پاسخ آیت الله العظمی سبحانی به پرسش اعتقادی ؛

چرا خداوند داراى وجودى بى نهایت است؟

لازمه محدود بودن، آمیختگى وجود او با عدمها و نیستى هاست، موجودى كه با عدم آمیخته باشد، موجود باطلى خواهد بود، كه شایستگى مقام حق مطلق را كه باید صددرصد حق باشد نخواهد داشت.

حضرت آیت الله سبحانی در پاسخ به این سوال که «چرا خداوند دارای وجودی بی نهایت است؟» آورده اند :

محدود بودن موجود، ملازم با آمیختگى او با عدم و نیستى است، كتابى را در نظر بگیرید كه بصورت جیبى یا قطع رقعى چاپ شده است، هر بعدى از ابعاد كتاب را در نظر بگیرید سرانجام به نقطه اى مى رسد كه در آنجا، وجود كتاب پایان پذیرفته و دیگر از كتاب خبرى نیست. معنى اینكه رشته كوه البرز و یا سبلان با  آن بزرگى محدود است، این است كه در اندازه گیرى خود به نقطه اى میرسیم كه در آنجا اثرى از این دو كوه نیست. از این بیان مى توان نتیجه گرفت كه معنى محدود بودن حادثه اى از نظر زمان و یا محدود بودن وجود جسمى از نظر مكان این است كه وجود و هستى او، آمیخته با عدم و نیستى است و محدود بودن و آمیختگى با عدم، با هم متلازم و توأم مى باشند و لذا تمام پدیده ها و اجسام كه از نظر زمان و مكان محدود هستند وجود و هستى آنها  با عدم و نیستى آمیخته است و صحیح است كه بگوییم فلان حادثه در فلان زمان تحقّّق نیافته است و یا فلان جسم در فلان مكان نیست.روى این لحاظ نمى توان خدا را محدود فرض كرد و تصور نمود، زیرا لازمه محدود بودن، آمیختگى وجود او با عدمها و نیستى هاست، موجودى كه با عدم آمیخته باشد، موجود باطلى خواهد بود، كه شایستگى مقام حق مطلق را كه باید صد در صد حق باشد نخواهد داشت و شعار عقل و قرآن درباره خدا این چنین است.

ما مى توانیم نامحدود بودن خدا را با دلیل دیگر نیز ثابت كنیم و آن اینكه: موجبات محدودیت در ساحت خدا محكوم است. توضیح اینكه زمان  و مكان ، مایه محدود بودن پدیده در اجسام است، حادثه اى كه در یك مقطع و برش از زمان پدید آید، از آنجا كه وجود او با زمان آمیخته است، طبعاً، چنین پدیده اى در زمانهاى دیگر نخواهد بود، یا جسمى كه مكان  و فضاى معینى را اشغال و پر مى كند، قطعاً در مكان و فضاى دیگر نخواهد بود در این صورت خداى پیراسته از هر زمان و مكان، پیراسته از این قیود محدودیت آفرین، منزه خواهد بود از این جهت نمى توان براى وجود خدا، زمان و مكانى تصور كرد،و باید او را موجود نامحدود توصیف كرد.( [2]) ( [3])

[1] . حج/62.

[2] . منشور جاوید، ج2، ص 191ـ192.

[3] اندیشه های جاوید، ج 1، ص 27.

منبع: حوزه نیوز