تجربه دوباره طنز در فضای لیسانسه!
سال گذشته با شروع فصل زمستان و پس از پایان پخش مجموعه «ماه و پلنگ»، شبکه سه سیما سریالی تازه را روانه آنتن کرد؛ «لیسانسه‌ها» که داستانی طنز و در عین حال خانوادگی و اجتماعی داشت و می‌کوشید مشکلات و معضلات گوناگون سه جوان امروزی را با رگه‌هایی از شوخی و کمدی به تصویر بکشد.
مجموعه‌ای به کارگردانی سروش صحت و بازی بازیگرانی چون هوتن شکیبا، امیرحسین رستمی، امیر کاظمی، متین ستوده، بیژن بنفشه‌خواه، بهنام تشکر، رویا میرعلمی و کاظم سیاحی که با روایت ساده‌اش توانست نگاه مخاطبان را به خود جلب کند و آنها را در طول مدت پخش به تماشای این اثر بنشاند. حالا فصل دوم سریال درحال تولید است و گزارش زیر حاصل یک روز همراهی ما با عوامل پشت صحنه این اثر است.
در ادامه داستان قبلی
در خبرها این‌طور آمده بود که فصل دوم لیسانسه‌ها درحال تولید است؛ با این حال گروه با این عنوان موافق نیستند و معتقدند چیزی که اکنون تولید و فیلمبرداری می‌شود، درواقع ادامه همان فصل اول مجموعه است و در آن مقطع چون گروه فرصت نداشتند همه قسمت‌ها را آماده کرده و به پخش هر شبی برسانند، فقط نمایش کار با مدتی وقفه مواجه شده است.
در روزی که قرار است مهمان لیسانسه‌ها بشویم، گروه در خانه شخصیت ترانه (با بازی متین ستوده) و پدرش محمود مهاجر که نقش او را بیژن بنفشه‌خواه ایفا می‌کند، جمع شده‌اند. در این صحنه امیرحسین رستمی، بیژن بنفشه‌خواه، بهنام تشکر و رویا میرعلمی بازی دارند و درواقع فقط سکانس‌های داخلی و گفت‌وگوهای میان این شخصیت‌ها فیلمبرداری می‌شود.
به گفته رضا جودی، تهیه‌کننده این مجموعه، کار گروه از اولین ساعت‌های صبح آغاز می‌شود و از ساعت 10 هم فیلمبرداری را شروع می‌کنند. هنگامی که به لوکیشن می‌رسیم، بازیگران را می‌بینیم که گریم شده‌اند و همراه با سروش صحت مشغول دورخوانی کردن متن‌ها و صحبت درخصوص دیالوگ‌هایشان هستند. کمی بعد این دورخوانی به پایان می‌رسد و بخش سخت ماجرا تازه آغاز می‌شود.
صدا، دوربین، حرکت
فقط دقایقی حضور در پشت صحنه لیسانسه‌ها و مقایسه‌اش با مجموعه‌های دیگری که ضبط و فیلمبرداری‌شان را از نزدیک دیده‌ام، کافی است تا برایم مشخص شود چرا سروش صحت در آثاری که می‌سازد، این‌طور موفق است. بعد از پایان دورخوانی، عوامل صحنه را می‌چینند و مرتب می‌کنند، دوربین‌ها هم در جاهای خود مستقر می‌شوند و با فرمان صحت، فیلمبرداری آغاز می‌شود.
بیژن بنفشه‌خواه با لحنی جدی (روبه بهنام تشکر) می‌گوید: «پس شما از من می‌خواین این پرونده رو به سرانجام برسونم؛ درسته؟» بهنام تشکر هم که نقش جناب سروان این مجموعه را بازی می‌کند، با جدیتی مضاعف پاسخ می‌دهد: «البته من یادم نمیاد که تا حالا هیچ پرونده‌ای رو به کسی سپرده باشم.» این‌طور که به نظر می‌رسد، این دو دارند درخصوص پرونده‌ای نامعلوم باهم صحبت می‌کنند و بنفشه‌خواه که دلبسته خواهر جناب سروان (با بازی رویا میرعلمی) است، سعی می‌کند صحبت را به این وادی هم کشانده و با گفتن دیالوگِ «تخصص من ورود به قلب‌هاست!» او را هم به مکالمه دعوت کند. در برداشت‌های اول، مسعود (با بازی امیرحسین رستمی) هم آرام در گوشه‌ای نشسته و هنوز دیالوگ ندارد، اما بعد از چند برداشت، صحت به او پیشنهاد می‌دهد تا یک موز بردارد و همین نوع موز خوردن بامزه رستمی، باعث خنده بنفشه‌خواه و ضبط چندباره صحنه می‌شود؛ اتفاقی که از صبح تا هنگام ناهار به طول می‌انجامد و همین صحنه‌ای که ما فقط در قالب چند دقیقه از تلویزیون تماشا خواهیم کرد، ساعت‌ها از زوایای مختلف فیلمبرداری می‌شود.
قصه‌هایی با رگه‌های اجتماعی و فانتزی
کارگردان مجموعه‌هایی چون «ساختمان پزشکان» و «شمعدونی» درخصوص مؤلفه‌های آثار طنزش تصریح می‌کند: دوست دارم کارهایی که می‌سازم، در عین قصه‌گویی، رگه‌هایی اجتماعی داشته باشند و در لحظاتی به سمت فانتزی هم حرکت کنند. این هدفم در سریال‌سازی است.
سروش صحت از آن دست هنرمندانی است که تاکنون توانسته استعدادهایش را در زمینه‌های مختلف و متفاوتی از بازیگری گرفته تا نویسندگی و کارگردانی به مخاطبان به اثبات برساند. صحت در عرصه کارگردانی و مجموعه‌سازی پله‌به‌پله رشد کرده و در عوض درجا زدن، هر بار در هر اثر بهتر از قبل ظاهر شده است؛ مسیری که در سال 1386 با «چارخونه» شروع شد، با «ساختمان پزشکان» اوج گرفت و با «پژمان»، «شمعدونی» و «لیسانسه‌ها» ادامه پیدا کرد. این کارگردان برخلاف ظاهر غیرجدی و شوخ همیشگی‌اش درحین کار کردن، اما بسیار جدی است، تک‌تک صحنه‌ها را دوباره وارسی می‌کند و حتی از کوچک‌ترین حرکات نادیده بازیگران و نوع نگاه و ادای دیالوگ‌هایشان نمی‌گذرد و تا رسیدن به نتیجه دلخواه، مدام دستور ضبط دوباره را می‌دهد. صحت درعین حال رفتارش با تمام عوامل صمیمی است، نظراتشان را می‌شنود و حتی پیشنهاداتی را که در صحنه گفته می‌شود به متن می‌افزاید.
این کارگردان که موفق شده بازخوردهای خوب مخاطبان را در پخش اول این مجموعه ببیند، درخصوص تفاوت‌های ساخت سری دوم می‌گوید: داستان ما همان است و به لحاظ کلیت تغییری ایجاد نکرده‌ایم. از ابتدا قرار بوده 60 قسمتی باشیم و هنوز این تصمیم را رعایت می‌کنیم. با این حال در برخی جاها تغییرات جزئی داده‌ایم.
صحت می‌افزاید: چیزی که به اسم فصل دوم از لیسانسه‌ها می‌بینیم، نزدیک به 40 قسمت دارد و احتمالا پس از دو ماه محرم و صفر از شبکه سه سیما روی آنتن می‌رود.
لیسانسه‌ها جزو طنزهای موفق و پرمخاطب سال گذشته بود و بدیهی است که با این روال تازه مجموعه‌سازی سازمان صداوسیما و اقبال به ساخت فصل‌های بعدی سریال‌ها، مخاطبان انتظار فصل سومی هم از این مجموعه داشته باشند.
وی می‌گوید: صحبت‌هایی در این خصوص شده است و شبکه پیشنهاد ساخت فصل سوم را به ما داده، اما از صحبت تا به عمل رسیدنش، فاصله زیادی هست. شخصیت‌های این مجموعه هر کدام داستان‌هایی برای خود دارند و می‌توان ادامه‌شان داد؛ با این حال ترجیح می‌دهم اول بازخوردهای این فصل دوم را ببینم و بعد تصمیم قطعی بگیرم.
کارگردان مجموعه‌هایی چون «ساختمان پزشکان» و «شمعدونی» درخصوص مؤلفه‌های آثار طنزش تصریح می‌کند: دوست دارم کارهایی که می‌سازم، در عین قصه‌گویی، رگه‌هایی اجتماعی داشته باشند و در لحظاتی به سمت فانتزی هم حرکت کنند. این هدفم در سریال‌سازی است.
حلقه وصل داستان
امیرحسین رستمی، یکی از سه ضلع مثلث لیسانسه‌ها را تشکیل می‌دهد و درواقع یکی از سه جوانی است که در کنار هوتن شکیبا و امیر کاظمی، نقش اصلی داستان را به‌عهده دارد. او در این مجموعه در نقش مسعود، جوانی در شرف ازدواج بازی می‌کند و در تعریف از ویژگی‌های نقش خود می‌گوید: ویژگی‌های نقش مسعود همان است و نسبت به فصل اول داستان هیچ تغییری نکرده؛ او به نوعی حلقه وصل داستان است که حبیب (هوتن شکیبا) و مازیار (امیر کاظمی) را به هم وصل می‌کند، چراکه از طرفی با مازیار نسبت فامیلی دارد و از طرف دیگر با حبیب دوست است، ضمنا با پدرزنش و جناب سروان هم رفت‌وآمد دارد.
رستمی درخصوص صحنه‌ای که ما شاهد فیلمبرداری‌اش بودیم، توضیح می‌دهد: در طول قصه بین مسعود و پدر زنش (بیژن بنفشه‌خواه) نوعی چالش ایجاد شده که مدام از هم آتو می‌گیرند و سربه‌سر هم می‌گذارند؛ لذا سکانس امروز هم در ادامه همین چالش است.
او درخصوص وقفه‌ای که در پخش این داستان ایجاد شده است، تصریح می‌کند: این خیلی خوب است که توانسته‌ایم بازخوردهای مخاطبان را تا میانه مجموعه ببینیم و نظراتشان را جویا شویم. این نظرات قطعا از جانب نویسندگان هم لحاظ شده و براساس آن تغییراتی در قصه ایجاد کرده‌اند، بخصوص این‌که تلویزیون در سال‌های اخیر خیلی مجموعه طنزی نداشته و در این فضا سروش صحت آثار مختلفش را ساخته است.
بازی در نقش شخصیتی بی‌اسم!
رویا میرعلمی گرچه از آن دسته بازیگرانی است که مخاطبان جدی فرهنگ و هنر عموما او را با بازی در نمایش‌های مختلف عرصه تئاتر می‌شناسند، اما چیزی که او را به بینندگان تلویزیون شناساند، بازی‌اش در مجموعه‌هایی چون «زمانه» و بالاخص «شمعدونی» و «لیسانسه‌ها» بود. میرعلمی که در مجموعه شمعدونی، نقش زیبا را داشت؛ دختری احساسی است که در جست‌وجوی فردی برای ازدواج است و درعین حال در محیط خانواده کسی از دست و زبانش در امان نیست؛ در لیسانسه‌ها اما برخلاف شلوغی و شیطنت‌های زیبا، نقش زنی آرام و جدی را بازی می‌کند که گرچه در فصل یک تا اندازه‌ای کمرنگ بود، اما به نظر می‌رسد در فصل دو قرار است بیشتر مورد توجه باشد. میرعلمی درخصوص اسم این شخصیت هم می‌گوید: جالب این‌است که شخصیتم هنوز در مجموعه اسمی ندارد و به «خواهر آقای پلیس» معروف است. این اتفاق کاملا عمدی صورت گرفته و دوست دارم که در ادامه هم اسمی برایش انتخاب نشود و همان خواهر آقای پلیس باقی بماند.منبع: جام جم آنلاین
