تعریف تبیانی از اصطلاح فقهی عدالت
وبسایت فرهنگی اطلاع‌رسانی تبیان به‌عنوان یکی از مهمترین موسسات فرهنگی کشور در مقالاتی دینی به بررسی «اصطلاح فقهی عدالت» پرداخت.
هومن بهلولی- روابط عمومی
به گزارش روابط عمومی سازمان تبلیغات اسلامی، بخش حوزه علمیه موسسه فرهنگی اطلاع‌رسانی تبیان این مقاله را بر اساس فقه اسلامی و مذهب شیعه جعفری تهیه و منتشر کرده است.
علی محمد سرلک در این مقاله می نویسد:«عدالت در لغت؛ مترادف عدل و به معنی مساوات و برابری است. همچنین عدل به نقیض جور و نیز شخصی که مردم از قول و حکمش راضی هستند معنی شده است. اگرچه در اجرای احکامی که مشروط به عدالت شده اند، باید این صفت در مجری آن حکم احراز و ثابت گردد اما؛ فقها در نحوه احراز عدالت فقها متفق القول نبوده و طرق متعددی را برای آن ذکر کرده اند از جمله: صرف مسلمان بودن و عدم ظهور فسق در احراز عدالت کفایت می‌کند؛ این قول به برخی از فقها متقدم نسبت داده می‌شود. حسن ظاهر؛ یعنی در رفتار و کردارش بگونه ای باشد که اگر از دیگران درباره او سوال شود، آنها بگویند: جز خیر چیزی از او ندیده اند. اگر به چنین شخصی که در ظاهر عادل است نسبت فسق داده شود نیز، نسبت دهنده باید تادیب و تعزیز گردد. شهادت دو عادل؛یعنی دو نفر که قبلا عدالت آنها به طریقی مثل حسن ظاهر ثابت شده به عادل بودن کسی شهادت دهند. شیاع مفید علم؛یعنی آنقدر در میان مردم به عدالت مشهور است که انسان به وجود این صفت در او یقین یقین پیدا می‌کند. عدالت در لغت؛ مترادف عدل و به معنی مساوات و برابری است.همچنین عدل به نقیض جور و نیز شخصی که مردم از قول و حکمش راضی هستند معنی شده است. اما در اصطلاح؛ عدالت در چهار عرصه مورد بررسی قرار گرفته است: 1. عدالت در تکوین
2. عدالت در تشریع 3. عدالت در تدبیر و نظام اجرایی4. عدالت در منش فردی و معاشرتی.آنچه بیشتر در فقه مصطلح شده و مورد بررسی قرار گرفته عدالت در عرصه فردی است و سایر عرصه ها بیشتر در فلسفه و کلام مورد بحث قرار گرفته اند. »
علاقه مندان می توانند جهت مشاهده متن کامل این مقاله و سایر مطالب مرتبط به بخش حوزه علمیه موسسه فرهنگی اطلاع‌رسانی تبیان مراجعه کنند.
