تبیان، دستیار زندگی
اولین مسأله این است که رسول خدا صلی الله علیه و آله می فرمایند کسانی که با قول من درباره ی علی علیه السلام و امامت او مخالفت بکنند مورد لعن هستند.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

منکر ولایت امیر المومنین علیه السلام ملعون است

اولین مسأله این است که رسول خدا صلی الله علیه و آله می‌فرمایند کسانی که با قول من درباره‌ی علی علیه السلام و امامت او مخالفت بکنند مورد لعن هستند.

بخش اعتقادات شیعه تبیان
امیرالمومنین،غدیر

مَعاشِرَ النّاسِ، فَضِّلُوا عَلِیّاً فَاِنَّهُ اَفْضَلُ النَّاسِ بَعْدى مِنْ ذَكَرٍ و اُنْثى ما اَنْزَلَ اللَّهُ الرِّزْقَ وَ بَقِىَ الْخَلْقُ، مَلْعُونٌ مَلْعُونٌ، مَغْضُوبٌ مَغْضُوبٌ مَنْ رَدَّ عَلَىَّ قَوْلى هذا وَ لَمْ‌یُوافِقْهُ، اَلا اِنَّ جَبْرئیلَ خَبَّرنى عَنِ اللَّهِ تَعالى بِذالِكَ وَ یَقُولُ مَنْ عادى عَلِیّاً وَ لَمْ‌یَتَوَلَّهُ فَعَلَیْهِ لَعْنَتى وَ غَضَبى، (وَلْتَنْظُرْ نَفْسٌ ما قَدَّمَتْ لِغَدٍ وَ اتَّقُوا اللَّهَ، اَنْ تُخالِفُوهُ فَتَزِلَّ قَدَمٌ بَعْدَ ثُبُوتِها، اِنَّ اللَّهَ خَبیرٌ بِما تَعْمَلُونَ).

پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله می‌فرمایند ملعون است ملعون است، مغضوب است مغضوب است، آن‌كس كه این گفته‌ی من را رد بكند و با آن موافق نباشد.

سپس به‌واسطه‌ی جبرئیل از خداوند نقل می‌كنند كه مَنْ عادى عَلِیّاً وَ لَمْ‌یَتَوَلَّهُ فَعَلَیْهِ لَعْنَتى وَ غَضَبى؛ یعنی لعنت و غضب من بر كسی است كه با علی علیه السلام دشمنی بكند و ولایت او را نپذیرد. آن‌چه پیامبر صلی الله علیه و آله از جبرئیل نقل كرده‌اند فرموده‌ی خدا و حدیث قدسی است.

اولین مسأله این است که رسول خدا صلی الله علیه و آله می‌فرمایند کسانی که با قول من درباره‌ی علی علیه السلام و امامت او مخالفت بکنند مورد لعن هستند.

بعد توضیح می‌دهند که این فرمایش خدا است که چونین فردی مورد لعن و غضب است. مَلْعُونٌ مَلْعُونٌ یعنی ملعونٌ مِنَ اللّه است و از طرف خدا لعن شده و خداوند او را لعنت کرده است و مَغْضُوبٌ مَغْضُوبٌ هم یعنی از جانب خدا مورد غضب قرار گرفته است؛ چون در خطابه این‌گونه می‌فرمایند كه اَلا إِنَّ جَبْرئیلَ خَبَّرنى عَنِ اللَّهِ تَعالى بِذالِكَ وَ یَقُولُ مَنْ عادى عَلِیّاً وَ لَمْ‌یَتَوَلَّهُ فَعَلَیْهِ لَعْنَتى وَ غَضَبى.

پس کسی‌که قول پیغمبر صلی الله علیه و آله را رد بکند مورد لعن خدا قرار گرفته است. این‌جا اسم ولی را آورده‌اند و نه عنوان ولایت را؛ مَن عادی عَلیّاً.

و قبل‌تر فرموده‌اند مَنْ رَدَّ عَلَىَّ قَوْلى هذا كه این قَوْلی ناظر به مبحث امامت و نیز شخص امام است. مخالفت با امامت و امام و ولی و ولایت چونین اثری دارد که آن‌كس كه مخالف است و تمرد می‌كند مورد طرد و لعن قرار می‌گیرد.

این‌جا نکته‌ی اصلی آن است كه چرا لعن؟ امروز هستند كسانی كه با لعن مخالف‌اند و متأسفانه بیش‌تر این‌ها افرادی هستند که ادعای تشیع می‌کنند.

ایشان می‌گویند خداوند همه را خوب آفریده است، چرا لعن می‌کنید؟ می‌گویند شما سلام بدهید، زیارت عاشورا بخوانید اما لعنی را كه در آن آمده است نگویید.

می‌گوییم اگر سخن ایشان صحیح است پس خدا هم نباید لعن کرده باشد چون چه‌بسا آن افراد كه لعنت شده‌اند توبه كرده باشند.

آن‌چه می‌خواهیم بگوییم این است كه اگر مرجع این آقایان و روشنفکران قرآن کریم است ملاحظه بكنند ببینند چه‌قدر در قرآن لعن آمده است.

نمونه ای از آیات لعن در قران کریم

قدری از این آیات را كه حاوی لعن است ما برمی‌شمریم.

اِنَّ اللَّهَ لَعَنَ الْكافِرینَ وَ اَعَدَّ لَهُمْ سَعیراً

خدا كافران را لعنت كرده و برایشان آتشى سوزان مهیا كرده است.

كُلَّما دَخَلَتْ اُمَّةٌ لَعَنَتْ اُخْتَها

هر امتى كه به آتش داخل شود امت هم‌كیشِ خود را لعنت كند.

یا اَیُّهَا الَّذینَ اُوتُوا الْكِتابَ آمِنُوا بِما نَزَّلْنا مُصَدِّقاً لِما مَعَكُمْ مِنْ قَبْلِ اَنْ نَطْمِسَ وُجُوهاً فَنَرُدَّها عَلی اَدْبارِها اَوْ نَلْعَنَهُمْ كَما لَعَنَّا اَصْحابَ السَّبْتِ وَ كانَ اَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولاً

اى كسانی‌كه شما را كتاب داده شده، به كتابی كه نازل كرده ‏ایم و كتاب شما را نیز تصدیق مى‏كند ایمان بیاورید پیش از آن‌كه نقش چهره‏ هایى را محو كنیم و روی‌ها را به قفا برگردانیم یا هم‌چُنان كه اصحاب سَبْت را لعنت كردیم شما را هم لعنت كنیم. و فرمان خدا شدنى است.

فَبِما نَقْضِهِمْ میثاقَهُمْ لَعَنَّاهُمْ وَ جَعَلْنا قُلُوبَهُمْ قاسِیَةً

و اهل كتاب، جز اندكى از آن‌ها، چون پیمانشان را شكستند لعنت‌شان كردیم و دل‌هاشان را سخت گردانیدیم.

لَعَنَهُ اللَّهُ وَ قالَ لَاَتَّخِذَنَّ مِنْ عِبادِكَ نَصیباً مَفْرُوضاً

خدایش لعنت كرد و شیطان گفت گروهى معیّن از بندگانت را به فرمان خویش مى‏گیرم.

قُلْ هَلْ اُنَبِّئُكُمْ بِشَرٍّ مِنْ ذلِكَ مَثُوبَةً عِنْدَ اللَّهِ مَنْ لَعَنَهُ اللَّهُ وَ غَضِبَ عَلَیْهِ وَ جَعَلَ مِنْهُمُ الْقِرَدَةَ وَ الْخَنازیرَ وَ عَبَدَ الطَّاغُوتَ اُولئِكَ شَرٌّ مَكاناً وَ اَضَلُّ عَنْ سَواءِ السَّبیلِ

بگو آیا شما را از كسانی‌كه نزد خدا كیفرى بدتر از این دارند خبر بدهم؛ كسانی‌كه خداشان لعنت كرده و بر آن‌ها خشم گرفته و بعضى را بوزینه و خوك گردانیده است و خود بت پرستیده‏اند. اینان را بدترین جایگاه است و از راه راست گُم‌گشته ‏ترند.

وَ قالُوا قُلُوبُنا غُلْفٌ بَلْ لَعَنَهُمُ اللَّهُ بِكُفْرِهِمْ فَقَلیلاً ما یُؤْمِنُونَ

گفتند دل‌هاى ما در حجاب است. نه! خدا آنان را به‌سبب كفرى كه می‌ورزند مطرود ساخته و چه اندك ایمان مى‏ آورند.

اُولئِكَ الَّذینَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ وَ مَنْ یَلْعَنِ اللَّهُ فَلَنْ‌تَجِدَ لَهُ نَصیراً

اینان كسانی هستند كه خدا لعنت‌شان كرده است و هركس را كه خدا لعنت كند براى او هیچ یاورى نیابى.

وَعَدَ اللَّهُ الْمُنافِقینَ وَ الْمُنافِقاتِ وَ الْكُفَّارَ نارَ جَهَنَّمَ خالِدینَ فیها هِیَ حَسْبُهُمْ وَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ وَ لَهُمْ عَذابٌ مُقیمٌ

خدا به مردان منافق و زنان منافق و كافران وعده‌ی آتش جهنم داده است، در آن جاودانه‏ اند، همین برایشان بس است، لعنت خدا بر آن‌ها باد و به عذابى پایدار گرفتار خواهند شد.

اِنَّ الَّذینَ یُؤْذُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ وَ اَعَدَّ لَهُمْ عَذاباً مُهیناً

هرآینه كسانى را كه خدا و پیامبرش را آزار مى‏دهند خدا در دنیا و آخرت لعنت كرده و برایشان عذابى خواركننده مهیا كرده است.

اُولئِكَ الَّذینَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فَاَصَمَّهُمْ وَ اَعْمى‏ اَبْصارَهُم

اینان هستند كه خدا لعنت‌شان كرده است و گوش‌هاشان را كر و چشم‌هاشان را كور ساخته است.

وَ یُعَذِّبَ الْمُنافِقینَ وَ الْمُنافِقاتِ وَ الْمُشْرِكینَ وَ الْمُشْرِكاتِ الظَّانِّینَ بِاللَّهِ ظَنَّ السَّوْءِ عَلَیْهِمْ دائِرَةُ السَّوْءِ وَ غَضِبَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ وَ لَعَنَهُمْ وَ اَعَدَّ لَهُمْ جَهَنَّمَ وَ ساءَتْ مَصیراً

و [تا] مردان و زنانِ نفاق‏پیشه و مردان و زنانِ مشرك را كه به خدا گمان بد برده‏اند عذاب كند بَدِ زمانه بر آنان باد، و خدا بر ایشان خشم نموده و لعنت‌شان كرده و جهنّم را براى آنان آماده گردانیده و [چه] بد سرانجامى است!

در قرآن این‌همه گروه‌های مختلف مورد لعن قرار گرفته‌اند و طایفه‌ی گسترده‌ای هستند که لعنت شده‌اند. از قرآن كه بگذریم به روایات می‌رسیم.

به آن آقایان می‌گوییم اگر روایات را قبول دارید که نگاه بكنید؛ لعن مفصلاً در روایت آمده است. حالا كار نداریم به این‌که چه‌کس لعن شده است.

موضوع این است كه عده‌ای هستند كه هم در قرآن كریم و هم در روایات لعن شده‌اند.

فطری بودن مسئله لعن

اساساً مسأله‌ی ملعون‌شدن و مغضوب‌شدن یا نشدن یک مسأله‌ی فطری است، به‌خاطر این‌که تولّی و تبرّی ریشه در فطرت دارد و مسأله‌ای فطری است.

انسان کسانی را دوست دارد و دوستانش را نیز دوست می‌دارد و کسانی را دشمن دارد و دشمنانش را نیز دشمن می‌دارد و دوست ندارد.

به‌طور کلی این دو قوه درون انسان هست و در فطرت او خاستگاه دارد. اصالتاً لعن و غضب ریشه در وجود انسان دارد.

انسان هم شهوت دارد (شهوت به‌معنای مطلق میل و رغبت منظور است) و هم غضب دارد (که مُراد از غضب مطلقِ تنفر است).

مثلاً آدمی غضب دارد از چیزی که مناسب معده‌اش نیست، به چیزی كه مناسب روحیه‌اش نیست غصب دارد و آن را لعن می‌کند. یعنی نیروی شهوت كه میل و عشق و محبت هم جزو آن است، به‌معنای مطلق اشتها، و نیروی غضب که همان تنفر ملموس در وجود انسان است دو قوه‌ی درونی آدمی هستند.

این یک مطلب طبیعی است. مگر می‌شود انسان همه‌ی موجودات را دوست بدارد. البته كه همه‌ی موجودات مخلوقات خدا هستند و از این‌جهت که مخلوق خدا هستند مطلوب‌اند اما موجودات مُختار را که با اختیار خودشان کارهایی انجام می‌دهند یا نمی‌دهند می‌شود دوست یا دشمن داشت. ایشان می‌توانند محبت یا نفرت و غضب ما را برانگیزانند. درباره‌ی جمع محبت و لعن، یعنی طرد و جذبِ تؤامان، می‌گوییم اگر اجتماع نقیضین نباشند اما پرواضح است اجتماع ضدین هستند.

اجتماع ضدین هم محال‌بودنش به‌خاطر این است که نهایتاً به اجتماع نقیضین می‌کشد؛ چون تمام محالات فلسفی و منطقی منتهی می‌شود به اجتماع نقیضین و اصل امتناع اجتماع نقیضین جزو اصل‌های اولیه‌ی فطری است. در زیارت عاشورا متعدد لعن آمده است. آن‌ها که مخالف زیارت عاشورا هستند و از لعن‌ها شروع می‌کنند به مخالفت فی‌الواقع با امام حسین علیه السلام مخالف‌اند. اگر امام حسین علیه السلام حقیقت درستی هستند، ولَو این‌که امام هم نباشند و تنها کسی بوده باشند که در راه حق و دفاع از خویش کشته شده‌اند، پس دشمنان ایشان ملعون‌اند. خیلی طبیعی است كه اگر دشمنان ایشان ملعون و مغضوب هستند پس دوستانشان محبوب‌اند.

این موضوع از فطرت انسان برمی‌خیزد و نمونه‌هاش را هم مفصلاً در آیات شریفه‌ی قرآن كریم دیدیم. حالا این‌که منظور آیه‌ها چه‌کس است و مصادیق آن‌ها کیان‌اند بحث دیگری است ولی آیات متعددی در قرآن هست كه بر اصل لعن صحه می‌گذارند و در روایات هم لعن به‌تفصیل آمده است.

در روایات غیر از کسانی‌که به‌خاطر اعتقادشان لعنت شده‌اند كسانی هم هستند كه از منظر اخلاق ملعون‌اند، مثلاً آن‌ها كه عاق والدین باشند یا مظلمه‌ای به گردنشان باشد. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله مسأله‌ی لعن را مطرح می‌کنند و می‌فرمایند:

مَلْعُونٌ مَلْعُونٌ، مَغْضُوبٌ مَغْضُوبٌ مَنْ رَدَّ عَلَىَّ قَوْلى هذا وَ لَمْ‌یُوافِقْهُ و بعد حدیث قدسی تلاوت می‌كنند که مَنْ عادى عَلِیّاً وَ لَمْ‌یَتَوَلَّهُ فَعَلَیْهِ لَعْنَتى وَ غَضَبى و آن‌وقت نتیجه‌ای می‌گیرند؛ یك نتیجه‌ی عملی. فی‌الواقع به مردمی که آن‌جا جمع شده‌اند می‌گویند به اعمالتان نگاه كنید و ببینید اعمال شما آن‌گونه اعمالی است که لعن و غضب می‌آورد یا آن‌گونه است كه محبت و جذب می‌آورد. وَلْتَنْظُرْ نَفْسٌ ما قَدَّمَتْ لِغَدٍ وَ اتَّقُوا اللَّهَ، اَنْ تُخالِفُوهُ فَتَزِلَّ قَدَمٌ بَعْدَ ثُبُوتِها، اِنَّ اللَّهَ خَبیرٌ بِما تَعْمَلُونَ.

حضرت صلی الله علیه و آله آیه‌ای از قرآن تلاوت می‌كنند و بین آیه خودشان آن را تفسیر می‌کنند. اَنْ تُخالِفُوهُ فَتَزِلَّ قَدَمٌ بَعْدَ ثُبُوتِها جمله‌ی خود پیغمبر صلی الله علیه و آله است . هرکس باید نگاه بکند که برای فردای خود چه فرستاده است، پروای الهی پیشه کنید که اگر با علی علیه السلام مخالفت بکنید گام‌هایتان بعد از این‌كه ثابت شده باشند می‌لغزند، و خدای متعال دانا است به جزئیات تمام آن‌چه شما عمل می‌کنید. یعنی خداوند آگاه است به بغض و حُبّی که نسبت به علی علیه السلام دارید و موافقت یا مخالفتی که نسبت به من دارید و این‌که آیا شما مغصوب و ملعون هستید. خداوند متعال آن‌چیزی را كه شما عمل می‌کنید می‌داند و عمل شما مجسم می‌شود و فردای قیامت خودتان عملتان را خواهید دید و آن‌چه كه نسبت به امیرالمؤمنین علیه السلام مخالفت یا موافقت کردید همه مورد توجه قرار خواهد گرفت.

در این بخش کوتاه پیامبر صلی الله علیه و آله هم درباره‌ی لعن و خشم و غضب حدیث قدسی آورده‌اند و هم درباره‌ی تجسم اعمال صحبت کرده‌اند و هم این‌که اِنَّ اللَّهَ خَبیرٌ بِما تَعْمَلُونَ؛ تذكر داده‌اند كه خداوند متعال از جزئیات اعمال شما خبر دارد.

و السلام علیکم و رحمة اللّه و برکاته.

خلاصه:

1- پیغمبر اکرم صلی الله و علیه و آله و سلم می‌فرمایند: ملعون است، ملعون است؛ مغضوب است، مغضوب است؛ کسی که این حرف من را رد کند و موافق با آن نباشد. بعد از جبرائیل نقل می‌کنند از خدا (حدیث قدسی): " أَلا إِنَّ جَبْرئیلَ خَبَّرنى عَنِ اللَّهِ تَعالى بِذالِكَ وَیَقُولُ: «مَنْ عادى عَلِیّاً وَلَمْ یَتَوَلَّهُ فَعَلَیْهِ لَعْنَتى وَ غَضَبى»"

خدا می فرماید: کسی که دشمنی کند با علی و ولایت علی را قبول نکند، بر اوست لعنت من و غضب من.

2- امروز بیشتر کسانی که با لعن مخالف هستند، متأسفانه کسانی‌اند که ادعای تشیع می‌کنند. اگر مرجع این آقایان، قرآن کریم است؛ بیایید به قرآن رجوع كنیم:

"إِنَّ اللَّهَ لَعَنَ الْكافِرینَ وَ أَعَدَّ لَهُمْ سَعیراً"؛ "كُلَّما دَخَلَتْ أُمَّةٌ لَعَنَتْ أُخْتَها"؛ "یا أَیُّهَا الَّذینَ أُوتُوا الْكِتابَ آمِنُوا بِما نَزَّلْنا مُصَدِّقاً لِما مَعَكُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَطْمِسَ وُجُوهاً فَنَرُدَّها عَلى‏ أَدْبارِها أَوْ نَلْعَنَهُمْ كَما لَعَنَّا أَصْحابَ السَّبْتِ وَ كانَ أَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولاً" ؛ "فَبِما نَقْضِهِمْ میثاقَهُمْ لَعَنَّاهُمْ وَ جَعَلْنا قُلُوبَهُمْ قاسِیَةً" ؛ " لَعَنَهُ اللَّهُ وَ قالَ لَأَتَّخِذَنَّ مِنْ عِبادِكَ نَصیباً مَفْرُوضاً " ؛ "قُلْ هَلْ أُنَبِّئُكُمْ بِشَرٍّ مِنْ ذلِكَ مَثُوبَةً عِنْدَ اللَّهِ مَنْ لَعَنَهُ اللَّهُ وَ غَضِبَ عَلَیْهِ وَ جَعَلَ مِنْهُمُ الْقِرَدَةَ وَ الْخَنازیرَ وَ عَبَدَ الطَّاغُوتَ أُولئِكَ شَرٌّ مَكاناً وَ أَضَلُّ عَنْ سَواءِ السَّبیلِ" ؛ "وَ قالُوا قُلُوبُنا غُلْفٌ بَلْ لَعَنَهُمُ اللَّهُ بِكُفْرِهِمْ فَقَلیلاً ما یُؤْمِنُونَ" ؛ "أُولئِكَ الَّذینَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ وَ مَنْ یَلْعَنِ اللَّهُ فَلَنْ تَجِدَ لَهُ نَصیراً" ؛ "وَعَدَ اللَّهُ الْمُنافِقینَ وَ الْمُنافِقاتِ وَ الْكُفَّارَ نارَ جَهَنَّمَ خالِدینَ فیها هِیَ حَسْبُهُمْ وَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ وَ لَهُمْ عَذابٌ مُقیمٌ" ؛ "إِنَّ الَّذینَ یُؤْذُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ وَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذاباً مُهیناً" ؛ "أُولئِكَ الَّذینَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فَأَصَمَّهُمْ وَ أَعْمى‏ أَبْصارَهُم" ؛ "وَ یُعَذِّبَ الْمُنافِقینَ وَ الْمُنافِقاتِ وَ الْمُشْرِكینَ وَ الْمُشْرِكاتِ الظَّانِّینَ بِاللَّهِ ظَنَّ السَّوْءِ عَلَیْهِمْ دائِرَةُ السَّوْءِ وَ غَضِبَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ وَ لَعَنَهُمْ وَ أَعَدَّ لَهُمْ جَهَنَّمَ وَ ساءَتْ مَصیراً"

3- مسئله ملعون شدن و مغضوب شدن یک مسئله فطری است؛ زیرا تولی و تبری، فطری است. یعنی انسان یک کسانی را دوست دارد، دوستانش را نیز دوست دارد؛ و کسانی را دشمن دارد و دشمنانش را نیز دشمن می‌دارد و دوست ندارد.

4- در زیارت عاشورا، به كرات لعن آمده است. اگر امام حسین علیه السلام حقیقت درستی هستند، پس دشمنانش ملعون هستند. خیلی طبیعی است اگر دشمنانش ملعون هستند و مغضوب‌اند، پس دوستانش محبوب‌اند.


منبع : خطابه ی غدیر

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.