عقب انداختن توبه، خود گناهی مجزاست

إنَّمَا التَّوْبَةُ عَلَى اللَّهِ لِلَّذِینَ یَعْمَلُونَ السُّوءَ بِجَهَالَةٍ ثُمَّ یَتُوبُونَ مِن قَرِیبٍ فَأُولَـٰئِكَ یَتُوبُ اللَّهُ عَلَیْهِمْ ۗ وَكَانَ اللَّهُ عَلِیمًا حَكِیمًا ﴿نساء/١٧﴾

جز این نیست كه پذیرش توبه از جانب خدا فقط براى كسانى است كه از روى نادانى بدى مى‌كنند سپس بى‌درنگ توبه مى‌كنند اینانند كه خداوند توبه‌شان را مى‌پذیرد و خدا داناى حكیم است.

انسان تا بیدار شد" که چرا من مرتکب فلان گناه شدم" حکم توبه ی قریب شامل حال او می شود. از این رو ممکن است کسی امروز گناهی را مرتکب شود ولی بعد از پنج سال به خود آید و حرمت فرمان خدا و زشتی گناه را دریابد.

لذا همان ساعت مکلف به توبه ی قریب می گردد و تصور نکند که راه توبه برای کسی که دیر از جهالت خود رهیده، مسدود است و این که گفته شده تا دم مرگ فرصت توبه هست اشاره به این است که اگر کسی از گذشته ی خود دیر پشیمان شده است از توبه نا امید نگردد، نه آن که این  فرصت را بهانه ای برای تاخیر توبه قرار دهد

زیرا عقب انداختن توبه، خود گناهی مجزاست.