در جستجوی هدایت

امامان خورشید‌های هدایت بوده و هستند و مستکبران تاریخ همواره می‌کوشیدند مردم را از این راهنمایان راستین به دور نگه دارند.

در این میان ائمه افرادی را که به دنبال هدایت بودند هیچگاه و در هیچ شرایطی رها نمی‌کردند. از زمره آنان امام هادی(علیه‌السلام) است. امامی که در سامرا و با تدابیر شدید امنیتی تحت کنترل بود ولی باز به هدایت مردم پرداخت.

عبدالله بن هلیل فطحی مذهب بود. وی امامت موسی بن جعفر را قبول نداشت و می‌خواست امام دهم شیعیان را دیده و درباره حقانیت مذهبش تحقیق کند. او به سامرا رفت اما نتوانست خدمت امام برسد؛ تا آنکه روزی امام هادی(علیه‌السلام) در محاصره نظامیان، در حال عبور بود.

حضرت مسیر را تغییر داد و روبروی بن هلیل ایستاد و به صورت مخفیانه از دهن خود کاغذی خارج کرد و به او داد. عبدالله پس از رفتن امام و سربازان عباسی، آن کاغذ را گشود و دید در آن نوشته شده:

«ای عبدالله! بر آن عقیده‌‏ای که داری مباش، چون آن شخص استحقاق امامت و خلافت را نداشته و ندارد.»[الکافی،ج۱،ص۳۵۵]

امروزه که دوران غبیبت مهدوی است؛ افرادی که صادقانه به دنبال هدایت باشند از آن خورشید هدایت راهنمایی خواهند شد.