آیا امام حسین (ع) حتی شمر و یزید شفاعت می کند؟!
مهم است که آیا امام حسین یا سایر ائمه (ع) خودشان چنین فرمودند، یا گویندگان از نزد خود برای ایشان چنین تصمیم گرفته‌اند؟!
این گونه سخنان اگر از روی ساده‌اندیشی نباشد، هدفدار و به منظور لوث کردن اعتقادات، باورها و ارزش‌ها و سست کردن ایمان مردم و توجیه دشمنان اسلام و مسلمین قلمداد می‌گردد.
الف – اگر کسی گمان کند که رحمت واسعه‌ی الهی و رأفت و شفاعت اهل عصمت (ع)، سبب ورود همگان به بهشت می‌گردد، نه تنها خلاف نص آیات متعدد قرآن کریم گمان نموده، بلکه تمامی آیات و وعده‌ها و وعید‌های خداوند متعال را باطل شمرده و قیامت، محشر، سؤال و جواب، و در نهایت بهشت و جهنم و ثواب و عقاب را منتفی اعلام کرده است! چرا که اگر قرار باشد همگان به بهشت روند، تمامی مراحل قیامت بی‌مورد است و همین امر منتفی کننده حکمت و ضرورت ارسال انبیا، کتب الهی و اولیا جهت تشریح تکوین و تبیین باید‌ها و نبایدها می‌گردد. و اگر چنین بود باید گفته می‌شد: هر کسی هر کاری دلش خواست بکند، خداوند متعال ارحم‌الراحمین است و معصومین (ع) نیز شفاعت می‌‌کنند و همگان به بهشت می‌روند!
بدیهی است که این گمان، عین افترای «ظلم» به خدا و معصومین (ع) می‌باشد، چرا که در این صورت هیچ فرقی بین موحد، مسلمان و پیرو امام - با کافر، مشرک و قاتل امام (ظالم) باقی نمی‌ماند. در حالی که خداوند متعال از یک سو تصریح می‌نماید که مؤمن و کافر، عالم و جاهل، خبیث و طیب، مرده (کسی که به قلبش مهر زده شده) و زنده و ... مساوی نیستند و تصریح می‌نماید که هر خرد سالمی همین نتیجه را بدیهی می‌داند:
«قُلْ لا یَسْتَوِی الْخَبیثُ وَ الطَّیِّبُ وَ لَوْ أَعْجَبَكَ كَثْرَةُ الْخَبیثِ فَاتَّقُوا اللَّهَ یا أُولِی الْأَلْبابِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ» (المائده، 100)
ترجمه: بگو [اى محمد] هرگز پاك و ناپاك مساوى نیستند هر چند زیادى ناپاكان شما را به تعجب وا دارد، پس اى خردمندان از خدا بترسید باشد كه رستگار شوید.
«وَ ما یَسْتَوِی الْأَعْمى وَ الْبَصیرُ وَ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ لاَ الْمُسیءُ قَلیلاً ما تَتَذَكَّرُونَ» (غافر، 58)
ترجمه: نه نابینا و بینا یكسان است و نه آنهایى كه ایمان آورده و عمل صالح كردند با بدكاران برابرند اما چه كم متذكر مىشوید.
و از سویی دیگر، ضمن وعده‌ها و وعید‌های حتمی و بی‌تردید و بدون تغییر راجع به برپایی قیامت، حساب و کتاب و ثواب و عقاب، تصریح می‌نماید که کفار، مشرکین و ظالمین حتماً به جهنم می‌روند و در آنجا همیشگی (خلود) خواهند بود:
«كَمَثَلِ الشَّیْطَانِ إِذْ قَالَ لِلْانسَانِ اكْفُرْ فَلَمَّا كَفَرَ قَالَ إِنىِّ بَرِىءٌ مِّنكَ إِنىِّ أَخَافُ اللَّهَ رَبَّ الْعَلَمِینَ * فَكاَنَ عَاقِبَتهَُمَا أَنهَُّمَا فىِ النَّارِ خَالِدَیْنِ فِیهَا وَ ذَالِكَ جَزَ ؤُاْ الظَّلِمِینَ» (الحشر، 16 و 17).
ترجمه: درست مثل شیطان كه به انسان گفت كافر شو و چون كافر شد گفت من از تو بیزارم من از خدا مىترسم كه رب العالمین است * در نتیجه عاقبت آن شیطان و آن انسان كافر این شد كه هر دو براى ابد در آتشند و همین است كیفر ستمكاران.
ج – شفاعت، نه بازی است، نه شانسی، نه احساسی و نه بی‌حساب و کتاب و نه به‌گونه‌ای که ظلم به دیگران شود. بلکه آن هم به اذن خدا و در حیطه‌ی مشیّت و حکمت الهی انجام می‌پذیرد. لذا مکرر بیان شده است که «شفاعت ما به کسی که نسبت به نماز کاهل است نمی‌رسد» - چه رسد به کافر، مشرک، ظالم، قاتل ... ، مضاف بر این که شفاعت محو کننده‌ی حق‌الناس نیست.
البته در مورد «شفاعت» مباحث مبسوطی درج که از طریق درج همین کلمه در بخش «جستجو در سایت» قابل دسترسی می‌باشد.
نکته:
شخصی نزد ظریفی دو بیتی ذیل را خواند و با حالی به اصطلاح عرفانی گفت: «می‌ترسم این اتفاق بیافتد»؟!
عالم همه قطره‌اند و دریاست حسین
خوبان همه بنده‌اند و مولاست حسین
ترسم که شفاعت کند از قاتل خویش
از بس که کرم دارد و آقاست حسین
آن ظریف پاسخ داد: شما اصلاً نگران نباش. چرا که اولاً مطمئن باش که هرگز چنین اتفاقی نمی‌افتد، به این دلیل که آنها کریم و آقا و رئوف هستند، اما خلاف حکمت الهی (که حتی عقل انسان نیز گواهی می‌دهد) کاری نمی‌کنند و مرتکب ظلم نیز نمی‌شوند. ثانیاً کشتن ائمه (ع) که مسئله‌ی شخصی نیست، بلکه حق‌النّاسی ساری و جاری در طول تاریخ است. لذا اگر همه‌ی ائمه(ع) نیز شفاعت کنند و همه‌ی انسان‌ها نیز از این حق بزرگ خود [که قتل امام سبب همه‌ی مصیبت‌ها و گرفتاری‌های بشر شده] بگذرند، من یکی نمی‌گذرم، پس معاویه، یزید، شمر و امثالهم مستقیم وارد جهنم می‌شوند.
منبع : ایکس – شبهه
