استفاده از ابزار وآلات موسیقی و غنا

گل بود به سبزه نیز آراسته شد ! امام حسین هدف خود از قیام علیه یزید بن معاویه بن أبی سفیان (لعنهم الله أجمعین) را احیای سیره جد و پدرش و از بین بردن بدعت ها و انحرافات  بیان می فرماید آنجا که (روحی له ا لفداء)  فرمود « إنّی لَم أَخرِج أشِراً  و لا بَطِراً و لامُفسِداً ولا ظالِماً و إنما خرجتُ لطلبِ الإصلاحِ فِی أمهِ جدِّی محمد (صلی الله علیه وآله وسلم) ، أریدُ أن آمرُ بالمعروفِ و أنهَی عنِ المنکرِ و أسیرُ بسیرهِ جدِّی و سیرهِ أبِی علی بنِ أبیطالب (علیه السلام).» حال ما با وارد کردن این بدعت ها ، قصد در برگزاری هر چه با شکوه تر قیام أبا عبدالله را داریم !! استفاده از ابزار و آلات موسیقی و غنا در عزاداری مسئله ای است که در حرمت آن ذره ای شک و شبهه نیست . از این ها گذشته تا آنجا هم که آدمی اشباع شود عذر بدتر از گناه می آورند ، مثل این عذر که قصدشان از استفاده از این ابزار و آلات ، ایجاد حالت عاطفی در سوگواران است که باید بگوییم جای بسی تأسف و دریغ دارد.

قدمت این مسئله آن چنان به گذشته های دور می رسد که ما برای اثبات آن توجه شما را به خاطره ای که سید محسن امین در مورد این مسئله تعریف می کند معطوف می داریم ؛ ایشان می فرماید « در شهر بعلبک در مجلس فاتحه یکی از بزرگان همان شهر حاضر بودم ، یک نفر واعظ دانا و زبردست ، یکی از خطب نهج البلاغه را  که درباره صفت اموات بود ، خیلی خوب و بدون غنا و آواز می خواند ، یکی از دانشمندان مسیحی که در آنجا حاضر بود به رفیقش گفته بود : من نه از بلاغت و فصاحت این خطبه که انشاء مرد بزرگی است در شگفتم و نه از روانی کلام این ناطق ؛  بلکه تنها چیزی که مرا متعجب می کند این است که چرا این ناطق مانند معمول سایرین خطبه را به آواز و غنا نخواند؟! همین مرد می گفت : ما گمان می کردیم شما همه مانند یکدیگر هستید و برای همین از آواز نخوانی این ناطق در تعجب آمدم . البته این سخنان یک مرد مسیحی است که نمی داند ممکن است در بین وعاظ و ناطقین نیز کسانی باشند که مفخر شیعه می باشند و همه کس می تواند از سخنان ایشان استفاده کند و بر معلومات خود بیفزاید ... . »

بیندیشم که با این دین چه کرده ایم که عالمی مسیحی ، ورود غنا در دین ما را  از مسلمات می داند تا جایی که ترک این کار را تعجب آور می داند و این مسئله را به همه دین تسری می دهد. خداوند علامه امین را رحمت کند که اگر ایشان در این زمان زنده بود و  می دید که ما چه همایش ها و کنفرانس ها و میزگردها که درباره علم موسیقی برگزار نمی کنیم و چقدر سعی و کوشش می کنیم که با ملل دنیا در گسترش این هنر به اصطلاح ماندگار! همکاری و تبادل فکری کنیم ، و از این هنر به عنوان یک هنر ملی که ریشه در تاریخ کهن ایران دارد یاد می کنیم و تازه در مراسم مذهبی که به اسم شهید کربلا بر پا می شود از آن استفاده شایان می بریم ، حتماً این خاطره را به بوته فراموشی می فرستاد !!