لک لک و خرچنگ

در کنار برکه ای زیبا و پر از ماهی، لک لکی زندگی می کرد. او هر روز برای سیر کردن خود، ماهی های برکه را شکار می کرد و زندگی راحتی داشت.

سال ها گذشت و لک لک، پیر و ضعیف شد. دیگر به راحتی نمی توانست ماهی شکار کند. برای همین خیلی از روزها گرسنه می ماند. روزها کنار برکه می نشست و به ماهی هایی که در آب زلال شنا می کردند. لک لک که می ترسید بالاخره روزی از گرسنگی بمیرد، با خودش فکری کرد و برای نجات جانش نقشه ای کشید. یک روز، به کنار برکه رفت و غمگین و ناراحت به آب خیره شد. ماهی ها، قورباغه ها و خرچنگ های برکه از این که می دیدند لک لک ناراحت است و اصلاً شکار نمی کند، تعجب کردند. آن ها دوست داشتند بدانند برای لک لک چه اتفاقی افتاده است.

بالاخره خرچنگی بزرگ از آب بیرون آمد و از لک لک پرسید: چرا این قدر غمگین هستی؟ چرا ماهی نمی گیری؟

لک لک جواب داد: من همه عمرم را کنار این برکه گذرانده ام. زندگی خوب و خوشی داشته ام، اما حالا همه چیز دارد عوض می شود. به زودی همه ماهی های برکه از بین می روند و من بدون غذا می مانم.

خرچنگ پرسید: چرا عمو لک لک؟

لک لک که سعی می کرد خودش را خیلی غمگین نشان بدهد، گفت: شنیده ام آدم ها می خواهند در برکه خاک بریزند و بعد از آن که پُر و خشک شد، روی آن کشاورزی کنند.

خرچنگ با عجله در آب فرو رفت و این خبر را به ماهی ها، قورباغه ها و خرچنگ های دیگر رساند. همه ترسیدند و شنا کنان خودشان را به لک لک رساندند و گفتند: عمو لک لک! حالا باید چه کار کنیم؟ تو پیر و عاقل هستی، راه نجات را به ما نشان بده.

لک لک گفت: من فقط یک پرنده هستم، ولی فکر می کنم بتوانم به شما کمک کنم. وقتی که پرواز می کردم، کمی دورتر از این جا چشمم به برکه ای بزرگ تر و عمیق تر افتاد. اگر بخواهید، شما را به آن جا می برم.

ماهی ها با شادی فریاد زدند: تو تنها دوست ما هستی. لطف کن ما را به آن جا ببر.

لک لک گفت: کار سختی است، اما به خاطر شماها قبول می کنم.

تمام ماهی ها دلشان می خواست هر چه زودتر همراه لک لک به برکه ای که گفته بود، بروند.

لک لک گفت: باید صبر کنید. من هر بار فقط می توانم دو .... سه تا از شماها را با خودم ببرم. من پیر شده ام و بعد از هر پرواز باید استراحت بکنم.

ماهی ها قبول کردند و لک لک فوری کارش را شروع کرد. او هر بار دو .... سه ماهی را به منقار می گرفت و پرواز کنان از برکه دور می شد. بعد، روی صخره ای بزرگ می نشست و آن ها را می خورد و بر می گشت. کمی استراحت می کرد تا باز گرسنه اش شود. آن وقت دوباره به سراغ ماهی های برکه می رفت.

یک روز خرچنگ بزرگ هم تصمیم گرفت همراه لک لک به برکه دیگر برود. این بود که پیش لک لک رفت و گفت: عمو لک لک! امروز مرا هم با خودتان ببرید و جانم را نجات بدهید.

لک لک که دیگر از خوردن ماهی سیر شده بود، با خودش فکر کرد: بد نیست امروز یک خرچنگ بخورم. بعد رو به خرچنگ کرد و گفتک قبول می کنم. بیا تا تو را هم به آن برکه بزرگ ببرم.

خرچنگ با خوشحالی سوار گردن لک لک شد. لک لک پرواز کرد، اما هر چه جلوتر می رفت، خرچنگ برکه ای نمی دید. مدتی نگذشته بود که لک لک پایین آمد و روی زمین نشست.

خرچنگ با تعجب به اطراف نگاه کرد و گفت: عمو لک لک! پس برکه ای که می گفتی کجاست؟

صدای خنده لک لک بلند شد. او همان طورکه می خندید، صخره ای بزرگ را به خرچنگ نشان داد و گفت: آن صخره را می بینی؟ من همه ماهی ها را به آن جا برده ان. اگر کمی صبر کنی تو را هم به همان جا می برم.

خرچنگ خوب صخره را نگاه کرد، اما متوجه شد مقدار زیادی اسکلت ماهی در آن جاست.

او فهمید که لک لک ماهی ها را به جای بردن به برکه بزرگ، خورده است. خرچنگ که از مرگ دوستانش ناراحت شده بود، چنگال هایش را در گردن لک لک فرو برد. لک لک بال بال زد و سعی کرد خود شرا نجات بدهد، اما فایده ای نداشت. خرچنگ آن قدر گردن او را فشار داد تا لک لک بر زمین افتاد. خرچنگ سر او را از تنش جدا کرد و با سختی همراه خود به سوی برکه برد.

دوستان خرچنگ از دیدن او تعجب کردند و پرسیدند: پس چرا برگشته ای؟ برای عمو لک لک چه اتفاقی افتاده است؟

خرچنگ سر لک لک را به آن ها نشان داد و همه ماجرا را برایشان تعریف کرد.

کانال کودک و نوجوان تبیان