پیامبر چهره واقعی نظام سیاسی خدامحور را در جهان به منصه ظهور رساند
پیامبر(ص) نظام سیاسی اسلام را به گونه‌ای بنیان كرد كه نظام سیاسی حاكم تا ابد باید تحت تدبیر و مدیریت الهی باشد و این مساله همان چیزی است كه آن را با مفهوم خلافت و وصایت خداوند بر روی زمین می‌شناسیم.
حجت‌الاسلام دكتر محمد دشتی، دكترای تاریخ اسلام و عضو موسسه آموزشی، پژوهشی امام خمینی (ره) با اشاره به اینكه سیره سیاسی پیامبر اعظم(ص) از لحاظ تئوری تفاوت چندانی با نظامهای سیاسی حاكم در عصر خود نداشت، گفت: آنچه كه در نظام سیاسی ارائه شده توسط ایشان از دیگر نظامهای سیاسی متمایز بود و در واقع یك انقلاب عظیم در آن زمان ایجاد كرد، بعد عملی و صورت تحریف نشده نظام سیاسی اسلام بود كه در آن زمان مدعیان دروغین زیادی داشت.
وی با استفاده از دو اصطلاح «تئوكراسی» و «تئوسنترال» به معنای حاكمیت خدا در نظام سیاسی یا خدامحوری در سیاست، به بررسی نظامهای سیاسی ایران و روم باستان در دوران حیات پیامبر اعظم (ص) پرداخت و تصریح كرد: تئوسنترال به طور آشكار در ایران باستان مطرح بود به گونه‌ای كه پادشاهان سیاسی خود را نماینده اهورامزدا می‌دانستند و لقب فره ایزدی به عنوان مقام و موهبت سیاسی كه خدا به ایشان تفویض كرده است را بر روی خود می‌نهادند، آنان همچنین مساله ایزد نژادی یعنی تفویض نژادی برتر از سوی خدا را مطرح می‌كردند.
حجت‌الاسلام دشتی به نظام سیاسی حاكم در روم باستان پرداخت و افزود: در روم باستان نیز با تحریف پیام حضرت عیسی (ع) علی رغم ادعای ایجاد یك نظام تئوكراسی و حاكمیت سیاسی در آنجا با محوریت مفاهیم كلیسا بود درحالی كه این مفاهیم در عمل به نظام خدامحوری شبیه نبود.
وی با تاكید بر اینكه نظام سیاسی اسلام از نظر عملی شكل اصلاح شده و خالی از زنگارها و تحریفات نظامهای سیاسی آن زمان بود، اظهار داشت: پیامبر اعظم (ص) با تطبیق تئوری و عمل چهره واقعی نظام الهی را به تصویر كشید و آنچه را كه به عنوان نظام سیاسی تئوسنترال در كاخ قیصرهای رم و پادشاهان ایران رواج داشت را به زباله دان تاریخ فرستاد.
حجت‌الاسلام دشتی آیاتی چون آیه 59 سوره نساء كه می فرماید: یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا أَطیعُوا اللَّهَ وَ أَطیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی الْأَمْرِ مِنْكُمْ و آیه 257 سوره بقره را ادله روشنی بر تطابق نظام سیاسی اسلام و نظام سیاسی تئوسنترال دانست و گفت: پیامبر اعظم(ص) با سیره اخلاقی و سیاسی خود به عنوان حاكم جامعه اسلامی چهره واقعی نظام سیاسی اسلام را در شبهه نظام سیاسی جزیره العرب یعنی نظام قبیله‌ای به منصه ظهور رساند.
وی با اشاره به سخن پیامبر اكرم (ص) كه من در پیروی از قوانین و دستورات الهی پیشگام همگان هستم، ابراز داشت: نقطه كلیدی نظام سیاسی اسلام پیشگام بودن حاكم و دستگاه حاكمه در پذیرش و اجرای قوانین است كه پیامبر (ص) نه تنها خود را ملزم به آن می‌كردند بلكه در اجرای آن حتی برای نزدیكان و خویشاوندان بسیار سخت‌گیر بودند.
این پژوهشگر تاریخ اسلام یكی دیگر از نكات مهم در سیره سیاسی پیامبر اعظم (ص) را مطرح كردن نظام سیاسی تئوسنترال و خدامحوری به عنوان مساله‌ای جاودانه و ابدی دانست و خاطرنشان كرد: پیامبر (ص) نظام سیاسی اسلام را به گونه‌ای مطرح كرد كه بر طبق آن نظام سیاسی حاكم تا ابد باید تحت تدبیر و مدیریت الهی باشد و این مساله همان چیزی است كه آن را با مفهوم خلافت و وصایت خداوند بر روی زمین می‌شناسیم.
دشتی خلافت را گزینش و تعیین جانشینان پیامبر (ص) تا قیامت از سوی خدای متعال معرفی كرد و افزود: ما معتقدیم كه خلافت از حضرت علی (ع) آغاز شده و با حضرت مهدی (عج) خاتمه خواهد یافت و بعد از او نیز براساس معارف اهل بیت عصمت و طهارت (ع) بحث رجعت اتفاق می‌افتد بدین معنا كه بعد از حضرت مهدی (عج) ائمه پیش از او ظهور و تا پایان دنیا از نظام سیاسی اجتماعی اسلام حراست می‌كنند.
وی مساله خلافت را راهبردی جدی و سرنوشت‌ساز برای تداوم حیات اسلام و جامعه اسلامی تا زمان وقوع قیامت دانست و با بررسی اسناد و شواهد تاریخی این موضوع به تشریح برخورد پیامبر (ص) با این مساله از ابتدای بعثت تا رحلت ایشان پرداخت و گفت: در اواخر سال سوم هجرت پیامبر (ص) خویشاوندان و دوستان نزدیك خود را به اسلام دعوت كردند، در این زمان تنها حضرت علی (ع) به دعوت ایشان پاسخ مثبت داد و پیامبر (ص) به دلیل اهمیت موضوع وصایت در همان مجلس خویشان وی را به عنوان وصی و جانشین بعد از خود معرفی كردند.
وی نظام سیاسی اسلام را نظام سیاسی امت و امامت معرفی كرد و با اشاره به حدیث ثقلین، حدیث منزلت و حدیث غدیر تا حدیث ثبت شده «لوح والقلم» به عنوان وصیت‌نامه پیامبر (ص) در هنگام رحلت افزود: همه این احادیث نشاندهنده اهمیت مساله خلافت در نزد پیامبر اعظم (ص) و جانشینی حضرت علی (ع) و فرزندان ایشان برای حفظ نظام سیاسی اسلام یعنی همان نظام سیاسی تئوكراسی در آینده می‌باشد.
