مگر دشمنان اهل بیت مشرک و کافر نیستند؟

مگر در زیارت جامعه کبیره نمی خوانیم "و من حاربکم مشرک" و یا "من جحدکم کافر"« هر کس با اهل بیت بجنگد و دشمنی کند مشرک و کافر است »

پس حضرت علی(علیه السلام) چرا هرگز کسانی را که با او جنگ کردند نه کافر دانست و نه فاسق و نه مشرک، بلکه می فرمود اینها برادران ما هستند که بر ما ستم کردند؟!

نص روایت: عَبْدُ اللَّهِ بْنُ جَعْفَرٍ الْحِمْیَرِیُّ فِی قُرْبِ الْإِسْنَادِ عَنْ هَارُونَ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ مَسْعَدَةَ بْنِ زِیَادٍ عَنْ جَعْفَرٍ عَنْ أَبِیهِ أَنَّ عَلِیّاً علیه السلام لَمْ یَکُنْ یَنْسُبُ أَحَداً مِنْ أَهْلِ حَرْبِهِ إِلَى الشِّرْکِ وَ لَا إِلَى النِّفَاقِ وَ لَکِنَّهُ کَانَ یَقُولُ هُمْ #إِخْوَانُنَا بَغَوْا عَلَیْنَا (وسائل الشیعة، ج15، باب حکم قتال البغاة).

در  این شکی نیست که دشمن اهل بیت علیهم السلام گرفتار شرک و کفر به خداوند است .از این جهت که به اطاعت کسانی که خداوند اطاعتشان را لازم شمرده است ،تن نداده و با آنان دشمنی کرده و عملا به دستور خداوند کفر ورزیده و توحید در اطاعت الهی را با شرک آمیخته است و طبیعتا در چنین حالتی اگر بمیرد ، به مرگ جاهلیت که جاهلیت کفر و شرک و نفاق است مرده است.

امام باقر علیه السلام فرمود؛ « خداوند علی علیه السلام را به عنوان پرچم هدایت در میان مخلوقاتش قرار داد ، هر کس معتقد به او باشد مومن است و هر کس او را انکار کند ، کافر است ، و هر کس نسبت به ولایت او جهل داشته باشد ، گمراه است ، و هر کس تن به اطاعت دیگری دهد ، مشرک است.» (الکافی ج1 ص437)

و فرمود: « دشمنان علی مومن نبودند.» (بحار الانوار ج32 ص327)

پیامبرگرامی فرمود ؛« کسی که پس از من با علی مخالفت و دشمنی کند کافر است » (بحار الانوار ج27 ص226)

این مضمون در روایات اهل سنت هم مورد اشاره قرار گرفته است .

پیامبر گرامی خطاب به حضرت علی علیهما السلام فرمود ؛« کسی که بمیرد و در دل کینه و #دشمنی تو را داشته باشد ، به مرگ جاهلیت مرده است » (مجمع الزوائد ج9 ص121)

و یا فرمود: « اگر کسی از شما در میان رکن و مقام بایستد و نماز بخواند و روزه بگیرد اما با کینه و دشمنی اهل بیت خدا را دیدار کند ، به جهنم خواهد رفت ( چون گرفتار شرک و کفر به خداوند شده است )» (مستدرک الصحیحین ج3 ص148)

حال اشکال شما این است که چرا در روایتی از امام باقر علیه السلام  آمده است که حضرت علی علیه السلام دشمنانش را متهم به شرک و نفاق نکرد بلکه می فرمود آنان برادران ما هستند که بر ما طغیان کرده اند.

پاسخ روشن است . این سخن از امام باقر علیه السلام از باب تقیه صادر شده است ،زیرا در آن موقعیت اگر امام باقر علیه السلام در برابر مخالفان صراحتا تصریح به کفر و شرک دشمنان حضرت علی علیه السلام می کرد ، ممکن بود خطرات جانی و مالی قابل توجهی بر امام و شیعیان وارد شود .

کانال تلگرام پرسمان اعتقادی