بسیار (با پیامک و ...) شایع می‌کنند که امام حسین (ع) و یارانش را شیعیان کشتند؟!
ضد تبلیغ علیه کربلا، عاشورا و قیام حسینی (ع) بسیار تشدید شده است و این همه نه فقط به خاطر عظمت و تأثیر آن، بلکه به خاطر توجه روزافزون شیعیان و کلّ جهان اسلام به اهداف، پیام‌ها و آموزه‌های این قیام است.
امروز شعار «هیهات منّ الذلة»، فریاد مسلمانانی از شیعه و سنّی است که علیه طاغوت‌های درونی و بیرونی و نیز ظلم و ظالم به پاخواسته‌اند و این نگاه و بازشناسی، درون و برون دشمنان اسلام و مسلمین، اذناب و البته ستون پنجمی‌ها را می‌سوزاند و قطعاً این ستون پنجمی‌ها نه شیعه هستند و نه سنّی و نه دلشان برای امام حسین (ع) سوخته است، بلکه:
«فِی قُلُوبِهِم مَّرَضٌ فَزَادَهُمُ اللّهُ مَرَضًا وَلَهُم عَذَابٌ أَلِیمٌ بِمَا كَانُوا یَكْذِبُونَ» (البقره، 10)
ترجمه: در دلهای‌شان مرضى است و خدا بر مرض‌شان افزود و به [سزاى] آنچه به دروغ مى‌گفتند عذابى دردناك [در پیش] خواهند داشت.
الف – اما از آن جا که به قول امام سجاد علیه السلام «خدا را شکر می‌کنیم که دشمنان ما را از احمق‌ها قرار داد»، همین افتراهای آنها حامل پیام‌ها و اذعان‌هایی به حقایقی است که علیه آن جنگ نرم می‌کنند. از جمله:
الف/1: ضد تبلیغ علیه کربلا و عاشورا مبنی بر این که آن چه تاریخ و شیعیان می‌گویند دروغ است را خودشان نفی و خنثی می‌کنند، چرا که اذعان می‌کنند امام و یارانش در کربلا و عاشورا کشته شده‌اند.
الف/2: اقرار می‌کنند که به شهادت رساندن حضرت و یارانش به ناحق و عین ظلم می‌باشد و هر کس این کار را کرده است، ظالم است. چرا که سعی دارند گناه این ظلم برزگ را به گردن شیعیان بیاندازند. پس اقرار دارند که اصل کار محکوم است.
الف/3: از سوی دیگر ضمن بروز بیشتر بغض بی‌منطق خود، جهل شان را نیز نمودارتر می‌کنند و نشان می‌دهند که بدون هیچ مطالعه‌ای فقط حرف می‌زنند و شعار می‌دهند و در واقع چشم بسته مزدوری می‌کنند.
معاویه شیعه بود یا یزید؟ آل ابی سفیان شیعه بودند یا آل مروان یا بنی امیّه؟ عمر سعد شیعه بود یا ابن زیاد؟ شمر شیعه بود یا خولی یا حرمله؟ سنان بن انس که به گلوی حضرت شمشیر زد شیعه بود یا حكیم بن طفیبل که حضرت عباس (ع) را به شهادت رساند و لباسش را به غارت برد؟ حصین بن نُمَیر که در ظهر عاشورا به امام و نمازش اهانت کرد و حبیب بن مظاهر را کشت شیعه بود یا ...؟
ب – اگر گفتند که گفته شده است برخی مثل شمر قبلاً در فلان سپاه بودند یا ابن ملجم خوارجی که حضرت علی (ع) را به شهادت رساند، قبلاً در جنگ‌ها شرکت داشت و ...، بگویید: قبلاً خیلی‌ها، خیلی طورها بودند، ملاک حال فعلی افراد است. ما در همین عمر کوتاه انقلاب و نظام خودمان تجربه‌ها داشتیم. آیت الله العظمی داشتیم که در توطئه قتل امام خمینی (ره) نه تنها مخالف، بلکه حتی بی طرف نیز نبود - رئیس جمهور داشتیم که با منافقین هم پیمان شدند و به فرانسه گریختند - وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی داشتیم (مهاجرانی) که نوکر انگلیس از آب درآمد - نخست وزیر انقلابی داشتیم که به کف و صوت امریکا، انگلیس - اسرائیل و منافقین و بهایی‌ها و سلطنت طلب‌ها تکیه کرده و به حمایت آنها دل خوش کردند – به اصطلاح فلسفه شناس و اسلام شناس (سروش) داشتیم که اکنون حتی وحی الهی را «تجربه شخصی» می‌خواند و ... .
ج –شیعه یعنی پیرو. بدیهی است کسی که پیرو کسی باشد، اقدام به مخالفت او نمی‌کند، چه رسد به دشمنی و قتل او. پس هیچ یک از کسانی که با امام حسین (ع) جنگیدند و یا حتی با زبان، ضد تبلیغ، شایعه، تهمت، کمک مالی، کمک تسلیحاتی، جنگ روانی و ...، امکانات برای سپاهیان دشمن فراهم کردند و یا در طول تاریخ [تا قیامت] در این خط و جبهه قرار گرفته و می‌گیرند، از پیروان ایشان نبوده و نیستند و حتی نه تنها اهل سنّت نیز نیستند، بلکه اصلاً مسلمان هم نیستند. و قطعاً چنان چه حضرتش فرمود: حتی یک انسان آزاده نیز نیستند و از رحمت خدا بدورند (ملعون هستند – یعنی دور شده از رحمت).
و َلَعَنَ اللَّهُ اُمَّةً قَتَلَتْكُمْ وَ لَعَنَ اللَّهُ الْمُمَهِّدینَ لَهُمْ بِالتَّمْكینِ مِنْ قِتالِكُمْ
و خدا لعنت کند مردمى که شما را کشتند و خدا لعنت کند آنان كه تهیه اسباب کردند براى کشندگان شما تا آنها توانستند با شما بجنگند.
منبع : ایکس شبهه
