تبیان، دستیار زندگی
  براساس یافته های یك پژوهش ، در تنظیم برنامه های تمرینی برای ورزشكاران یك خلاء جدی وجود دارد . بنابراین درآماده سازی ورزشكاران جوان، تنظیم و اجرای دقیق الگوهای ویژه علمی و آموزشی امری ضروری و اجتناب ناپذیراست. دكتر شادم...
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

كاهش عمر ورزشی در ورزشكاران كشور

براساس یافته های یك پژوهش ، در تنظیم برنامه های تمرینی برای ورزشكاران یك خلاء جدی وجود دارد . بنابراین درآماده سازی ورزشكاران جوان، تنظیم و اجرای دقیق الگوهای ویژه علمی و آموزشی امری ضروری و اجتناب ناپذیراست.

دكتر شادمهر میردار عضو هیات علمی دانشگاه مازندران در رابطه با نبود الگوهای ویژه علمی و آموزشی در تمرینات، تحقیقی را انجام داده است.

نتایج تحقیق وی نشان می دهد كه تمرینات سنگین و شدید و شركت در مسابقات حساس به منظور دستیابی به موفقیت های خاص دردوران نوجوانی و جوانی منجر به از دست رفتن دورنمای آینده برای رسیدن به نتایج مطلوب درسطح بین الملل شده وموجب ایجاد اختلال درتندرستی ، مهارت ها، عملكردها و كاهش عمر ورزشی در نوجوانان وجوانان كشور می گردد.

محقق دراین پژوهش تصریح كرده است : در دهه گذشته مدت حضور ورزشكاران در برخی از رشته های ورزشی در سطوح عالی به 5 الی 10 سال می رسیده است، اما در حال حاضر به ندرت ورزشكارانی را می توان یافت كه بتوانند در سطح بسیار بالا بیش از4 الی 5 سال باقی بماند.

پژوهشگر با تاكید بر این تحقیق می آورد: با بررسی دقیق نتایج كسب شده  توسط یك ورزشكار، می توان مناسب ترین مرز سنی را تعیین نمود. این امر موجب می شود تا درفرآیند انتخاب وهدایت ورزشكاران كوششی منطقی صورت پذیرد، درغیر این صورت نتیجه مورد انتظار به دست نخواهد آمد.

برپایه این تحقیق مثلا تحقیقات انجام شده بر روی شناگر حاكی از آن است كه از بین هر 60 هزار كودكی كه درسن 7 الی 9 سالگی تا 14 الی 15 سالگی به شنا می پردازد تنها یك نفر به سطح مهارت بین المللی می رسند و فقط یك نفر از بین دهها نفری كه به سطح مهارت بین المللی می رسند قادراست به مقام قهرمانی بازی های المپیك برسد.

این تحقیق به این نتیجه می رسد كه ورزشكاران كشور گرچه به لحاظ ساختار متابولیكی وعملكردی قادر به تداوم حضور در سطح ملی هستند، اما قادر به كسب موفقیت های قابل توجه در سطوح قاره ای ومیادین معتبر بین المللی نیستند .

پژوهشگر دراین تحقیق یادآور می شود: از آنجا كه پیشرفت و توسعه در امر ورزش مانند هر پدیده اجتماعی دیگر با نظام سیاسی ، اجتماعی ، اقتصادی وفرهنگی هر جامعه ارتباط تنگاتنگ داشته و تغییر زیر ساختار اساسی مذكور بسیار مشكل می باشد ، لذا جامعه ورزش كشور نیازمند تجدید نظر درنگرش های غالب دراین زمینه بوده تا بتواند با استفاده از توان نخبگان عرصه علم وعمل به كشوری قدرتمند وقوی در ورزش دنیا تبدیل شود ، زیرا كه تربیت بدنی و ورزش متاثر از فلسفه اجتماعی هر جامعه است.

این پژوهش از نوع پژوهش های توصیفی – كاربردی بوده و بر روی ورزشكاران ملی پوش در طول تاریخ كشور موفق به كسب عناون سه گانه قهرمانی در سطح بازیهای المپیك مسابقات جهانی وآسیایی شده اند، انجام پذیرفته است.