گمشده در هیاهوی شهر
درباره سریال «گمشدگان»، که این شب‌ها از شبکه دوسیما در حال پخش است.
در جامعه امروز رفتن سراغ آسیب های اجتماعی در آثار نمایشی به یک امر بدیهی و ناگزیر تبدیل شده، اما به همان اندازه که ضرورت پرداختن به این موضوعات لازم است، اگر یک اثر نتواند رسالتش را در درست رساندن پیام به سرانجام برساند حاصلی جز یک محصول ابتر و بیهوده نخواهد داشت.
این شب ها سریال «گمشدگان» به کارگردانی رضا کریمی از شبکه دو سیما درحال پخش است؛ داستانی با مضمونی اجتماعی که «اعتیاد» مسئله اصلی آن است. «گمشدگان» سرنوشت خانواده‌ای را به تصویر می‌کشد که به دام اعتیاد افتاده و مسیر زندگی را برای اعضای خانواده دستخوش تغییر کرده است. قهرمان قصه دختری است به نام ترنج (روشنک گرامی) که همراه خانواده در شیراز زندگی می کند، او همراه برادرش برای رهایی از پدری معتاد و شرایطی که روال عادی زندگی را برهم زده از خانه فرار می کند. ترنج دختر جوانی است که در رشته عکاسی تحصیل کرده، یک برادر شش/ هفت ساله دارد، مادرش را از دست داده و پدرش درگیر اعتیاد است. او از شرایطی که به سبب اعتیاد پدرش در خانه وجود دارد خسته شده و تصمیم می‌گیرد برای در امان ماندن خود و برادرش از این وضعیت راهی تهران شود. پدر (بهنام تشکر) از رفتن ترنج مطلع می شود اما تلاشی برای ماندن آنها نمی کند. پسرخاله ترنج تنها کسی است که در جریان فرار او قرار دارد، با هم در تهران قرار می گذارند اما خبری از پسرخاله نمی شود. ترنج و برادرش در تهران بدون جا و مکان و فردی مطمئن که کمک شان کند سرگردان به دنبال سرپناه می گردند و...؛ تا اینجای سریال درجهت به تصویر کشیدن فضای کلی داستان و معرفی شخصیت اصلی است، اما آنچه قصه به دنبالش بوده از اینجا شروع می شود؛ بیان آسیب های اجتماعی که خانواده فرد معتاد را درگیر می کند و معلوم نیست چه سرنوشتی را به همراه داشته باشد. قهرمان داستان (ترنج) برای تغییر شرایط زندگی مسیر تازه ای را انتخاب کرده که این انتخاب اتفاقات زیادی را سر راهش قرار می دهد و او باید تلاش کند تا مشکلات را یکی پس از دیگری هموار کند. ترنج هنوز نتوانسته موقعیت ثابتی برای خود و برادرش فراهم کند که طاها(برادرش) گم می شود. با وجود تمام مشکلاتی که سر راه یک دختر جوان و تنها قرار دارد، تلاشی که از طرف ترنج دیده می شود تحسین قهرمان داستان را به دنبال دارد اما در جاهایی بی منطقی و کِش دار می شود.
«گمشدگان» علاوه بر لوکشین های متعدد به دلیل شخصیت های مختلف حاضر در داستان از حضور تعداد زیادی بازیگر بهره می برد که هرکدام می توانند قوتی برای سیر داستان باشند. این سریال یک بازیگر اصلی دارد که از ابتدا تا پایان به طور مداوم حاضر است، بقیه بازیگران مهمان هستند و به فراخور نقشی که دارند، در داستان حضور پیدا می‌کنند.
داستانی تلخ اما قابل توجه
اعتیاد و تبعاتش آنقدر جدی است که تلخی داستان را به رخ می کشد و در کل یک فضای غمگین را بر کل داستان تحمیل کرده است؛ اما به دلیل پرداختن به یکی از موضوعات روز و مهم جامعه انتخاب درخور توجهی است؛ البته درصورتیکه تا پایان از پس آن برآید و با یک پایان بندی حساب شده در قبال آسیب های اجتماعی و تبعاتش که در طول سریال مطرح شده، داستان اصلی در میان تعداد زیاد داستان های فرعی گم نشود.
«گمشدگان» به نوعی سعی در آسیب شناسی بحث اعتیاد دارد؛ اتفاقات مختلفی که سر راه ترنج قرار می گیرد هر کدام بیانگر یکی از آسیب های اجتماعی موجود در جامعه است و او باید برای رهایی از آنها تلاش زیادی کند. سریال حرف های بزرگی دارد درباره اینکه پدیده ویرانگر اعتیاد موضوع مهمی است، اینکه چطور اعتیاد یک خانواده سالم و مفید را به یک خانواده گسیخته تبدیل می‌‌کند، گرفتار شدن در دام اعتیاد حتما آسیب های اجتماعی دیگری هم به دنبال دارد و.... .
فرصتی برای ترنج
گمشدگان اولین تجربه جدی بازی در سریال برای روشنگ گرامی است. او قبل تر با بازی در فیلم های «قاعده تصادف» و «هلن» دیده شده بود و حالا در فضایی متفاوت از سینما در قالب یک شخصیت قهرمان که قرار است بار اصلی داستان را به دوش بکشد حاضر شده. تصویر گرامی در سینما چندان اثرگذار نبوده اما در هر دو تجربه سینمایی اش توانسته بود بازی های نسبتا قابل قبولی بجا بگذارد. حضور در تلویزیون و تجربه بازی در سریال «گمشدگان» مسیر تازه ای برای او در مسیر بازیگری است، تعداد زیاد بازیگرانی که تقریبا همه باتجربه تر از او هستند و به فراخور داستان وارد قصه شده و مقابل ترنج قرار می گیرند، امکان خوبی است برای محک زدن تا گرامی پارتنرهای متفاوت را تجربه کند.
پخش «گمشدگان» از شبکه دوسیما اتفاق خوبی است، معمولا جای خالی سریال های پر مخاطب در شبکه دو احساس می شود که این سریال توانسته مخاطب را همراه کند.
