تبیان، دستیار زندگی
تا به حال شــده فرزندتان از اینکه قد کوتاه یا بلندی دارد یا اینکه موهایش کم پشت است یا بینی بزرگی دارد یا عینکی است به شما گله کند؟ بسیاری از این ویژگیها ذاتی است و گرچه برای برخی درمانها و روشهای پیشــگیری وجود دارد، ام
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

آیا نوجوانتان با ظاهرش مشکل دارد؟

تا به حال شــده فرزندتان از اینکه قد کوتاه یا بلندی دارد یا اینکه موهایش کم پشت است یا بینی بزرگی دارد یا عینکی است به شما گله کند؟ بسیاری از این ویژگیها ذاتی است و گرچه برای برخی درمانها و روشهای پیشــگیری وجود دارد، اما باید واقعیت را پذیرفت و با آن کنار آمد. اگــر این مهارت مهم را به بچه‌ها نیاموزید، قطعــا او در کنار آمدن با دیگر واقعیت‌های زندگی اش مشکل خواهد داشــت.

بخش خانواده ایرانی تبیان
نوجوان، چهره، خود زشت انگاری، بلوغ،

آیا میدانید چطور باید به فرزندتان کمک کنید ظاهرش را آنگونه که هست بپذیرد؟ فرزندتان با ظاهرش مشکل دارد؟ در آغاز بیایید ببینیم کدام کودکان خود را با دیگران مقایسه می‌کنند. كودكان 6 ساله خودمحور هستند، یعنی فقط از زاویه دید خود به دنیا نگاه می‌كنند. اما بعد از اتمام 6 ســالگی و مخصوصا با ورود به نوجوانی، دید او برعكس میشود، یعنی تمام وقت فكر می‌كند تماشــاگر خیالی دارد و تلاش می‌كند از زوایه دید دیگران به خود نگاه كند. نوجوان در واقع به دنبال این است که خود را مثل دیگران نشان دهد تا كانون توجه و به زعم خود زیباتر شود و چیزی برای ارائه به اجتماع داشته باشد. مانع تشدید

با نوجوان صحبت کنید به نظر میرسد اولین كاری كه میتوانیم انجام دهیم، آموزش پذیرش ویژگیهای ذاتی به فرزندمان است. برای این منظور باید اعتمادبه نفس نوجوان را با بیان ویژگیهای مثبتی كه دارد، تقویت كنیم

خودزشت انگاری نوجوان شوید همه انسانها در نوجوانی احساس می‌كنند به نوعی زشت تر از دیگران هستند. مثلا پیشانی كوتاهی دارند، دماغشان بزرگ است، قد كوتاهی دارند و... این موضوع کاملا طبیعی است. نوجوان با تفكر "احساسی" چهره خود را از دید دیگران ارزیابی می‌كند. مثلا چون فکر میکند دماغش بزرگ اســت، احســاس میکند دیگران هم آن را بزرگ میبینند. از سوی دیگر، در نوجوانی پدیده ای به نام "انتشــار" وجود دارد. یعنی وقتی در یك جمع، فردی از احساسی صحبت می‌كند، ناخودآگاه نوجوان هم متوجه همان احساس در خودش میشود، چیزی شــبیه خود بیمارانگاری. از اینها مهمتر، واكنش هایی است كه اطرافیان نوجوان به چهره و اندامشان نشان میدهند. مثلا رفتار مادری كه مرتب روبروی آینه میایستد و خود را ورانداز می‌كند یا در صحبت با دیگران مدام به فكر عمل های زیبایی است، الگوی بدی برای نوجوان است.

با نوجوان صحبت کنید به نظر میرسد اولین كاری كه میتوانیم انجام دهیم، آموزش پذیرش ویژگیهای ذاتی به فرزندمان است. برای این منظور باید اعتمادبه نفس نوجوان را با بیان ویژگیهای مثبتی كه دارد، تقویت كنیم. برخورد والدین با نوجوان نیز مهم است. وقتی نوجوان میگوید ناراحت است كه چه دماغ بزرگی دارد، به عنوان والدین چه رفتاری با او داریم؟ چقدر حوصله داریم با این مساله علمی برخورد كنیم؟ آیا وقت میگذاریم تا به نوجوان توضیح دهیم همه افراد در این سن خودزشت انگاری دارند و 3-2 سال بعد این تفكر كاملا از بین میرود؟ چقدر عكس های دوران نوجوانی خودمان را به فرزندمان نشان میدهیم و در مورد احساساتمان در آن زمان صحبت می‌كنیم؟ بهترین کار قبل از قضاوت و ارائه راه حل، همفكری و هم حسی با نوجوان است. فراموش نكنید وقتی نوجوان با یك سوال، با یك گره و ناراحتی به والدین مراجعه می‌كند، معنی اش این نیست كه پاسخ را نمیداند، قصدش این است كه اطلاعاتش را با شما تبادل كند یا میخواهد واكنش های گفتاری و رفتاری شما را در مورد ناراحتی اش بسنجد. آیا رفتار شما با لبخند و روی گشاده و همراه با پذیرش است یا برعكس؟ تقویت کننده های درونی را جایگزین کنید هیچ‌كس كامل نیست. همه ما عیب هایی داریم که گاهی باعث میشوند روی آنها تمرکز کنیم و از موفقیت جا

اجازه بدهید نوجوان به خاطر عیبی که دارد و فهمیده نمیتوان بــرای آن کاری کرد، حتی گریه كند. البته باید او بفهمد که این مساله بدی نیست. بالاخره هر کسی مشــکلی دارد و این نیز بد نیست

بمانیم اما باید یاد بگیریم تقویت‌كننده های درونی داشته باشیم. شاید از بیرون مورد توجه نباشیم اما باید خود را قبول داشته باشیم. اگر فرزند شــما هوش ریاضی خوبی دارد، ارتباط‌های اجتماعی قوی دارد و باید این مسائل را مرتب به او یادآوری كنید تا بیاموزد در زندگی داشته هایش را ببیند و بشــمرد و از یادآوری آنها لذت ببرد. نوجوانان به دلیل توجه انتخابی که دارند، دست روی عیوبشــان میگذارند. به فرزندتان یاد دهید زیاد به خودش آفرین بگوید: «آفرین به خودم كه مرتب و منظم هستم»، «آفرین به خودم كه همینطور كه هستم، خودم را قبول دارم و با اینكه فلان نقص ظاهری یا عضوی دارم، این فكر عاملی برای جدایی ام از جامعه نیست» و.. اگر نقص ظاهری فرزندتان آشکار است.. گاهی نوجوان عیبی آشكار دارد. اگر این عیب قابل رفع كردن است، باید آن را برطرف كرد. اگر نیست، باید واقعیت را به او فهماند. اجازه بدهید نوجوان به خاطر عیبی که دارد و فهمیده نمیتوان بــرای آن کاری کرد، حتی گریه كند. البته باید او بفهمد که این مساله بدی نیست. بالاخره هر کسی مشــکلی دارد و این نیز بد نیست. بهتر است به او فهماند که ظاهر افراد مهم نیســت و در اولویت های دیگر قرار دارد. اگر امید واهی به او بدهید، ممكن اســت به بیراهه برود؛ مثلا باور کند که با خوردن فلان قرص بدون محدودیت ســنی روزی 3سانت به قدش اضافه میشود و.. انســان به صورت طبیعی و خداداد، خودش مشكلاتش را انكار می‌كند و تبلیغات كذایی معمولا از این میل سوء استفاده می‌كنند.


منبع : ماهنامه کودک

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.