بیوگرافی فروچیو لامبورگینی، مؤسس خودروسازی لامبورگینی
فروچیو لامبورگینی، صنعتگر و کارآفرین ایتالیایی، باهدف ساخت اتومبیل ایده‌آل خود قدم در راهی گذاشت که به تولید محبوب‌ترین خودروهای لوکس جهان منجر شد.
فروچیو لامبورگینی، در تاریخ ۱۸ آوریل سال ۱۹۲۶ در شهر فررا، آمیلیا رومانو ایتالیا متولد شد. پدر و مادرش، آنتونیو و اولینا لامبورگینی، مزرعه‌دار و کشاورز بودند و اگرچه فروچیو در دوران کودکی و نوجوانی در کار مزرعه به آن‌ها کمک می‌کرد، ولی زیاد به کشاورزی علاقه‌مند نبود. او از همان کودکی شیفته‌ی ماشین‌آلات بود و اغلب پدر و مادرش در حالی او را می‌یافتند که مشغول جدا کردن قطعات وسایل و سر هم کردن آن‌ها بود. در دوران نوجوانی، او یک کارگاه کوچک ریخته‌گری در یکی از انبارهای مزرعه ساخت و بعدها از معدود خاطرات کودکی‌اش این بود که یک روز، هنگامی‌که در کارگاه کوچک خود سرگرم ریخته‌گری قطعه‌ای برای ماشین‌آلات مزرعه بود، انبار منفجر شد و نزدیک بود خانواده همه‌ی دارایی خود را از دست بدهند.
لامبورگینی متوجه شد فراری کلاچ بدی دارد و تعویض آن نیازمند چندین سفر مکرر و پرهزینه به مودنا است. نمایندگی‌های فراری به شکایات مشتریان اهمیت زیادی نمی‌دادند و نسبت به سایر تولیدکنندگان خودرو، خدمات پس از فروش ضعیفی داشتند. او شکایت خود را از کلاچ 250GT به گوش انزو فراری رساند؛ ولی انزو فراری نظر او را رد کرد و گفت یک تولیدکننده تراکتور، حق ندارد در مورد تولید ماشین‌های اسپرت حرفی بزند
آنتونیو و اولینا که متوجه شده بودند پسرشان چقدر دوست دارد با ماشین‌ها کار کند و البته به فکر بودند که مزرعه‌ی خود را نجات بدهند، تصمیم گرفتند او را به مدرسه‌ی فنی فراتلی تادیا در نزدیکی بولونیا بفرستند. تحصیل در دبیرستان فنی، علاقه‌ی او را به فهمیدن اینکه هر وسیله‌ای چطور کار می‌کند، بیشتر کرد. فروچیو پس از اتمام دبیرستان چند سال را به کارآموزی و یادگیری مهارت‌های خود گذراند و در سال ۱۹۴۰، وارد نیروی هوایی سلطنتی ایتالیا شد. در آن زمان ایتالیا درگیر جنگ جهانی دوم بود. فروچیو، به‌عنوان مکانیک اصلی وسایل نقلیه‌ی نظامی شروع به کار کرد. در مدت کوتاهی، او به‌عنوان کسی که با کمترین امکانات می‌تواند هر وسیله‌ای را تعمیر کند، معروف شد؛ تا جایی که او را به سرپرستی بخش تعمیر خودرو پادگان منصوب کردند.
پایان جنگ جهانی دوم، طراحی و تجارت تراکتور
در سال ۱۹۴۵ و در پایان جنگ، فروچیو به اسارت بریتانیا درآمد و تا یک سال بعد نتوانست به خانه برگردد. پس از آزادی، او با همسر اولش ازدواج کرد. در طول ماه عسل، او شاهد بود که بسیاری از ماشین‌آلات نظامی دوران جنگ را به‌عنوان خودروهای اسقاطی از رده خارج، می‌فروشند. فروچیو هر چه را که می‌توانست خرید، ماه‌عسل خود را کوتاه کرد و با همسرش ماشین‌ها را به خانه‌ی خود در پیوه دی سنتو برگرداند. او خیلی سریع گاراژ خود را افتتاح کرد؛ جایی که این خودروهای جنگی را به تراکتور تبدیل می‌کرد و به فروش می‌رساند. یک سال بعد یعنی سال ۱۹۴۷، وقتی فروچیو فکر می‌کرد تازه راه خود را پیدا کرده است، همسرش در هنگام تولد پسرشان تونینو از دنیا رفت.
فروچیو توانسته بود با تعمیر و طراحی مجدد خودروهای جنگی، تراکتورهای جدیدی بسازد. او در سال ۱۹۴۸، تجارت تراکتور را شروع کرد. پس از چندین فروش، او به حدی کسب درآمد کرد که بتواند لوازم جدیدی برای ساخت تراکتور بخرد. او به‌زودی طراحی و ساخت اولین تراکتور خود را بانام کاریوکا (Carioca) آغاز کرد و در سال ۱۹۴۹، شرکت خود را رسماً تأسیس کرد که در آن، تراکتورهایی با دو یا سه موتور دیزلی چهارسیلندر می‌ساخت. این شرکت با نام «Lamborghini Trattori S.p.A»، تا اواخر دهه‌ی ۶۰ یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان ماشین‌آلات کشاورزی در ایتالیا بود.
شکست اولین اتومبیل مسابقه‌ای فروچیو لامبورگینی
فروچیو لامبورگینی در اوقات فراغت خود، روی یک اتومبیل فیات توپولینو کار می‌کرد که سال‌ها پیش آن را خریده بود. او با بلندپروازی سعی می‌کرد از همه‌ی مهارت‌ها و دانش مکانیکی خود برای اصلاح این فیات استفاده کند. درنهایت او از یک خودرو کوچک شهری، یک اتومبیل روباز دو صندلی جاده‌ای ساخت و آن را وارد مسابقات رالی میله میلیا کرد. شور و شوق او زیاد طولانی نبود؛ چراکه پس از طی کردن ۷۵۰ مایل (۱۱۰۰ کیلومتر) کنترل اتومبیل را از دست داد و به‌شدت به رستورانی برخورد کرد که در مسیر مسابقه، نزدیک شهر فیانو تورین قرار داشت. پس‌ازاین تصادف، فروچیو لامبورگینی کاملاً اشتیاق خود را به مسابقات اتومبیلرانی از دست داد؛ احساس تلخی که تا سال‌ها بعد با او بود.
شروع کارآفرینی
فروچیو در طول دورانی که تراکتورها را طراحی می‌کرد، توانسته بود موتورهای موریس را تولید کند که علاوه بر بنزین، می‌توانستند از دیزل استفاده کنند که سوخت بسیار ارزان‌تری برای آن‌ها بود. این موفقیت و فروش تراکتورها، ثروت او را روزبه‌روز بیشتر کرد تا جایی که او توانست برای خود اتومبیل‌هایی گران‌تر و سریع‌تر از فیات قدیمی‌اش خریداری کند. در اوایل دهه‌ی ۵۰، او مالک اتومبیل‌هایی مثل لانچیا و آلفا رومئو بود و پس از مدتی، او آن‌قدر ماشین خرید که می‌توانست هرروز هفته با یک خودروی متفاوت بیرون برود : یک مرسدس بنز 300SL، یک جگوار کوپه مدل E و دو مازراتی 3500 GT. او بعدها در یک مصاحبه گفته بود: من برای آلفونسو روسی، مالک مازراتی احترام زیادی قائلم. او هم زندگی‌اش را مثل من با فقر شروع کرده بود. ولی من زیاد اتومبیل‌های او را دوست نداشتم، آن‌ها سنگین بودند و نمی‌توانستند خیلی سریع بروند.
لامبورگینی پس از سفری که به آمریکا داشت، تجارت خود را به سیستم‌های گرمایشی و تهویه گسترش داد. این شرکت که Bruciatori SpA نام داشت، با موفقیت روبرو شد و درآمد بیشتری را به مؤسس خود تقدیم کرد. لامبورگینی می‌خواست با سود ناشی از دو کسب‌وکار خود، وارد صنعت هلیکوپتر شود؛ ولی دولت مجوز این کار را به او نداد.
فروچیو لامبورگینی در سال ۱۹۵۸ به مارانلو سفر کرد تا یک فراری 250GT خریداری کند. این فراری یک کوپه‌ی دو صندلی بود که توسط پینین‌فارینا طراحی شده بود. لامبورگینی فکر می‌کرد فراری اتومبیل‌های خوبی دارد؛ اما به‌عنوان خودروی جاده‌ای، بیش‌ازحد خشن و پرسروصدا هستند.
مدتی پس از خرید این اتومبیل، لامبورگینی متوجه شد فراری کلاچ بدی دارد و تعویض آن نیازمند چندین سفر مکرر و پرهزینه به مودنا است. نمایندگی‌های فراری به شکایات مشتریان اهمیت زیادی نمی‌دادند و نسبت به سایر تولیدکنندگان خودرو، خدمات پس از فروش ضعیفی داشتند. او شکایت خود را از کلاچ 250GT به گوش انزو فراری رساند؛ ولی انزو فراری نظر او را رد کرد و گفت یک تولیدکننده تراکتور، حق ندارد در مورد تولید ماشین‌های اسپرت حرفی بزند.
منبع: زومیت - پویش پورمحمد
