تبیان، دستیار زندگی

هولوکاست میانمار

سو چی و مقامات میانمار از واژه "روهینگیا" برای اشاره به مسلمانان استفاده نمی‌کنند چون آنها را مهاجران غیرقانونی از بنگلادش می‌دانند؛ اما این یک رویکرد پوچ است.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
کشتار مسلمانان میانمار
کشتار! نه. آنچه امروز شاهد رخ دادنش در میانمار هستیم در واژه کشتار نمی‌گنجد. بحران میانمار اینک به یک نسل کشی تمام عیار تبدیل شده است که هر روز بر شدت آن افزوده می‌شود.

نسل کشی مسلمانان میانمار

میانمار که اکثریت جمعیت آن بودایی هستند در سه هفته گذشته مسلمانان روهینگیا را قتل عام کرده و 270 هزار نفر از آنها را وادار کرده از کشورشان به بنگلادش بگریزند. سربازان میانمار حتی زمانی که پناهجویان در حال خروج از مرز هستند با اسلحه به آنها شلیک می‌کنند.
"نور سیمن" در حالی که پسرش را در آغوش گرفته بود به نیویورک تایمز گفت: "بودایی‌ها ما را با گلوله می‌کشند. آنها خانه هایمان را سوزاندند و به ما تیراندازی کردند. شوهرم به ضرب گلوله کشته شد."
"آنگ سان سو چی" بیوه‌ای که دیکتاتورهای میانمار را به مبارزه طلبید، 15 سال حبس خانگی را تحمل کرد و کمپینی برای حمایت از دموکراسی به راه انداخت یکی از قهرمانان دوره مدرن به حساب می‌آمد. اما امروز سو چی به عنوان رهبر حزب حاکم میانمار به سکوت دربرابر پاکسازی قومی و سرکوب مسلمانان روهینگیا متهم شده است. دولت میانمار این مسلمانان را تروریست و مهاجر غیرقانونی می‌داند.

حقوق بشر و پاکسازی قومی

«پاکسازی قومی» شاید واژه قدرتمندی برای توصیف آنچه در میانمار می‌گذرد، نباشد. حتی قبل از اینکه موج جدید خشونت‌ها در میانمار آغاز شود مدرسه حقوق «ییل» مطالعه‌ای را انجام داد که نشان می‌داد بی‌رحمی و جنایات علیه مردم روهینگیا در حد «نسل‌کشی» است. موزه هولوکاست آمریکا نیز پیش از این هشدار داده بود جنایات علیه مسلمانان روهینگیا ممکن است به نسل‌کشی تبدیل شود. شرم آور است. ما به تو افتخار کردیم و برای آزادی‌ات جنگیدیم و حالا تو از این آزادی برای چشم‌پوشی از کشتار مردمت استفاده می‌کنی؟

موج جدیدی از تنش‌ها در دو تا سه هفته گذشته در میانمار به راه افتاده که اعتراض جامعه جهانی را در پی داشته است.


"متیو اسمیت"، مدیر گروه حقوق بشر Fortify Rights در این خصوص گفت: "آن‌ها کودکان را می‌کشند. کشتارها در واقع جنایت علیه انسانیت هستند". یکی از بازماندگان روهینگیا به اسمیت گفته بود: "سر دو خواهرزاده‌ام که 6 و 9 ساله بودند را بریدند". حتی گفته می‌شود سربازان میانماری کودکان را به درون رودخانه می‌اندازند. آنها سر یک مادربزرگ را نیز از بدنش جدا کردند.
مسلماً "سو چی" این کشتارها را سازماندهی نکرده است چون او کنترل ارتش را در اختیار ندارد. مسئله این است که او این جنایات را حتی محکوم هم نکرده است. سو چی در عوض گروه‌های امدادی و حقوق بشری بین‌المللی را به انتشار اخبار و اطلاعات اشتباه و کمک به «تروریست‌ها» متهم کرده است. این زن که اتفاقاً برنده جایزه صلح نوبل هم هست مردم روهینگیا را تروریست می‌خواند.
وقتی یک زن روهینگیایی از کشته شدن شوهرش و تجاوز سربازان به خودش و 3 دختر نوجوانش گفت صفحه کاربری سو چی در شبکه اجتماعی فیسبوک آن را «تجاوز جعلی» توصیف کرد.
سوچی، روهینگیایی‌ها را غریبه و مشکل ساز می‌داند. سو چی می‌داند که اگر در کشوری که دشمنی با اقلیت مسلمان آن بسیار عمیق است از آن‌ها دفاع یا با آنها همدردی کند منافع حزبش به خطر می‌افتد.

جایزه صلح نوبل

"کِن راث"  رئیس دیده‌بان حقوق بشر در این خصوص گفت: "زمانیکه سوچی جایزه صلح نوبل را به دلیل ایستادگی در برابر ظلم دریافت کرد ما او را تحسین کردیم؛ اما حالا او نماد مشارکت در جنایتی که علیه روهینگیا صورت می‌گیرد، است."
"دزموند توتو"، اسقف اعظم سابق آفریقای جنوبی که برنده جایزه صلح نوبل نیز هست در نامه‌ای دردناک به سو چی نوشت: خواهر عزیزم: اگر بهای صعودت به بالاترین درجه سیاسی میانمار سکوت توست بدون شک این بها بسیار بالاست. 

مهاجران غیرقانونی

سو چی و مقامات میانمار از واژه "روهینگیا" برای اشاره به مسلمانان استفاده نمی‌کنند چون آنها را  مهاجران غیرقانونی از بنگلادش می‌دانند؛ اما این یک رویکرد پوچ است. یک سند مربوط به سال 1799 نشان‌می‌دهد حتی در آن زمان هم جمعیت روهینگیا به خوبی تثبیت شده بود.
مسلمانان روهینگیا که اقلیت جمعیت میانمار را تشکیل می‌دهند همواره از محدودیت‌هایی که دولت بر آنها اعمال می‌کرده، رنج برده‌اند و تحت فشار بوده‌اند. اما موج جدیدی از تنش‌ها در دو تا سه هفته گذشته در میانمار به راه افتاده که اعتراض جامعه جهانی را در پی داشته است. به گفته شاهدان و آوارگان که برای حفظ جانشان خود را به کشور همسایه یعنی بنگلادش رسانده‌اند سربازان میانمار خانه‌های آنها را به آتش می‌کشانند و غیر نظامیان را به ضرب گلوله می‌کشند.

واقعیت چیست؟

برخلاف آنچه که برخی کشورهای غربی سعی در القای به جهانیان دارند، واقعیت این است که مسلمانان این کشور تنها تلاش می‌کنند زندگی عادی خودشان را داشته باشند، اما راهب‌های افراطی مثل ویراتو با همکاری دولت میانمار، سال‌هاست به دنبال ریشه‌کن کردن اسلام و مسلمانان در کشور خود هستند.در واقع کسانی که خشونت‌ها را در میانمار شروع کردند، آتشی را برافروخته‌اند که دولت این کشور هم روی آن بنزین می‌ریزد.
منابع: باشگاه خبرنگاران جوان / مشرق نیوز