفو قرار گرفتند؛ مانند وحشی قاتل حمزه سیدالشهدا.[مغازی،ج۲،ص۸۲۲]

آیا کسی اینچنین فتحی سراغ دارد؟ آیا می‌توان کسی را که قاتل عموی خود را بخشیده، خشونت طلب دانست؟ به راستی باید رسول خاتم را "پیامبر رحمت" بدانیم.

---

منبع:
کانال نشرمعارف حدیث و قرآن