نقد تحریف ابن عربی؛ حسین به شمشیر جدش کشته شد!

سبك ترین سخنی كه درباره به تاریخ عاشورا و حكمت قیام سیدالشهدا (ع) می توان به زبان راند، سخن ابن عربی است كه گوید:

ان الحسین قتل بسیف جدّه لاّنه خرج امام زمانه (یزید) بعد أن تمّت البیعه له و كملت شروط الخلافه باجماع اهل الحلّ و العقد و لم یظهر منه مایشینه و یزری به. قال رسول الله (ص) ستكون هنات فمن اراد ان یفرّق امر هذه الامّه و هی جمیع فاضربوه بالسیف كائناً من كان فما خرج علیه احدٌ الاّ بتأویل و لا قاتلوه الاّ بما سمعوا من جدّه (ص).

مفهوم این سخنان ابن عربی چنین است كه می گوید:

امام حسین در حقیقت به شمشیر جدش كشته شد؛ زیرا كه بر امام زمانش (یزید) خروج كرد، در حالی كه كار بیعت تمام شده بود و شروط خلافت به اجماع اهل حلّ و عقد در وی جمع گشته بود. رسول خدا (ص) گفته بود كه هرگاه دیدید كسی اتحاد این امت را می خواهد به تفرقه مبدّل سازد او را، هركس كه باشد، بكشید و همه آنان كه در قتل امام حسین شركت جسته بودند این سخن را از پیامبر (ص) شنیده بودند و خود اهل تأویل و رأی و اجتهاد بودند و كسی او را نكشت مگر با تأویل همین حدیث كه از پیامبر (ص) نقل می شود[!]

هر سطر این سخنان ناروا و نسنجیده، آكنده از چندین تحریف و تقلّب و توهین به اسلام و قرآن و خدا و رسول خدا (ص) است كه گوینده آن ناخواسته دچار آن شده است و دل آزارترین تحریف بزرگی است كه پیرامون حماسه عاشورا رخ داده است.

متاسفانه این سخنان ناسزا بسیار هم معروف شده و دهان به دهان گشته و زبانزد خاص و عام شده است و بدتر از همه اینكه فراوان دیده می شود؛ كه برخی این سخنان را به ابی عربی معروف در عرفان و صاحب فصوص و فتوحات نسبت می دهند، غافل از اینكه این نسبت غلط است و برخی دیگر نیز از سر غفلت و بی مبالاتی این تحریف را به شریح قاضی نسبت می دهند و متن عربی قسمتی از آن را («قتل الحسین بسیف جدّه» یا «خرج الحسین من دین جدّه») به عنوان فتوای شریح قاضی در منابر و مجالس می خوانند و در كتاب های گوناگون می نویسند!

به هر حال قاضی ابن عربی در عبارت های مورد بحث مرتكب خطایی نابخشودنی شده و عنان عقل و اندیشه را از دست داده است و اسب سخن را چنان بی محابا و بی احتیاط تاخته است كه بسیار دور از حق و بیراهه رفته است. روح هر انسان منصف و سالمی از خواندن آن به شدت می رنجد و در دل از این همه حق كشی متأثر می شود.

انسان باید از همه حقایق چشم پوشیده باشد تا بتواند یزید بن معاویه را امام مسلمانان بخواند و خبیث ترین دشمنان رسول خدا (ص) را پیروان رسول خدا (ص) قلمداد سازد و فرزند عزیز و پاره تن رسول الله (ص) را مهدورالدم و تفرقه انداز معرفی كند. اما درباره آن قسمت از سخن ابن عربی كه پنداشته است قاتلان امام حسین (ع)،‌ یعنی همه آنها كه در قتل امام حسین (ع) شریك بودند، اهل اجتهاد و تأویل بودند، در آینده سخن خواهیم گفت.

منبع :اطلاع رسانی مذهبی عقیق