همه، آقازاده موسیقی نیستند
داریوش پیرنیاکان گفت: استعدادهای جشنواره‌ای مانند جشنواره موسیقی جوان، جایی برای ارائه کارهای خود ندارند. برای شکوفا شدن، ارائه و جای کار لازم است. همه، آقازاده موسیقی نیستند که کسی دست‌شان را بگیرد و بالا ببرد.
این استاد دانشگاه و نوازنده تار و سه‌تار اظهار کرد: در زمینه آموزش موسیقی، تشتت دیده می‌شود. این موضوع عزم متولیان فرهنگی را می‌طلبد تا موسیقی از فضایی که امروز در آن قرار دارد، بیرون آید.
پیرنیاکان که عضو هیات داوران جشنواره موسیقی جوان است، ادامه داد: گاهی پیش آمده در میان شرکت‌کنندگان این جشنواره دیده‌ایم که جوانی بسیار مستعد است، اما احساس کرده‌ایم که معلم خوبی نداشته است. در بخش سازهای ایرانی و موسیقی ردیف دستگاهی این دوره از جشنواره، شرکت‌کنندگان رده‌های سنی «الف» و «ب» خوب و چشمگیر بودند؛ اما گروه «ج» راضی‌کننده نبود. هرچه سن یادگیری موسیقی کمتر باشد، نتیجه بهتری می‌دهد و افراد، بهتر ساز می‌زنند. وقتی بچه‌ها از کودکی ساز زدن را یاد می‌گیرند، خیلی سریع‌تر راه می‌افتند.
این نوازنده گفت: اکنون به‌دلیل این‌که فضای اقتصادی در حوزه موسیقی دچار مشکل است، جوانان بیشتر به تدریس رو می‌آورند، در حالی که نوازنده‌های بسیار توانا، معلم نبودند؛ اما چون جوانان و فارغ‌التحصیلان رشته موسیقی راهی برای کسب درآمد از موسیقی ندارند، تدریس می‌کنند و این‌گونه هر سلیقه‌ای به سمت درس دادن می‌رود. معلمی، کاری سخت است و به حوصله نیاز دارد.
پیرنیاکان گفت: این موضوع را باید متولیان فرهنگی در نظر بگیرند. در کشور ما موسیقی به رسمیت شناخته نمی‌شود و جایی ندارد. این همه لیسانس و فوق لیسانس بیرون می‌دهیم، اما جای کار ندارند.
از سرود خواندن تیم‌های ورزشی خجالت می‌کشم
این استاد دانشگاه با تاکید بر این‌که مدارس ما، معلم سرود و موسیقی می‌خواهند، گفت: نتیجه تحقیقات در دنیا نشان می‌دهد، بچه‌هایی که موسیقی یاد می‌گیرند، نسبت به آن‌هایی که موسیقی نمی‌دانند، در فراگیری دروس جلوتر هستند. از طرفی، یادگیری موسیقی یا هر هنر دیگری، آسیب‌های اجتماعی را کم می‌کند و عصیان‌های جوانی، پرخاش‌ها و برخوردهای ناشایست کمتر دیده می‌شود.
او اظهار کرد: اکنون همه‌جا را می‌گردند تا برای جوانان شغل ایجاد کنند، در حالی که با موسیقی می‌توان تعداد زیادی شغل ایجاد کرد و جوانان را به استخدام آموزش و پرورش درآورد.
اکنون به‌دلیل این‌که فضای اقتصادی در حوزه موسیقی دچار مشکل است، جوانان بیشتر به تدریس رو می‌آورند، در حالی که نوازنده‌های بسیار توانا، معلم نبودند؛ اما چون جوانان و فارغ‌التحصیلان رشته موسیقی راهی برای کسب درآمد از موسیقی ندارند، تدریس می‌کنند و این‌گونه هر سلیقه‌ای به سمت درس دادن می‌رود. معلمی، کاری سخت است و به حوصله نیاز دارد.
پیرنیاکان همچنین گفت: تیم‌های ورزشی در دنیا پیش از شروع مسابقه‌شان با یک کشور دیگر یا پس از قهرمانی، سرود ملی کشورشان را می‌خوانند. من به‌عنوان موزیسین، واقعا از سرود خواندن اعضای تیم‌های ورزشی ایران خجالت می‌کشم؛ هر کدام از ورزشکاران روی یک نت، سرود می‌خوانند و این موضوع را کشورهای دیگر می‌بینند. در حالی که وقتی اعضای تیم‌های آلمان، فرانسه و ... سرود می‌خوانند، دقیقا مانند نتی می‌خوانند که پخش می‌شود. این به‌دلیل آن است که ایرانی‌ها از بچگی با موسیقی آشنا نبودند و گوش موسیقایی ندارند.
این نوازنده تار بیان کرد: با یک برخورد دگماتیسم فکر می‌کنند، اگر موسیقی آن‌طور که ما می‌گوییم تدریس شود، همه چیز خراب خواهد شد؛ اما خدا شاهد است که نتیجه‌ای عکس فکر آن‌ها را می‌دهد؛ وقتی تفریح یک جوان، ساز زدن باشد از آسیب‌های روانی و اجتماعی دیگر نجات پیدا می‌کند. شهرداری هر ناحیه از شهرها در کشورهای توسعه‌یافته برای خود، گروه موسیقی دارد که اعضای آن را جوان‌ها تشکیل می‌دهند.
او درباره خروجی‌های جشنواره موسیقی جوان نیز اظهار کرد: خروجی جشنواره، خوب است، اما بعد چه می‌شود؟ استعدادهای این جشنواره جای کار ندارند و هیچ جایی نیست که ادامه بدهند و شکوفا شوند.
قانون هرقدر هم ناقص باشد، قانون است
این استاد دانشگاه همچنین در پاسخ به پرسشی مبنی بر این‌که آیا قانون‌مند شدن موسیقی (تدوین سند موسیقی) باعث می‌شود، مخالفت‌ها با این حوزه بیشتر شود؟ گفت: من در هیات تدوین سند موسیقی حضور داشتم. قانون هرقدر هم ناقص باشد، باز قانون است و بالاخره می‌توان به آن استناد کرد. بودن آن نیز هرقدر هم ناقص، بهتر از نبودش است و خیلی می‌تواند راهگشا باشد و کسی نمی‌تواند در یک شهرستان بگوید، نمی‌توانید کنسرت اجرا کنید.
او تاکید کرد: این مسائل، زمانی رفع خواهد شد که موسیقی را در کشور به رسمیت بشناسند. وقتی نمایندگان جناح‌های مختلف در صحن شورای عالی انقلاب فرهنگی به سند موسیقی رای بدهند و آن را مصوب کنند، آغاز راه است و می‌توان براساس آن جلو رفت.منبع: ایسنا
